YEREL EKONOMİK KALKINMA - Deneme Sınavı - 8

Liderlik yerel kalkınma programlarının başarısındaki temel unsurlardan biri de ortakları, profesyonelle ve yerel insanları bir alan vizyonu etrafında birleştirebilen etkili bir yerel liderliğin varlığıdır

Alıcılar açıkça tanımlanmalıdır.
• Alıcılar motive olmalı ve yenilik yapmaya istekli olmalıdır.
• Erişilebilir iletişim kanalları olmalıdır.
• Öğrenme ve değişim sürecinin gerçekleşmesi için zaman tanınmalıdır.(!!!)
• Deneyimin geçerliliğine ve deneyim için değer sağladığına dair kanıt olmalıdır.
• Deneyim, gözlemlenebilir ve anlaşılır olmalı ve başarısındaki temel unsurları belirtmek mümkün olmalıdır.
• Deneyim, alıcı alandaki koşullarla uyumlu olmalıdır.

• Harcama, faaliyet ve çıktıların izlenmesi Program boyunca her faaliyet için kaynaklar ve beklenen veya elde edilen çıktılar hakkında uygun veriler toplanmalıdır. Program ve bireysel projeler için de veri toplanmalıdır.

Belediyelerin kentsel dönüşüm uygulamalarını hayata geçirerek kentin fiziksel görünümünü iyileştirmeleri, yerel ekonomik kalkınmanın "fiziki kalkınma" alanına girer.

Yerel kalkınma faaliyet alanları; fiziki, sosyal, kültürel, ekonomik ve siyasi kalkınmadır. Fiziksel kalkınma kapsamında, planlı şehirleşmenin sağlanması ve altyapı ihtiyaçlarının giderilmesi yer alır. Fiziki kalkınma; etkinliği ,verimliliği ve maliyetleri azaltarak üretkenliği artırır. Böylece iş hacmi, istihdam ve refah düzeyi artar. Bu sayede işletmeler daha güvenilir bir faaliyet alanı bularak fiziksel kalkınma ile ekonomik gelişmeyi destekler. Fiziksel kalkınmada belediyelere düşen görev ise kentsel dönüşüm uygulamalarını hayata geçirerek kentin fiziki görünümünü iyileştirmektir.

"Tek özneli" yönetişim anlayışını tanımlayan unsurlardan biri değildir. Bu ifade, geleneksel yönetim tarzını yansıtan bir ifadedir. Yönetişim, yönetim anlayışında temel bir paradigma değişikliğine yol açmıştır. Yönetişim; hiyerarşik bir iş bölümü içerisinde, yetki ve kaynakları kendinde toplayan, tek özneli ve merkeziyetçi bir yönetim anlayışından; esnek yapılı, kaynakların yönlendirilmesini kolaylaştıran, toplumdaki ilgili aktörlerin her birini yapabilir kılan, bu aktörleri yönlendiren, karşılıklı etkileşimlerin belirleyici olduğu, desantralize ve çok aktörlü bir yönetim anlayışına doğru dönüşümü yansıtır. Aktörlerden ve süreçlerden daha çok, tüm sektörlerde ulusal ve toplumsal kalkınma için iş birliği ve etkileşime dayalı bir eylem biçimi ya da yöntem farklılığı olarak tanımlanır.

Küreselleşme politikaları, yerel ekonomik kalkınmada karşılaşılan politikalardan biri değildir. Yerel ekonomik kalkınmada karşılaşılan politikalar; genel politikalar ya da stratejik planlama
yaklaşımı, dar kapsamlı politikalar, özel sektöre koşullu destek politikaları, canlandırma ya da ıslah politikaları ve topluluk türüne göre oluşturulan politikalar olarak ele alınır.

Stratejik planlama sürecinin beş aşaması bulunur. Bu aşamalar genellikle esnek nitelikte olup yerel ihtiyaçlara göre bir diğerine paralel olarak ve gerektiğinde değişiklik yapılmasına olanak verecek nitelikte devam eder. Yerel ekonomik kalkınma stratejisi, stratejik planlama sürecinin üçüncü aşamasında oluşturulur.  Strateji oluşturulurken tüm uygulayıcıların yerel ekonomik kalkınmayı çevresel ve sosyal ihtiyaçlarla dengelemesi gerekir.

Cümlede boş bırakılan yeri, A seçeneği doğru olarak tamamlar. Dar kapsamlı politikalar, kamuda ve özel sektörde uygulanma alanı bulan ve özel sektörden beklentisi olan yatırımlar için cazip görevler yükleyen politikalardır.

