XI-XIII. YÜZYILLAR TÜRK DİLİ

Nehcü’l-Ferâdîs’in İstanbul (Yeni Cami Kütüphanesi), Paris, Kazan, Kırım’da nüshaları bulunmaktadır.

Nechü’l-Ferâdîs’in anlamı D seçeneğinde verildiği gibi “Cennetlerin Açık Yolu”dur.

Ali Fehmi KARAMANLIOĞLU ise eserin dil özellikleri üzerinde durarak metnin bir kısmının yazıçevrimini yapmıştır.

Metinde altı çizilerek işaretlenen kelimesi “iyilik” anlamındadır.

Metnin doğru okunuşu A seçeneğinde verilmiştir:

Metinde köŋliniŋ (< köŋül+i+niŋ) ve közini (< köz+i+ni) kelimelerinde teklik 3. kişi iyelik eki bulunmaktadır. Oysa A, B ve C seçeneklerindeki ekler metinde birer defa geçmektedir. D seçeneğindeki vasıta hâli eki ise metinde zaten yoktur. Dolayısıyla E doğru seçenektir.

Metinde işaretlenen kelimenin doğru okunuşu ve anlamı B seçeneğinde verildiği üzere üküş “çok” şeklindedir.

Metinde geçen atlıġ “adlı” kelimesinde +lıġ isimden isim yapma eki, kitābında kelimesinde +i teklik 3. şahıs iyelik eki ve +da bulunma hâli eki, keltürmiş kelimesinde ise fiilden fiil yapan -tür-  ettirgenlik eki bulunmaktadır. Ancak metindeki hiçbir kelimede isimden fiil yapma eki bulunmaz.

Metinde İmam Gazâlî’nin kitabının adının doğru okunuş C seçeneğinde İhyâul-‘Ulûm şeklinde olacaktır.

Metinde işaretlenen “erteke tegrü” kelime grubu “sabaha kadar” anlamındadır.