YEREL EKONOMİK KALKINMA

Doğru yanıt E seçeneğidir. Çünkü, 1980’li yıllarda kapitalizmin yaşadığı buhranı aşma noktasında dünya sahnesinde var olan neo-liberal ekonomik politikalar; küreselleşen dünyaya ekonomik ve sosyal anlamda ayak uyduramayan ulus devletin zayıflıklarını gidermek için ortaya çıkmıştır.

• Cari açığı azaltarak ithal malların ülke sınırları içerisinde üretilmesini sağlamak,

• Katma değeri yüksek ürünlerin üretilmesini sağlayarak rekabet gücünü artırmak,

• Teknolojinin transfer edilmesini gerçekleştirmek,

• Yerli sermayenin sahip olduğu finansman olanaklarını geliştirmek,

• İstihdamı artırmak ve bölgeler arası eşitsizliği gidermek,

• Özel sektörün geri kalmış bölgelerdeki kârlı olmayan hizmetleri de üretmesini teşvik etmek. Dolayısıyla, doğru yanıt C seçeneğidir.

Doğru yanıt B seçeneğidir. Çünkü, yerel kalkınma faaliyet alanları fiziki, sosyal, kültürel, ekonomik ve siyasi kalkınmadır. Yerel ekonomik kalkınma faaliyet alanlarında kamu yönetimi, özel sektör ve sivil toplum kuruluşları ile belediye arasında sağlıklı bir iletişimin olması önemlidir.

Doğru yanıt B seçeneğidir. Çünkü, sosyal kalkınma, insan haklarını merkeze alarak insan ihtiyaçlarının karşılanması düşüncesine dayanmaktadır.

Yönetişim kavramı, “yönetsel eylemlerle birlikte kanun yapma, düzenleyici eylemler, piyasa ve politikalar arasındaki etkileşimleri düzenleyen, sorumlu, etkin, hukuka uygun bir biçimde hareket edilebilmesi için gerekli ilkeleri belirleyen, kamu yönetimindeki başlıca aktörleri ve onların hesap verebilme alanlarını ortaya koyan bütünleşik bir yapı” şeklinde geniş bir tanımlamaya sahiptir. Dolayısıyla, doğru yanıt B seçeneğidir.

Doğru yanıt, E seçeneğidir. Çünkü, yerel/kırsal alan kalkınma politikalarındaki değişimi şu şekilde özetlemek mümkündür:

Stratejik planlama, uzun vadede hedeflere ulaşabilmek için planların önceden oluşturulmasıdır. Kısacası, bugünden ne yapılacağına ya da nelerin yapılması gerektiğine karar vermektir. Bu yüzden doğru yanıt B seçeneğidir.

Dar kapsamlı politikalar, kamuda ve özel sektörde uygulanma alanı bulan ve özel sektörden beklentisi olan yatırımlar için cazip görevler yükleyen politikaları ifade etmektedir. Bu politikalar, yönetim kapasitesini artırıcı ve özel sektöre koşulsuz destek politikaları olmak üzere iki temel noktada ele alınmaktadır. Dolayısıyla, doğru yanıt C seçeneğidir.

Doğru yanıt D seçeneğidir. Çünkü, canlandırma politikaları; işsizliğin, yoksulluğun, ya da toplumsal problem ve sorunların yoğun olduğu bölgelerde, o bölgelerin sosyo-ekonomik yaşam koşullarını daha iyi bir hâle getirmeyi hedef alan; ticari, mali ve sanayi yatırımları bakımından bölgeyi çok daha cazip ve çekici duruma getirmeyi amaçlayan politikalardır. Geri kalmış bölgelerin ıslahı için yapılan çalışmalar da bu politikalar içinde yer alarak hem ekonomik hem de sosyal kalkınmayı hedeflemektedir.

Doğru yanıt E seçeneğidir. Çünkü, yerel yönetimlerin yerel ekonomik kalkınmaya dört önemli etkisi bulunmaktadır. Bunlar:

Belediyelerin kentsel dönüşüm uygulamalarını hayata geçirerek kentin fiziksel görünümünü iyileştirmeleri, yerel ekonomik kalkınmanın "fiziki kalkınma" alanına girer.

Yerel kalkınma faaliyet alanları; fiziki, sosyal, kültürel, ekonomik ve siyasi kalkınmadır. Fiziksel kalkınma kapsamında, planlı şehirleşmenin sağlanması ve altyapı ihtiyaçlarının giderilmesi yer alır. Fiziki kalkınma; etkinliği ,verimliliği ve maliyetleri azaltarak üretkenliği artırır. Böylece iş hacmi, istihdam ve refah düzeyi artar. Bu sayede işletmeler daha güvenilir bir faaliyet alanı bularak fiziksel kalkınma ile ekonomik gelişmeyi destekler. Fiziksel kalkınmada belediyelere düşen görev ise kentsel dönüşüm uygulamalarını hayata geçirerek kentin fiziki görünümünü iyileştirmektir.

"Tek özneli" yönetişim anlayışını tanımlayan unsurlardan biri değildir. Bu ifade, geleneksel yönetim tarzını yansıtan bir ifadedir. Yönetişim, yönetim anlayışında temel bir paradigma değişikliğine yol açmıştır. Yönetişim; hiyerarşik bir iş bölümü içerisinde, yetki ve kaynakları kendinde toplayan, tek özneli ve merkeziyetçi bir yönetim anlayışından; esnek yapılı, kaynakların yönlendirilmesini kolaylaştıran, toplumdaki ilgili aktörlerin her birini yapabilir kılan, bu aktörleri yönlendiren, karşılıklı etkileşimlerin belirleyici olduğu, desantralize ve çok aktörlü bir yönetim anlayışına doğru dönüşümü yansıtır. Aktörlerden ve süreçlerden daha çok, tüm sektörlerde ulusal ve toplumsal kalkınma için iş birliği ve etkileşime dayalı bir eylem biçimi ya da yöntem farklılığı olarak tanımlanır.

