VİDEONUN KULLANIM ALANLARI

Bulutlu Günler
Mantıksal olarak düşünülenin aksine, bulutlu havalar video çekimi için oldukça uygundur. Bulutlar güneş ışığını çok daha güzel bir parlaklık haline getirerek dağıtır ve videolarda kötü sonuçlar veren tüm yüksek kontrast problemlerini ortadan kaldırır. Pek çok nesne, dağılmış ışıkta görüntülendiğinde daha estetik algılanır, bunun nedeni sert gölgelerin yumuşamasıdır. Burada alınması gerekenntek önlem 20m (65ft)’nin altındaki derinliklerden kaçınılmasıdır ki bu çok zor
değildir çünkü en iyi hareketlilik zaten daha sığ olan sularda gerçekleşir.

Bulutlu Günler
Mantıksal olarak düşünülenin aksine, bulutlu havalar video çekimi için oldukça uygundur. Bulutlar güneş ışığını çok daha güzel bir parlaklık haline getirerek dağıtır ve videolarda kötü sonuçlar veren tüm yüksek kontrast problemlerini ortadan kaldırır. Pek çok nesne, dağılmış ışıkta görüntülendiğinde daha estetik algılanır, bunun nedeni sert gölgelerin yumuşamasıdır. Burada alınması gereken tek önlem 20m (65ft)’nin altındaki derinliklerden kaçınılmasıdır ki bu çok zor
değildir çünkü en iyi hareketlilik zaten daha sığ olan sularda gerçekleşir.

Güneş Işığı ve Kontrast
Doğrudan, parlak güneş ışığı genellikle yardımcı olması gerekirken aslında iki nedenden dolayı sorun oluşturur: “aşırı parlaklık ve/ veya aynı görüntüde yüksek kontrastlı gölgelerin oluşması”. Video kameralar bu durumları eşit olarak kaydedemezler. Fazla parlak kısımlar “yanmış” olarak kaydedilir, hiçbir detay içermeyen ve beyaz, turuncu ya da sarı görünmesi. Derin gölgeler normalde yalnızca parlaklığı güçlendiren çok güçlü ışıklarla kaydedilebilir.
Gelişmiş kamera ve kabin sistemlerinde farklı değerdeki filtrelerle, örneğin yoğunluk arttırıcı gri (ND) filtrelerle bu sorunlar giderilmektedir. Hatta yarı sualtı yarı suüstü çekimlerde ya da suyun altından yüzeye doğru yaptığınız çekimlerde
oluşabilecek parlaklık farklılıkları bu filtreler yardımıyla giderilmektedir. Aşırı parlaklığın olduğu şartlarda 10 ile 12 m (33-40 ft)’nin altında, ışığın daha fazla dağıldığı yerlerde çekim yapmak daha iyidir. Kamera yukarı doğru kaldırılarak çekim yapılan durumlar için önlem alınmalıdır, yine de yanmış bölümler olabilir. Güneşe arkanızı dönmenizin, bir teknenin, resif duvarının ya da mercanların gölgelerini kullanmanızın yardımı olacaktır. Alternatif olarak, nesnenizi
güneşin önünde konumlandırarak güneş ışınlarının hare şeklinden siluetler yaratabilirsiniz.
Örtücü hızınızı arttırırsanız, bu durum otomatik poz kontrolünü güneş ışığının etkisinden korur. Manuel modda iris kontrolü diyaframı azalt modunda ayarlanırsa, genel parlaklığı da azaltmış olursunuz. Çektiklerinizi yüksek kontrast
olanlar ve fazla parlak olanlar şeklinde gruplarsanız sürekli düzenleme yapmak zorunda kalmazsınız. Ancak, yine de, o an o çekimi yapmak zorunda değilseniz yüksek konstrasttan kaçınmak daha güvenlidir.

