TOPLAM KALİTE YÖNETİMİ

Kalite kavramının tarihsel gelişim sürecine bakıldığında bu gelişmenin dört aşamadan oluştuğu görülmektedir. Bu aşamalar sırasıyla; muayene, kalite kontrol, kalite güvenliği ve toplam kalitedir. Muayene aşamasında temel amaç hatalı ürünlerin belirlenmesi ve müşteriye hatalı ürünlerin gitmesini engellemektir. Kalite kontrol aşamasında ürünün kalitesini geliştirmek, ulaşılan kalite düzeyini sürdürmek ve ürün maliyetini düşürmek gibi işletmenin rekabet gücünü artırmayı sağlayan amaçlar belirlenmiştir. Bu bakımdan kalite kontrol sadece üretim aşamasında değil, ürünün tasarımından tüketiciye teslime kadar devam eden bir faaliyet olarak kabul edilmiştir. Bir sonraki aşama olan kalite güvenliğinde ise kalite ile ilgili sorunların önlenmesi amaçlanmıştır. Diğer bir ifadeyle kalite güvenliğiyle üretilen mamül için önceden belirlenmiş kalite standartlarını ve bu standartları koruyan yöntemleri, politikaları ve kuralları oluşturan bir sistemin geliştirilmesi hedeflenmiştir. Kalite kavramının tarihsel gelişim sürecini oluşturan dördüncü ve son aşama toplam kalitedir. Bu aşamada ise temel olarak, hem mal ve hizmet üreten işletmelerin hem de müşterilerin istek ve ihtiyaçlarını karşılamak amacıyla kalitenin oluşturulmasını, yaşatılmasını ve geliştirilmesini sağlayacak entegre bir sistemin yaratılması amaçlanmıştır. Bu sistemin en önemli özelliği ise organizasyondaki en üst kademeden en alt kademeye kadar tüm çalışanların sisteme katılımına ihtiyaç duyulmasıdır.

• İşletme yönetimi sürekli gelişmeyi hedeflemelidir. Bu konuda gereken tedbirleri almalıdır.
• TKY anlayışı organizasyondaki tüm kademelerdeki kişiler tarafından benimsenmelidir.
• Kalite analiz ve incelemelerinde istatistik teknikler kullanılmalıdır.
• İşletme faaliyetleri sadece maliyete göre değerlendirilmemelidir.
• İşletmedeki üretim veya hizmet konusunda sorun olup olmadığı araştırılmalı ve varsa iyileştirme yapılmalıdır.
• Çalışanlara iş başında eğitim verilmelidir.
• Liderlik konusundaki eksiklikler giderilmelidir. Faaliyetlerle ilgili sadece rakamlar değil aynı zamanda kaliteye odaklanmalıdır.
• Çalışanlar arasında korku değil, güven ve yaratıcılık esas olmalıdır.
• Bölümler arasında, çalışma gruplarında engeller kaldırılmalıdır.
• Verimlilik artışı, yöntem geliştirerek sağlanmalıdır.
• Sayısal hedef koyan uygulamalardan vazgeçilmelidir.
• Çalışanlara yaptığı işten övünme imkânı verilmelidir.
• Tüm çalışanların kendini geliştirmesi desteklenmeli, motive edilmelidir.
• İşletmenin yönetimi yukarıda belirtilen tüm değişlikleri yapacak önlemleri almalıdır.

• İşletmelerde verimlilik ve etkinliği sağlamak,
• İşletmenin yeniden yapılanmasını sağlamak,
• Stratejik yönetimde etkinliği sağlamak,
• Müşteri memnuniyetini sağlamak,
• İşletmenin sahip olduğu pazar payını artırmak ve sürdürülebilir rekabet gücü elde etmek,
• Ürün maliyetini düşürerek, kârlılığı artırmaktır.

Toplam kalite yönetiminin temel unsurları; liderlik, müşteri odaklı olma, tüm çalışanların katılımı, sürekli iyileştirme, hata önlemeye çalışma, ölçüm ve istatistik, ekip çalışması ve çalışanların eğitimidir.

