YAKINÇAĞ AVRUPA TARİHİ - Deneme Sınavı - 4

Savaş sonra yapılan konferansta, Sırbistan büyük güçlerin baskısı sonucu Draç'tan çekilmek zorunda kalmıştır.

II. Wilhelm, Almanya'nın iç sorunlarını çözdüğü ve yeterince güçlendiği düşüncesi ile, Realpolitik düşünceden vazgeçmiştir. Buna karşılık daha agresif ve atılgan bir dış politika izlemeyi uygun görmüştür. Böylece Rusya yerine, İngiltere ile yakınlaşmayı düşünmüştür.

Avrupa'daki devletler, gerek Akdeniz gerek Akdeniz'in güney kıyılarındaki topraklarda ortak çıkar içerisinde düzeni koruyarak Rusya'nın olası Akdeniz planlarını engellemek amacı içerisindeydiler.

Bu anlaşmanın temelinde, iki ülke arasında Afrika ve Uzakdoğu topraklarının bölüşülüp uzlaşılması ve aynı zamanda Fransa'nın Fas'a yerleşmesini kolaylaştırmak amaçlanmıştır.

Alman Birliği 1871 yılında sağlanmıştır.

1871 yılından 1890 yılında istifa edene kadar Almanya’nın iç ve dış siyasetine Başbakan Bismarck hükmetti.

Üç İmparator Ligi Avusturya, Almanya ve Rusya arasında kurulan birliğin genel ismidir.

Üç İmparator Ligi 1872 yılında kurulmuştur.

Osmanlı-Rus Savaşı 1877-1878 yıllarında gerçekleşmiştir.

İkinci Üç İmparator Ligi 1881 yılında kurulmuştur.

Avusturya, Almanya ve İtalya arasında Üçlü İttifak antlaşması 1882 yılında imzalanmıştır.

Fransız sömürgeciliğinin mimari Jules Ferry'dir.

II. Wilhelm 1888-1918 yılları arasında tahtta kalmıştır.

Fransa-Rusya Antlaşması 1894 yılında yapılmıştır.

Alman birliğinin kurulması sürecinde, Prusya’ya yenilen Avusturya ve Fransa’nın askeri güç ve etkinliği zayıflamıştı. Sadowa yenilgisi üzerine Avusturya, Macaristan’ı elinde tutabilmek için 1867 Ocak ayından itibaren düalist bir monarşik düzene geçmişti. Buna göre, Avusturya ve Macaristan’ın ayrı hükümet ve parlamentolar tarafından yönetilmesi kabul edilmiş ve devletin adı Avusturya-Macaristan İmparatorluğu olarak değiştirilmişti.

Balkanlarda daha etkin bir politika izlemek isteyen Kont Andrassy’nin dışişleri bakanlığına getirilmesinden sonra Avusturya-Macaristan’ın Rusya ile karşı karşıya gelme ihtimali artmıştı. Bu da Almanya ile işbirliğini gerekli kılıyordu. Almanya ve Avusturya’nın yakınlaşması, İngiltere ile Osmanlı Devleti ve Orta Asya üzerinde çatışma halinde olan Rusya’yı endişelendirdi. Fransa ise yenilginin yaralarını sarmakla meşguldü.

Hıristiyan bir vali yönetiminde Bosna-Hersek’e özerklik verilmesini istediler. Bu esnada Bulgar komiteciler Hersek isyanının yarattığı at- mosferden yararlanarak 16-21 Eylül 1875 tarihleri arasında Bulgaristan’da isyan çıkarmaya çalıştılar, ancak Zağralar Vakası adıyla bilinen bu teşebbüs başarısızlıkla sonuçlandı. Sultan Abdülaziz’in neşrettiği Adalet ve Islahat fermanlarının asiler üzerinde herhangi bir etkisi olmadı.

18 Ocak 1877’de Mithat Paşa başkanlığında toplanan “Meclis-i Umumi” oy birliği ile önerileri reddetti. Böylece, Rusya için Doğu Sorunu’nu tek taraflı halletme ve Panslavizm’in zaferi için beklediği an gelmişti. Bâbıâli’nin Avrupa devletleri tarafından hazırlanan 31 Mart 1877 tarihli Londra protokolünü de reddetmesi üzerine Rusya, 24 Nisan 1877’de Osmanlı Devleti’ne savaş ilan etti.

Bismarck’ın talebi üzerine Berlin’de bir kongre yapılması kararlaştırıldı. Avusturya elçisi Bâbıâli’ye başvurarak, Osmanlı Devleti’nin Rumeli’deki varlığının devamı için Avusturya’nın göstereceği fedakârlığa karşılık Bosna-Hersek’in Avusturya’ya verilmesini istedi. İngiltere de kongrede Osmanlı çıkarlarını savunma karşılığında 4 Haziran 1878’de Osmanlı Devleti’nden üstü kapalı bir tehditle Kıbrıs’a yerleşme izni aldı. 1 Temmuz’da yapılan ikinci anlaşma ile de İngiltere’nin Kıbrıs’taki varlığı Rusya’nın Kars, Ardahan ve Batum’u terk etmesine bağlandı. 13 Temmuz 1878’de imzalanan Berlin Antlaşması’nda, Sırbistan, Romanya ve Karadağ’ın bağımsızlığı onaylandı. Bosna Hersek geçici olarak Avusturya işgaline bırakıldı.

1899-1902 yılları arasında Güney Afrika’da meydana gelen Boer Savaşı’nda da Almanya, açıkça İngiltere’ye karşı Boerleri destekledi. Öte yandan, Almanya, II. Wilhelm döneminde ekonomik ve askeri açıdan zirveye çıktı. Almanya’nın yeni pazarlar ve sömürge arayışına girmesi, güçlü bir donanma ve ticaret filosu gerektiriyordu. Bu sebeple Amiral Tirpitz, yönetiminde 1898’den itibaren büyük bir donanma ve ticaret filosu inşasına girişildi.