YEREL EKONOMİK KALKINMA - Deneme Sınavı - 7

Ekonomik büyümeyi belirleyen ve aralarındaki et­kileşimlerle büyümeyi sınırlayabilen bu faktörler; nüfus artışı, tarımsal üretim, doğal kaynakların tükenmesi, endüstriyel üretim ve kirlilik düzeyidir. Bu çalışma, dünyanın ekonomik performansının önündeki ekolojik sınırları gösteriyor olması açı­sından önemlidir.

Bekle ve gör: Birinci ve/veya ikinci senaryoları kaderlerine terk edilmiş bir anlayışla pasif olarak bekleyen yerel halk “bekle ve gör” sürecinin sonun­da olumlu sonuçlar ortaya çıkmadığında kendisini çaresiz hissedecektir. Böyle bir durumda bölgeden göç etmek önemli bir alternatif olmaktadır. Yok­sulluğun çok yüksek olduğu yerlerde göç geleneksel olarak uygulama bulan ve de popüler olan bir senaryodur ancak bazen siyasi nedenlerle olsa bile daha çok ekonomik nedenlerle gidilecek yer bulmak giderek zorlaşmaktadır.

Ekonomik kalkınmayı büyümeden ayıran hu­suslar şöyle sıralanmıştır: ekonomik büyümenin uzun dönemde sürdürülmesi, ülke ekonomik yapı­sının gerek üretim ve gerek ise tüketim kalıplarında yapısal değişim, teknolojik düzeyin gelişimi, sosyal, siyasal ve kurumsal yapının değişimi ve beşeri ser­mayenin gelişimidir.

Karşılaştırmalı Üstünlükler Teorisi; Bu teoriye göre her bölge göreceli olarak bol bulunan üretim faktörlerini yoğun ola­rak kullanan faaliyetlerde uzmanlaşırlar. Bu faktörler emek ve sermaye olabileceği gibi bölgeye ait doğal kaynakları da olabilir. Bölgeler arasındaki ticaret bu farklılıklardan beslenir ve bu ticaret bölgeye ait olan avantajın kullanılarak bölgenin gelişmesine destek sağlar ve süreç bölgeler arası büyüme oranlarının yakın­laşması yönünde çalışır.

Keynesyen yaklaşım, Neo Klasik yaklaşımdan farklı olmak üzere serbest piyasa mekanizması değil devlet müdahalesi ideolojisi üzerine kurulu bir anlayışa sahiptir. Ekono­mik farklılıkların arkasında devletin müdahalelerinden vazgeçmesi, yapısal zayıflıklar, düşük yatırım dü­zeyleri gibi hususları tespit ettiğimden kamunun altyapı yatırımlarını doğrudan yapması ve yerel düzeyde aktif bir şekilde kamu müdahalesinden yana tavır koymaktadır. Teorik açıdan Neo Klasik teorinin toplam arzı öne çıkaran yaklaşımının tam tersine toplam talep yönetimini ön plana alarak serbest piyasaların böl­gesel farklılıkları çözme becerisine pek inanmadığını da ortaya koymaktadır.  Keynesyen Yaklaşımın Boyutları ve Özellikleri içinde boyut tanımı olarak; Yerel/Bölgesel Ekonomik Farkların Nedenleri: Denetimlerin Kaldırılması ve liberalizasyon, Yapısal zayıflıklar, Düşük yatırım, Gelişmiş bölgelere sermaye akışı, Bölgesel kalkınmaya yetersiz hükûmet katılımıdır.

J.M.Keynesyen teori; dengenin serbest piyasa koşullarında özel sektör kesimince alı­nacak kararlar sonucu uzun dönemde otomatik olarak sağlanmasını beklemek yerine devletin müdahalesi ile toplam talep birleşenlerini kontrol edilerek orta vadede sağlanmasını savunur.

Birikimli nedensellik teorisi G.Myrdal tarafından 1956’da geliştirildi. İsveçli bir ekonomist olan Gunnar Myrdal 1974’te Nobel Ekonomi Ödülü’nü almıştır. Dengesiz ekonomik büyümeyi ve bunun sonucunda ortaya çıkan yoksulluğu analiz etmiştir. Büyüme kutbu teorisi Myrdal’ın çalışmalarına temel olmuştur. Bu teoride dengeyi yeniden kuracak yerleşik bir ayarlama mekanizması yoktur ve aksine ekonomik büyüme yaşayan bölge büyük olasılıkla göreli avantajını sür­dürecek ve büyüyüp güçlenmeye devam edecektir. Teori yukarı veya aşağı sarmal bir süreçle sonuçla­nan her iki yönde de çalışır ve dış etkileri de hesaba katar.