Bu döngüyü oluşturan aşamalar PLANLA-UYGULA- KONTROL ET- ÖNLEM AL aşamalarından oluşmaktadır. Planlama aşamasında temel olarak işletmenin amaçları doğrultusunda hedef ve politikaların belirlenmesi, sorunların belirlenmesi, tanımlanması, nedenlerinin araştırılıp bulunması ve önlemlerin planlanması vardır. Uygulama aşamasında planlanan önlemlerin uygulanması yer alır. Kontrol aşamasında ise alınan önlemlerin sonuçlarına bakılır ve izlenir. Son olarak önlem alma aşamasında bir önceki kontrol aşamasında elde edilen sonuçlara göre eğer olumsuz veriler elde edilirse düzeltici önlemler alınır. Buna karşın sonuçlar olumlu ise iş sürecinde yapılan uygulama standart hale getirilir.

• Makine ve Donanım
• Çalışanın Motivasyonu
• Organizasyon Yapısı
• İş Yapma Yöntemleri
• Yönetim Şekli

• Teknolojik Gelişmeler
• Ekonomik Koşullar
• Yasal Düzenlemeler
• Hammadde
• Finansal Kaynaklar

• Uygulama planı: Organizasyonda toplam kalite yönetiminin uygulama programını açıklayan bir uygulama planı oluşturulur.
• Kıyaslama: Organizasyonun başarı performansı diğer organizasyonlarla karşılaştırılır ve başarı performansının yükseltilmesi için bu teknik uygulanır.
• Beyin fırtınası: Organizasyonda mevcut problemlerin teşhisi ve tedavisi konusunda fikir geliştirmek için yöneticiler ve çalışanlar bir araya gelerek beyin fırtınası yapılır.
• Dizayn mühendisliği: Bir ürünün geliştirilmesi ve piyasaya sunulması süresini azaltmak için organizasyonda çalışmalar yapılır.
• Kalite maliyeti: Bir ürün ve hizmetin görünür maliyetleri yanısıra gizli/görünmez maliyetleri de tespit edilmeye çalışılır.
• Müşteri istekleri analizi: Müşterilerin istek ve ihtiyaçlarını karşılayacak mal ve hizmetler ile ilgili araştırma ve analizler yapılır.
• Müşteri/üretici modeli: Müşteriler ve üreticiler arasındaki ilişkiler analiz edilir ve bu çerçevede çalışma süreci geliştirilir.
• Müşteri/üretici anket çalışması: Organizasyonun müşteriler ve üreticiler ile olan ilişkilerini ortaya koymak için bir anket çalışması yapılır.
• Deming/Shewhart döngüsü: Organizasyonda sürekli gelişmeyi gerçekleştirmek için Planla-UygulaKontrol Et- Önlem Al /Devam Et çevrimi uygulanır. (Sürekli iyileştirme döngüsü ya da PUKO döngüsü olarak da adlandırılır.)
• Görüşme ve mülakatlar yapma: Kalite geliştirme çalışma grupları dışında organizasyonda çalışan elemanlarla görüşmeler yapılarak bilgi elde edilir.
• Oylama yöntemi. Organizasyon ile ilgili kararlarda oylama yapılarak daha hızlı ve istikrarlı kararlar alınır.
• Nominal grup tekniği: Takım üyeleri arasında görüş birliği sağlamak için kullanılan puanlama tekniğidir. Organizasyonda uzlaşmayı sağlamak için nominal grup tekniği uygulanır.
• Problem seçme analizi: Organizasyonda gelişmeyi sağlamak için öncelikli problemlerin tespit edilmesi için problem seçme matrisi kullanılır.
• Problem ortaya koyma matrisi: Kalite geliştirme çalışma gruplarının organizasyon problemlerini daha iyi bir şekilde ortaya koyabilmeleri için problem ortaya koyma matrisi kullanılır.
• Kalite fonksiyon uygulaması: Müşterilerin istek ve ihtiyaçları kalite fonksiyon uygulaması ile kantitatif (sayısal) ifadelere çevrilir.
• Çözüm seçme matrisi: Organizasyondaki problemlerin ortadan kaldırılmasında en iyi çözümün bulunması için çözüm seçme matrisi kullanılır.
• Kontrol Tablosu: Veri toplamak için kullanılan bir formdur. Kontrol tablosu ile toplanan veriler istenen biçimde kaydedilir.
• Histogram: Verilerin dağılımını ve değişkenliğini gösteren grafiklerdir. Histogramlarla değişimin tekrar sayılarının dağılımı gösterildiği için bu grafikler sorunları önlemeye yardımcı olur.
• Pareto Analizi: Pek çok neden arasından sonucu önemli derecede etkileyecek olanı belirlemeye yarayan bir karar verme aracıdır. Tespit edilen sorunların öncelik sırasını belirlemeye yardımcı olur.
• Neden-Sonuç Analizi: Sorunların asıl nedenini bulmaya yarayan, sorun analizinde kullanılan temel bir yöntemdir.
• Verilerin Gruplandırılması: Elde edilen verilerin daha kolay anlaşılır hale getirilmesi için uygulanan bir yöntemdir. Gruplandırma ile veriler ayrılır ve sınıflandırılır.
• Dağılma Diyagramı: İki değişken arasındaki ilişkiyi göstermeye yarayan bir grafiktir.
• Grafik Kontrol Çizelgesi: Verileri görsel hale getirmek süreçleri kontrol ve geliştirmek için kullanılan, zamana bağlı olarak değişimleri ortaya koyan bir yöntemdir.