"Yerleşim, ticaret ve sanayi alanlarının gelişimini planlayan ve çevre koruyucu politikalar", küçülen ekonomiye sahip bir bölgenin uygulayabileceği yerel ekonomik kalkınma programlarından biri değildir. bu politikalar, büyüyen bölgeler içindir.

Geri kalmış bölgelerin ıslahı için yapılan çalışmalar, canlandırma politikaları içinde yer alır. Canlandırma politikaları; işsizliğin, yoksulluğun, ya da toplumsal problem ve sorunların yoğun
olduğu bölgelerde, o bölgelerin sosyo – ekonomik yaşam koşullarını daha iyi bir hâle getirmeyi hedef alan; ticari, mali ve sanayi yatırımları bakımından bölgeyi çok daha cazip ve çekici duruma getirmeyi amaçlayan politikalardır. Geri kalmış bölgelerin ıslahı için yapılan çalışmalar da bu politikalar içinde yer alarak hem ekonomik hem de sosyal kalkınmayı hedefler.

Yerel ekonomik kalkınmada yer alan aktörler çeşitlilik gösterir. Bu aktörler içerisinde en etkili olanları; yerel yönetimler, yerel yatırımcılar, bölgesel kalkınma ajansları ve sivil toplum kuruluşlarıdır. KOBİ'Ler de bu yerel aktörler arasındadır. Cümlede boş bırakılan yeri ise B seçeneği doğru olarak tamamlar. Yerel kalkınmanın başarılmasında, merkezi yönetimlerin tek başına yetersiz kaldığı günümüzde, yetki ve sorumluluk paylaşımında yeni aktörlere ihtiyaç duyulurken bu aktörlerin arasında yerel yatırımcılar motor görevi üstlenir. 

20. yüzyılın sonlarına doğru bilgi-iletişim teknolojilerinin işletmelerdeki etkinliği, verimlilikteki
yüksek artış ve inovasyona yönelik özellikle de yüksek katma değere sahip sektörlerde faaliyet yürüten girişimcilerin, istihdam ve yatırımların gelişmesinde sergiledikleri katkı sayesinde yerel ekonomik kalkınmada önemli bir başarı ortaya çıkmıştır. Bu deneyimler sonrasında, kalkınma ve yerel kalkınmaya yönelik yaklaşımlar bağlamında kalkınma; yerelin yaşam kalitesini bir üst seviyeye çıkarma gayreti olarak ifade edilmiş ve kalkınmada yerel kaynakların rasyonel kullanımı
ile yerel girişimcilerin özellikle yerel kalkınmada motor görevi üstlendiği kabul görmeye başlamıştır.

Yerel ekonomik kalkınma anlayışına, küresel aktörler farklı bakış açılarıyla bakarlar. Avrupa Birliği, yerel ekonomik kalkınma konusunda yerel ekonomik girişimlerin desteklenmesini ilke olarak benimser, yerel kalkınma konusunda; yerel, bölgesel, ulusal ve ulus-üstü düzeyde aynı anda
paydaşlık yaklaşımı içeren çok düzeyli bir yönetişim çerçevesinde kalkınma modeli öngörür. Dünya Bankası ise yerel ekonomik kalkınmayı yorumlar ve yerel katılım ve uzlaşmayı destekler. ILO ve OECD gibi küresel aktörlerin deneyimlerinde de yerel ekonomik kalkınma üzerine odaklanılır.

ILO'nun yerel kalkınmada etkinliğini azaltan bir faktör olan "uygulamaların devam ettirilememesi"ne karşı örgütün geliştirdiği çözüm; oluşturduğu fon havuzlarını orta ve uzun vadeli kalkınma programlarına aktarmak ve uygun denetimler getirmektir.

Dünya Bankası, ülkeleri dört temel gelir gru­buna ayırır: yüksek, üst orta, alt orta ve düşük. Bu sınıflandırma yapılırken Atlas yöntemine göre cari fiyatlarla hesaplanan kişi başı Gayrisafi Millî Gelir (GSMG) değerleri kullanılır. Bu ölçümlerde hasıla ve gelir kavramları aynı şeyi ifade etmektedir. Dün­ya Bankası bu sınıflandırmada kullanılacak kişi başı gelir sınır değerlerini Amerikan Doları olarak her yılın 1 Temmuz tarihinde günceller. 2021 yılı itibarıyla alt orta gelir sınırları US$ 1.046-4.095 ve üst orta gelir sınırları US$ 4.096-12.695 olarak belirlenmiştir. Bu durumda kişi başı GSMG değeri US$ 1.046’dan daha az olan ülkeler düşük ve kişi başı GSMG değeri US$ 12.695’in üzerinde olan ülkeler ise yüksek gelir grubunda sayılır.