XIV-XV. YÜZYILLAR TÜRK EDEBİYATI

Habîbî

Ahmedî

Ahmedî

Ahmed-î Daî

Mevlîd

Süleyman Çelebi

Abdülvâsi Çelebi

Şeyhî

Yûsuf-ı Meddâh XIV. yüzyıl şairlerindendir.

Hakîkî

1459’da İstanbul’a gelerek Fâtih’ten büyük bir iltifat gören, ancak çekemeyenler tarafından Fâtih’in gözünden düşürülerek Bursa’ya sürülen Hamîdî, II. Bâyezîd devrinde Bursa’da ölmüştür. Doğru cevap A'dır.

Dâ’î, şehzade hocalığı sırasında Farsçayı ve Türkçede kullanılan aruz bahirlerini anlattığı Ukûdü’l-cevâhir adlı Arapça-Farsça manzum lügatini, Şehzade Murâd için yazmıştır. Doğru cevap D'dir.

I. Bâyezîd’in büyük oğlu Emir Süleyman (1403-1410), edebiyata ve şiire meraklı olup Osmanlı sarayında şairleri ilk defa o toplamıştır.

Kaynakların verdiği bilgilere göre, Osmanlı’da ilk şiir söyleyen ve şiirlerinde mahlas kullanan (Murâdî) padişah II. Murâd’dır.

Âşık Ahmed, 1430-1451 yılları arasında yazdığı Câmi’u’l-ahbâr adlı manzum bir evliya tezkiresi olan mesneviyi, II. Murad’a takdim etmiştir.

Vesîletü’n-Necât, Süleyman Çelebi’nin eseridir.

Vesîletü’n-Necât: Süleyman Çelebi’nin tek eseri olan bu mesnevi, Aydın oğulları ile Germiyanoğulları’nda ve başka yerlerde yetişip sonradan Osmanlı bölgesine gelen şairlerin eserleri bir tarafa bırakılırsa, Osmanlı Devleti’nde yazılan ilk eserdir. Süleyman Çelebi yazdığı bu esere Vesîletü’n-necât adını vermesine rağmen, halk arasında Mevlid ismi ile meşhur olmuştur.

Mevlid’in en uzun kısmı, 145 beyitten oluşan “velâdet bölümü”dür.

Şeyhî, Anadolu sahasında gelişen klasik şiirin kurucu şairlerinden biridir. Bu sebeple, eski kaynaklarda kendisinden “şeyhü’ş-şu’arâ”, “serdâr-ı şu’arâ” ve “hüsrev-i şu’arâ” şeklinde söz edilmiştir.