• İşletmenin temel hedefi kâr elde etmektir. Kâr’ın hangi faaliyetlerle ve nasıl sağlanacağını yöneticiler belirler.
• Yönetimde temel ilke işin gerektirdiği şartlara göre personel seçimidir. Yapılacak işler belirlenir; iş tanımları yazılır; işler gruplandırılır, görev verilecek kişiler belirlenir. Bu kişiler ücretlerini işin niteliğine göre alırlar.
• Sanayi işletmelerinde üretim makinalarla yapılır. İşgörenlerin temel görevi bu makinaların çalışmasını sağlamaktır. Aksi bir durumda bunun sorumlusu çalışandır.
• Girişimcinin amacı rekabet için son teknolojiyi ve bu teknolojiyi kullanabilecek çalışanları temin etmektir.
• İşletmelerde, personelin belli performansta çalışmalarını sağlayacak prosedür ve performans ölçütleri vardır.
• Yöneticilerin temel görevi personelin çalışmasını sağlamaktır.
• İşletmenin en önemli fonksiyonlarından biri denetimdir. Denetimde esas alınan temel kriter bütçedir.
• Hem çalışanların hem de yönetimin başarısı bütçeye göre ölçülür.
• Temel motivasyon unsuru “para”dır.
• İşletmede çalışanların performansı kişilerin standartları ne ölçüde tutturduğu veya geçebildiği ile ölçülür. Bu bakımdan eğer kişilerin performansı düşerse tek çözüm denetimi arttırmaktır.
• Denetimler sonucu hatayı yapanlar tespit edildiğinde ikaz ile başlayıp işe son verilmeyle devam eden bir cezalandırma sistemi uygulanır.
• İşletmedeki denetimim amacı yanlızca hataları tespit etmek değil, aynı zamanda üst yönetime gerçekleştirilmiş olan çalışmaların hesabını vermektir.

