XI-XIII. YÜZYILLAR TÜRK DİLİ

A) başın B) kazka C) menizini D) sözüg E) atannı

A) Könülni B) Könülnin C) Könüldin D) Könülke E) Könülçe

A) Ayrılma durum ekleri yön gösterme de ifade ederler. B) Karahanlı Türkçesinde kullanılan asıl ayrılma durumu eki +dın / +din / +tın / +tin biçimindedir. C) Ayrılma durumu ilgi durumu eki +in ile birlikte de kullanılmaktadır. D) Ayrılma durumu bütünün parçasını gösterir. E) Ayrılma, çıkma ve menşe ifade eder.

A) Yegirminç B) Tokkuz C) Miner D) Seksün E) Üçegün

A) bizke B) bizdin C) bizikde D) bizni E) biznin

A) munça B) munı C) munında D) munun E) munar

A) Berü B) Emdi C) Kayuda D) Taşra E) Astın

A) Bu er ol üküş katurkan B) İlig buştı artuk kararttı meŋiz C) Kidin telim ükündi D) Üküş sözleme söz birer sözle az E) Bilip iter işni ökünmez kidin

A) Üçün B) Basa C) İçre D) Kibi E) Ara

A) Apan B) Ara C) Birle D) Basa E) Taparu