YENİ TÜRK EDEBİYATINA GİRİŞ I

Orta Çağ’da büyük rağbet gören eserlerden İngiliz edebiyatında en ünlü olanı XIV. yüzyılda yazılan Sir Gawain ve Yeşil Şövalye’dir.

Rönesans’la Orta Çağ destanlarının, olağanüstüyü içeren şövalye romanlarının kısacası masal dünyasının sonu gelmiştir.

Roman tarihçisi, kuramcı ve eleştirmenleri modern romanın doğuşunu ittifakla Cervantes’in Don Kişot (asıl adı, La Mancha’lı Yaratıcı Asilzade Don Quijote) adlı eserine bağlar.

Modernitenin tanımını yaparak sanatla arasındaki ilişkiye ilk değinen sanatçı Fransız şairi Baudelaire’dir.

Hikâyedeki zamanın dilsel zamana aktarılması dört biçimde gerçekleştirilir: özetleme, sahneleme, duraklama, eksilti.

Romanın başlıca beş temel tekniği vardır: Öyküleme, özetleme, gösterme (sahneleme), betimleme ve açıklama.

İç çözümleme, roman kişisinin aklından geçenleri üçüncü tekil kişi anlatıcı tarafından doğrudan, dolaylı ya da serbest dolaylı anlatı kipinde aktarılması yöntemidir

İç konuşmayı ilk olarak Édouard du Jardin Les Lauriers sont coupés (Kesik Defneler, 1887) romanında kullanmıştır.

Virginia Woolf, James Joyce, William Faulkner ve Thomas Mann, Andreï Biély, W. B. Yeats, F. S. Fitzgerald, Gertrude Stein, Luigi Pirandello, D. H. Lawrence, Katherine Mansfield, Jaroslav Hašek, Samuel Beckett modernist romanın önde gelen isimleridir.

Pastiş, bir sanatçının bütün bir eserinin veya bir bölümünün alınıp üslup bakımından taklit edilmesi ve ona benzer bir eser yazılması esasına dayalıdır.