• İşletmenin temel hedefi kârlılığı garanti altına alacak ve artıracak sistemleri kurmak ve süreçleri geliştirmektir.
• İşletmedeki faaliyetlerin nasıl düzenleneceğini ve kârlılığı artıracak sistemleri çalışanlar önerir, üst yönetim onaylar.
• İşletmedeki sistemleri ve iş süreçlerini, o işleri yapanlar geliştirir burada yöneticilerin rolü çalışanları teşvik etmek ve onlara bu imkanı sağlamaktır.
• Yönetimin ana amacı, işletmenin “hedeflerine ulaşmasını” sağlamaktır. Bunun için yöneticiler ve işgörenler bu hedefleri ortaya koyarlar ve hedeflere ulaştıracak planları yaparlar. Böylece işletmede hangi işlerin yapılacağı tarif edilmiş olur.
• İşgören seçiminde nitelikli elemanlar şirkete kazandırılır. Sürekli eğitim programları, rotasyon ve kariyer planlama sayesinde herkesin işini sevmesi ve aidiyet duygusunun gelişmesi sağlanır.
• İşletmelerde temel olan insandır. Üretimde kullanılan makinalar sadece insanların yardımcılarıdır. Makinalar sürekli olarak geliştirilerek işlerin daha verimli yapılması sağlanır.
• Teknolojide yüksek rekabet gücü sürekli gelişme ile sağlanır. Teknolojiyi geliştirebilen bir işletme yüksek rekabet gücünü de elde etmiş olur. Çünkü geliştirilen teknoloji sayesinde hem üretim artar hem de işgören sayısı artar.
• Sürekli gelişme yaklaşımı ile işgörenler hem işlerini hem de sistemlerini geliştirirler. Varılan her düzey (standart), en kısa zamanda aşılmak üzere o işleri yapanlar tarafından belirlenir.
• Yöneticilerin temel görevi yol göstermek, eğitmek, koordine etmek ve yardımcı olmaktır. Diğer bir ifade ile liderlik etmektir.
• İşletmeler belirlemiş olduğu gerçekçi hedefler ve faaliyet planları doğrultusunda koordineli bir biçimde işlerini yürütürler. Belirli dönemlerde yapılan değerlendirmeler sonucu başarılı olunan ve olunmayan nedenler araştırılır ve gereği yerine getirilecek biçimde düzenlemeler yapılır.
• İşletmenin hedeflerine ulaşması için herkes çalışır. Ancak hedeflere ulaşılmamışsa, bunun nedeni eğitim ve koordinasyon yetersizliği ya da hedeflerin yüksek seviyede tespit edilmesidir.
• İşletmedeki çalışanların temel motivasyon kaynağı şirket iklimi ve iş başarısıdır. İşletmede bu iklimi yaratmak ve çalışanları daha da başarılı olmaya teşvik etmek yönetimin görevi ve sorumluluğudur.
• Çalışanların işte uyguladığı “sürekli gelişme” yaklaşımını kendi gelişmesi için de uygulaması beklenir.
• İşletmedeki performansı en fazla etkileyen unsur “sistem”dir. Yönetimin verdiği destek ve yol göstericiliği sayesinde çalışanlar sistemi geliştirirler. Bu sistemin içinde en etkili denetim sistemi otokontrol’dür.
• İşletmedeki yönetimin misyonu, tüm çalışanların başarılı olmasını sağlayacak imkânları sağlamaktır. Bu imkânları en iyi biçimde kullananlar ödüllendirilir.
• İşletmedeki faaliyetlerin büyük çoğunluğu ekip çalışmasıyla gerçekleştirilir.
• İşletmelerdeki yönetim bilgi sistemlerinin temel amacı şirkete yön vermek, tüm birimleri aydınlatmak ve aynı amaçta birleşmelerini sağlamaktır. Bu sistemler işletmelerin sahip olduğu fırsatları, tehlikeleri, güçlü ve zayıf yönleri ortaya koydukları için hem stratejik yönetim açısından alınacak kararları yönlendirirler hem de sürekli gelişmeyi sağlamaya yardımcı olurlar. Yönetim bilgi sistemlerince hazırlanan raporlar özlü, kısa, bütünseldir; anlatım sayısal ve grafikseldir.