Küreselleşme politikaları, yerel ekonomik kalkınmada karşılaşılan politikalardan biri değildir. Yerel ekonomik kalkınmada karşılaşılan politikalar; genel politikalar ya da stratejik planlama
yaklaşımı, dar kapsamlı politikalar, özel sektöre koşullu destek politikaları, canlandırma ya da ıslah politikaları ve topluluk türüne göre oluşturulan politikalar olarak ele alınır.

Stratejik planlama sürecinin beş aşaması bulunur. Bu aşamalar genellikle esnek nitelikte olup yerel ihtiyaçlara göre bir diğerine paralel olarak ve gerektiğinde değişiklik yapılmasına olanak verecek nitelikte devam eder. Yerel ekonomik kalkınma stratejisi, stratejik planlama sürecinin üçüncü aşamasında oluşturulur.  Strateji oluşturulurken tüm uygulayıcıların yerel ekonomik kalkınmayı çevresel ve sosyal ihtiyaçlarla dengelemesi gerekir.

Cümlede boş bırakılan yeri, A seçeneği doğru olarak tamamlar. Dar kapsamlı politikalar, kamuda ve özel sektörde uygulanma alanı bulan ve özel sektörden beklentisi olan yatırımlar için cazip görevler yükleyen politikalardır.

"Yerleşim, ticaret ve sanayi alanlarının gelişimini planlayan ve çevre koruyucu politikalar", küçülen ekonomiye sahip bir bölgenin uygulayabileceği yerel ekonomik kalkınma programlarından biri değildir. bu politikalar, büyüyen bölgeler içindir.

Geri kalmış bölgelerin ıslahı için yapılan çalışmalar, canlandırma politikaları içinde yer alır. Canlandırma politikaları; işsizliğin, yoksulluğun, ya da toplumsal problem ve sorunların yoğun
olduğu bölgelerde, o bölgelerin sosyo – ekonomik yaşam koşullarını daha iyi bir hâle getirmeyi hedef alan; ticari, mali ve sanayi yatırımları bakımından bölgeyi çok daha cazip ve çekici duruma getirmeyi amaçlayan politikalardır. Geri kalmış bölgelerin ıslahı için yapılan çalışmalar da bu politikalar içinde yer alarak hem ekonomik hem de sosyal kalkınmayı hedefler.

Yerel ekonomik kalkınmada yer alan aktörler çeşitlilik gösterir. Bu aktörler içerisinde en etkili olanları; yerel yönetimler, yerel yatırımcılar, bölgesel kalkınma ajansları ve sivil toplum kuruluşlarıdır. KOBİ'Ler de bu yerel aktörler arasındadır. Cümlede boş bırakılan yeri ise B seçeneği doğru olarak tamamlar. Yerel kalkınmanın başarılmasında, merkezi yönetimlerin tek başına yetersiz kaldığı günümüzde, yetki ve sorumluluk paylaşımında yeni aktörlere ihtiyaç duyulurken bu aktörlerin arasında yerel yatırımcılar motor görevi üstlenir. 

20. yüzyılın sonlarına doğru bilgi-iletişim teknolojilerinin işletmelerdeki etkinliği, verimlilikteki
yüksek artış ve inovasyona yönelik özellikle de yüksek katma değere sahip sektörlerde faaliyet yürüten girişimcilerin, istihdam ve yatırımların gelişmesinde sergiledikleri katkı sayesinde yerel ekonomik kalkınmada önemli bir başarı ortaya çıkmıştır. Bu deneyimler sonrasında, kalkınma ve yerel kalkınmaya yönelik yaklaşımlar bağlamında kalkınma; yerelin yaşam kalitesini bir üst seviyeye çıkarma gayreti olarak ifade edilmiş ve kalkınmada yerel kaynakların rasyonel kullanımı
ile yerel girişimcilerin özellikle yerel kalkınmada motor görevi üstlendiği kabul görmeye başlamıştır.

Yerel ekonomik kalkınma anlayışına, küresel aktörler farklı bakış açılarıyla bakarlar. Avrupa Birliği, yerel ekonomik kalkınma konusunda yerel ekonomik girişimlerin desteklenmesini ilke olarak benimser, yerel kalkınma konusunda; yerel, bölgesel, ulusal ve ulus-üstü düzeyde aynı anda
paydaşlık yaklaşımı içeren çok düzeyli bir yönetişim çerçevesinde kalkınma modeli öngörür. Dünya Bankası ise yerel ekonomik kalkınmayı yorumlar ve yerel katılım ve uzlaşmayı destekler. ILO ve OECD gibi küresel aktörlerin deneyimlerinde de yerel ekonomik kalkınma üzerine odaklanılır.

ILO'nun yerel kalkınmada etkinliğini azaltan bir faktör olan "uygulamaların devam ettirilememesi"ne karşı örgütün geliştirdiği çözüm; oluşturduğu fon havuzlarını orta ve uzun vadeli kalkınma programlarına aktarmak ve uygun denetimler getirmektir.