Modern anlamda “Yerel Ekonomik Kalkın­ma” (YEK) kavramı, literatürde 1970’lerin sonu ile 1980’lerin başında kullanılmaya başlandı. 1990’lı yıllardan itibaren Avrupa Birliği’nde ve sonrasında da Türkiye’de önem kazandı. 1992’de Avrupa Birliği ve dışından 21 ülkeden ekonomik kalkınma konu­sunda çalışan insanları bir araya getiren bir ağ olarak Avrupa Kalkınma Ajansları Birliği (EURADA) ku­ruldu. Türkiye açısından 2006 yılı Bölgesel Kalkın­ma Ajanslarının kurulduğu yıl olarak bu anlamda önemli bir tarih olmuştur

Yerel ekonomik kalkınma planları; daha kaliteli işler, daha az yoksulluk, çevresel sürdürülebilirlik ve toplumda göreceli olarak geri kalmış veya dezavantajlı grupların, özellikle de kadınların, gençlerin ve engellilerin dahil edilmesi gibi topluluk hedeflerini gerçekleştirmek amacıyla hem resmi hem de gayri resmi ekonomiyi geliştiren sektörler arasındaki çabaları entegre eder.

Belediye öncülüğünde yürütülecek bir yerel kalkınma programı için şu temel yaklaşımların öncelikli olması gerekmektedir:
Birincisi kalkınma insan odaklı olmalıdır.

Yerel ekonomik kalkınma stratejileri genel olarak aşağıdaki temel unsurları içerir:
• Fizibilite
• Kaynak kullanılabilirliği
• Kapasite
• Bütünsel Şeffaflık
• Kültürel etkiler

SWOT; Strengths (güçlü yönler), Weakness (zayıf yönler), Opportunities (fırsatlar) ve Threats (tehditler) sözcüklerinin baş harflerinin bir
araya gelmesiyle oluşur.

Sektör-Kümelenme Yaklaşımı: İş dünyasını, eğitim kurumlarını, sivil toplum kuruluşları ve hükûmeti bir araya getirerek en umut verici sektörleri desteklemede etkilidir.

Bir yerel ekonomik kalkınma stratejik planlama sürecinin beş aşaması vardır.

1. Aşama: Çabayı organize etmek
2. Aşama: Yerel ekonomik değerlendirme yapmak
3. Aşama: Yerel ekonomik kalkınma stratejisini geliştirmek 
4. Aşama: Yerel ekonomik kalkınma stratejisini uygulamak
5. Aşama: Yerel ekonomik kalkınma stratejisini gözden geçirmek

Yerel ekonomik kalkınma stratejisinin bileşenleri;

• İş ortamını iyileştirmek
• Özel yatırımı artırmak
• Yoksulluğun azaltılması

Bir ekonomik sistemin performansının en bilinen ekonomik ölçüleri, verimlilik ve hakkaniyettir.

Misyon beyanı, bir kuruluşun varoluş sebebi iken, vizyon ifadesi ise bir kuruluşun hedeflerini tanımlar.

Belediyelerin idari ve mali yönden güçlendirilmeleriyle beraber yasal yetkilere dayanarak yürütecekleri yerel kalkınma programlarının dört önemli boyutunu dikkate almaları gerekmektedir. Bunlar ekonomik kalkınma, siyasal kalkınma, sosyal kalkınma, kültürel çoğulculuk temelli kültürel kalkınmadır.

Yerel kalkınma politika yapıcıları öncelikle, sürdürülen bir eylem, geri bildirim ve ayarlama süreci planlamalı ve bu sürecin her bölümü için uygun faaliyetleri ve yapıları nasıl devreye sokacaklarını veya daha da geliştirebileceklerini düşünmelidir. Ardından ilerleyebilmek için gerekli ''Yapılar, Stratejiler ve İşlevler'' olmak üzere  yönergelere ihtiyaç vardır.

''Büyük ölçekli işletmelere desteklemeye yönelik stratejiler'' başarılı bir strateji oluşturmanın en önemli yönlerinden birisi değildir.