• TKY, işletmedeki değişimin yönetilmesinde ve rekabet gücünü geliştirmede hız sağlar,
• TKY, işletmenin pazar payını arttırır ve buna bağlı olarak kâr amacına ulaşmasını kolaylaştırır,
• TKY, üretilen mal ya da hizmette hata yapılmasını önler,
• TKY, işletmenin bütününde kalite performansına ulaşmayı sağlar, bunun için kalite performans ölçütleri geliştirilmesini sağlar,
• TKY, işletmenin rakiplerinin tam ve doğru bir biçimde analizi sonucu, rekabet stratejisinin geliştirilmesini sağlar,
• TKY, işletmedeki çalışanların sorun çözmede ekip yaklaşımı ile hareket etmelerini sağlar, bu da personel arasında işbirliğini güçlendirerek yönetime katılmayı daha kolay kolay hale getirir,
• TKY, işletmedeki hem çalışanların kendi aralarında hem de işletme ile müşteriler arasında etkin bir iletişim sistemi kurulmasını sağlar,
• TKY, işletmedeki tüm süreçlerde sürekli gelişmeyi sağlar, bu da işletmenin sürekliliğine olumlu bir etki yaratır,
• TKY, işletmede üretilen mal ve/veya hizmetin kalitesini arttırır,
• TKY, işletmede verimlilik, etkinlik, üretkenlik ve kapasite kullanımını artırır, buna karşılık giderleri ve maliyetleri düşürür,
• TKY, işletmedeki çalışanların yeteneklerinin anlaşılmasını ve sürekli geliştirilmesini sağlar,
• TKY, işletmedeki çalışanlara örgüt kültürünü kazanmalarını sağlar,
• TKY, işletmedeki yöneticilerin bilgiye daha kolay, hızlı ve doğru bir biçimde erişebilmeleri için bilgi teknolojilerini kullanmalarını sağlar.

• Üretilen mal /hizmetin kalitesinin kötü olmasının sorumlusu işgörenlerdir,
• Kalitenin geliştirilmesi için sadece mal/hizmet ile bunların üretim yerleri dikkate alınmalıdır,
• Kaliteyi geliştirmenin tek yolu kalite çemberleridir.

• İşletmede bir ihtiyaç ve istek olmadan tüm işletmede konu ile ilgili eğitim verilmesi,
• Verilen eğitimlerin günlük çalışmalarla ilişkilendirilmediği için eğitim faaliyetlerin gereksiz olarak algılanması,
• İşletmede TKY felsefesi ile ilgili yeterli bilgi verilmemesi,
• TKY’nin maliyeti yüksek ve işletmedeki bürokrasiyi artırıcı bir yöntem olarak anlaşılması,
• İşletmedeki üst yönetimin aktif katılımı olmaksızın TKY uygulamasına geçilmesi,
• İşletmenin bir kalite politikası ve sorumluluğunun olmaması,
• İşletmede TKY’nin geçici ve boş bir uygulama olduğu, sadece moda bir yönetim eğilimi olduğu için uygulandığı görüşü,
• Üst yönetimin ve diğer çalışanların kalite ve rekabet konularında bilinçli olmamaları,
• İşletmede sürekli gelişmenin önemli olduğunun tam olarak anlaşılamaması,
• TKY’nin uygulanması için ihtiyaç duyulan organizasyonun yapılandırılmaması,
• TKY’nin uygulanması için ihtiyaç duyulan liderlik anlayışı benimsenmeden uygulamaya geçilmesi,
• TKY felsefesinin bir işletme için radikal bir değişim olduğu ve bu değişimin gerçekleştirilmesinde örgüt kültürünün öneminin kavranmamış olması,
• Çalışanların bilgi eksikliğinden dolayı TKY felsefesine direnç göstermeleridir.

• Öncelikle işletme üst yönetimi tüm çalışanlara örnek olacak şekilde her türlü kalite geliştirme faaliyetinde aktif rol almalı,
• İşletmedeki tüm çalışanların toplam kalite yönetimi faaliyetlerine katılımı sağlanmalı,
• İşletme üst yönetimi çok kararlı bir davranış içinde olmalı,
• İşletmede hataların tespit edilmesi ve öngörülmesi için gerekli önlemler alınmalı,
• İşletme yöneticileri çalışanlar için değişim konusunda bilgilendirici ve bilinçlendirici faaliyetler düzenlenmeli,
• TKY kapsamında kalite ile ilgili politika, hedef ve gelişim planı gibi faaliyetler üst yönetimin liderliğinde yürütülmeli ancak işletme çalışanlarının katkılarıyla oluşturulmalı,
• TKY kapsamında işletme üst yönetimi çalışanlar yerine, işletmedeki süreçleri kontrol etmesini öğrenmeli, • İşletmedeki çalışanların işletmenin misyon ve vizyonunu belirleme sürecinde katkı vermeleri sağlanmalı,
• İşletmede somut ve gerçekleştirilebilir hedefler belirlenmeli,
• Hedeflerin ölçülebilmesi diğer bir ifadeyle performans değerlendirmesi için doğru performans göstergeleri belirlenmeli
• İşletmede ele alınan faaliyetler bütünleşik bir program çerçevesinde yürütülmeli,
• Her kademedeki yönetici ve çalışanların birbirlerine karşı hiyerarşi gözetmeksizin saygı göstermeleri sağlanmalı,
• Çalışanların performansına olumlu katkı sağlayacak her türlü motivasyon artırıcı önlem alınmalıdır.

Günümüzde sanayi işletmelerinde bilgisayar teknolojilerine dayalı akıllı sistemlerle üretim faaliyetlerini yerine getirme zorunluluğu ön plana çıkmıştır. Bunun sonucu olarak hem iş gören hem de makine verimliliği artmış, buna karşın üretim maliyetleri azalmıştır. Bununla birlikte kontrol sistemleri de daha hassas ölçüm cihazlarıyla yapılmakta ve hata yüzdesi giderek azalmaktadır. Böylece işlerin mükemmel yapılma anlayışına dayalı TKY sistemi makine ve donanım konusunda yapılan yeni gelişmelerin uygulamaya konulması sonucu olumlu bir gelişme gösterebilir.

Bir işletmede çalışanların motivasyonunun yüksek olması kuşkusuz işletmenin belirlemiş olduğu ortak amaçları gerçekleştirmede son derece önemli bir unsurdur. TKY anlayışını benimsemiş bir işletmede yaratıcılığın son derece önemli bir yeri vardır. Yaratıcılık için ise motivasyonu yüksek insan kaynağına ihtiyaç vardır. Bunun için maddi ödüllere ihtiyaç olmakla birlikte sadece maddi ödüller (ücret, prim, ikramiye, ödül vb) yeterli değildir. Burada işletmenin çalışanlara kalıcı motivasyonu sağlaması gerekir. Bu da kişilerin motivasyonunu bozan unsurları ortadan kaldırıp, kişinin içinden gelen motivasyonu arttırıcı unsurlara yer verilmesiyle mümkün olur. Sonuç olarak TKY anlayışına göre işletmenin esas varlığı sermaye değil insan kaynağıdır. Bu bakımdan çalışanların motivasyonu diğer bir deyişle isteklendirilmesi son derece önemlidir.

TKY anlayışı gereği işletmelerde çalışanlara yetki devri yapılabilmesi, çalışanların karar mekanizmaları içinde yer almalarının sağlanması, yönetcilerin kontrol etme fonksiyonlarını daraltıp, daha çok danışmanlık (koç’luk) fonksiyonunu genişletebilmesi, organizasyon yapısını belirleyen unsurları işletmenin nasıl uyguladığı ile doğrudan ilişkilidir. Sözgelimi TKY için merkezileşme derecesi düşük bir organizasyon yapısı oluşturulmalıdır ki çalışanlara kararlara katılma fırsatı verilsin. Eğer işletmenin mevcut organizasyon yapısı ile TKY felsefesinin uygulaması mümkün değilse bu konuda cesur kararlar ile organizasyon yapısında yeniden yapılanmaya gidilmesinde fayda vardır.

İş yapma yöntemleri işletmelerde yürütülen faaliyetlerin verimli ve etkin bir biçimde gerçekleştirilmesi için önemlidir. TKY felsefesini benimsemiş bir işletmede sözkonusu iş yapma yöntemlerinin rasyonel bir biçimde düzenlenmesi istenir. Bu doğrultuda mevcut iş yapma yöntemlerinin verimli bir hale getirilebilmesi için bazı tedbirler öngörülür. Sözgelimi iş akışında gereksiz görülen işler elenir. Geriye kalan işlerin daha kısa sürede, daha az işgücüyle ve daha düşük maliyetle gerçekleştirilmesi sağlanır. Bunun yanı sıra yöneticilerin karar alma sürecinde bilgisayarlara dayalı analiz ve raporlama sistemleri diğer bir ifadeyle yönetim bilgi sistemleri kullanmaları hızlı, zamanında ve isabetli kararların alınmasına yardımcı olur. Bu da TKY’nin iş yapma yöntemlerini etkileyen bir diğer olumlu yönüdür.

İşletmede uygulanan yönetim biçimi işletmede yürütülen pek çok faaliyetin yapılma biçimini etkiler. TKY’ni benimsemiş bir işletmede katılmalı yönetim biçiminin benimsendiği ve işgörenlerin iş tatminine önem verildiği görülmektedir. Çünkü işgören odaklı bir yönetim biçimi hem çalışanların verimliliğini arttırmakta hem de işletmedeki iş süreçlerinde kalitenin arttırılmasında etkili olduğu görülmektedir.

Teknolojik gelişmeler işletmelerin kayıtsız kalamadığı önemli bir dış faktördür. Çünkü üretimde verimliliğin sağlanması ve işletmenin sürdürülebilirliği söz konusu bu teknolojik gelişmelerin işletmenin ihtiyaç duyulan birim/lerinde kullanılmasıyla yakından ilgilidir. TKY’ni benimsemiş bir işletmede üretimde verimliliğin sağlanması, müşteri memnuniyeti ve çalışanların iş tatmini esasına dayandığı için söz konusu bu dış faktörün gerek üretim sürecinde gerekse satış, hammadde temini, lojistik faaliyetlerinin takibi gibi pek çok farklı alanda işletme faaliyetlerine olumlu katkı sağladığı görülmektedir.

Ekonomik koşullar ile ifade edilmek istenen, bir ülkedeki işsizlik oranı, tüketicilerin satın alma gücü, enflasyon, durgunluk ve faiz oranları gibi unsurlardır. Söz konusu bu koşullar işletmelerin faaliyetlerini dolaylı ya da doğrudan etkiler. Bu bakımdan bir işletmede TKY söz konusu olduğunda müşteri ve çalışan memnuniyeti temel alındığı için yukarıda değinilen ekonomik koşulların olumsuz etkilerinden en az biçimde, olumlu etkilerinden de en fazla düzeyde etkilenmesine gayret gösterilmelidir.

İşletmelerin içinde bulundukları ekonomilerde siyasi otoritenin almış olduğu bir takım kararlarla yürürlüğe sokulan yasalar vardır. Söz konusu bu yasalar arasında işgörenlerden tüketicilere kadar uzanan geniş bir yelpazede hakların korunmasına yönelik hazırlanmış yasalara işletmeler uyum göstermelidir. TKY felsefesi çerçevesinde işletmeler bakımından söz konusu bu yasalara (tüketiciyi koruma, ücretlendirme, Sosyal Güvenlik Kurumu işlemleri, dış ticaret, ürünün garantisi, vergi vb.) uyumun ayrı bir yeri ve önemi bulunmaktadır.

İşletmeler mal ya da hizmet üretebilmek için dış çevrelerinde bulunan tedarikçilerden ihtiyaç duydukları hammadde, malzeme, donanım ve materyalleri temin etmeye çalışırlar. TKY felsefesinin özünü müşteri istek ve beklentilerini karşılayacak biçimde üretim yapmak ve hizmet vermek olduğu için işletmenin girdi faktörlerinin temininde tercih edilen tedarikçilerin işletmenin üretim için belirlediği belirli standartların altında olmaması istenir. Bunun aksi bir durum TKY uygulayan işletmelerde üretim ya da hizmetin kalitesini olumsuz etkileyeceği için ihmal edilmemesi gereken bir konudur.

İşletmeler üretim konularına göre faaliyetlerini yürütebilmeleri için ihtiyaç duydukları finansal kaynakların bir kısmını satış sonrası elde ettikleri kârdan bir kısmını da işletme dışı kaynaklardan temin ederler. İşletme faaliyetlerini TKY felsefesine göre yürüten firmalar, gerek maddi gerekse beşeri tüm süreçlerdeki kaliteyi korumak ve sürekliliği sağlamak adına güçlü bir finansal kaynağa ihtiyaç duyarlar. Bundan dolayı işletme yöneticileri finansal kaynakların nasıl ve nereden temin edileceğini belirlerken son derece dikkatli davranıp isabetli kararlar vermelidirler.