Orta Çekim
Orta çekim çok daha yakındır ancak mesafe olarak yine nesnenin önemine ve boyutuna bağlıdır. Örneğin bir dalgıcın orta çekimi onu belden yukarı ve başının biraz üzerinde göstermektir. Çok daha küçük bir nesne, bir yengeç gibi, sizi daha
fazla yakınlaşmaya zorlayacaktır ve yengecin tamamı görüntüde çıkacaktır.
Orta çekim, tanıtıcı uzun çekimlerden sonra, ana nesneyi ya da onun hareketlerini göstermek için kullanılır. Genel çekim zengin bir balık resifini gösterirken, orta çekim tek bir özel balık seçer, onu karmaşadan ayırarak hikayenin “yıldızı”
olarak gösterir. Orta çekim aynı zamanda genel çekim ve yakın çekim arasındaki bağlantıdır.
Orta çekim anahtar “aksiyon” çekimidir. Bu çekim dalgıçların birbiriyle ya da sualtı hayatıyla ve çevreyle etkileşimini gösterir. Bir tüplü kurdun gövdesine sarılan deniztavşanı güzel bir örnektir.

Kamerayı Tutuş Teknikleri
Bu teknikleri, suda aralıksız en az 10-15 saniye çekim yaparken deneyin. Sonrasında sonuçları değerlendirin: Objeleriniz ekranda sabit görünür ve gezdirme, döndürme, yakınlaştırma gibi kamera hareketleri daha hoş ve doğal görünür.

1. Ayakta durma ya da dizler üzerine çökme: Kumluk ya da boş bir alanda ayakta durarak ya da dizlerinizin üzerine çökerek çekme alıştırmaları yapın. Kamerayı mümkün olduğunca hareketsiz tutmaya çalışın. Dirseklerinizle destek sağlayın ya da kollarınızı ileri doğru uzatın ve paletlerinizi biraz ayrık tutun.
2. Self tripod (kendinizi üçayak gibi kullanma): Kum ya da çamur bir zemine toz (kum) bulutları yaratmaksızın yerleşmenizi sağlar. Kendinize dikkatsizce davranmanız sonucu oluşabilecek toz bulutları yaratabileceğiniz bir yamaç bulun. Yavaşça yüzükoyun pozisyona geçin. Palet uçlarınızla ve sol elinizin parmak uçları ya da eklem yerleriyle kendinizi destekleyin.
3. Self bipod (kendinizi ikiayak gibi kullanma): Üsttekiyle aynı metodu izleyin ancak sabit durur durmaz denge yeleğinize biraz hava verin. Ufak bir miktar hava kalkmanıza imkan sağlar, böylece sol elinizin desteğine ihtiyaç duymazsınız. Bacaklarınız ve palet uçlarınız bipod şeklini alır.
4. Orta-suda serbest-düşüş pozisyonu: Sabit nesneleri görüntülemek için kullanılır. On saniye boyunca bekleyin, sonra paletleriniz hafifçe ayrık ve uçları dışa dönük şekilde dikey pozisyona dönün.
5. Eğiklik: Vücudunuz yavaşça batarken kamerayı yavaşça sabit objeye doğru ileriye eğin. Daha az yüzerlik kazanmak için denge yeleğinizden bir miktar havayı boşaltın, sonra dizlerinizi kırarak batın. Düşüşün hızı, bir palet dışa dönük ve diğeri
geriye doğru ve aşağıda tutularak kontrol edilir.
6. Zoom kaydırması: Siz yaklaştıkça görüntünün boyutunu küçükten büyüğe doğru değiştiren hoş, kaydırılarak yapılan bir çekimdir. Çünkü odaklama problemleri zoom yapılırken kolayca ortaya çıkabilir, bu nedenle “paletlerinizle zoom yapmanız” daha iyi ve daha doğal görünümlüdür. Yatay olarak yatın, birkaç güçlü palet darbesi vurun ve durun, vücudunuzu esnetin ve bir mesafeye yavaşça kayabilmek için güç kullanın. Kaydırmayı deneyin, yana, aşağıya ve yukarıya doğru açılarda görüntüleyin. Yukarı doğru kayarken nefesinizi vermeyi unutmayın! Bu metot balık fotoğrafları çekmekte oldukça kullanışlıdır.
7. Daireler çizmek: Burada amaç, nesnenizin etrafında bedeninizin kontrolünü kaybetmeden yumuşak bir daire çizmektir. Kaydırılan zoom ile başlayın, bedeninizi objenizin yanında tutun, ama kameranızı nesneyi boydan boya alacak şekilde doğrultun. Nesnenin etrafında bir daire çizin, bir paletinizle yavaşça yön vererek bir zoom ile kaydırarak bitirin.
8. Hareket edenleri takip edin: Hareket eden bir nesneyi takip ederken, sakince palet vurun ve genel yönü takip edin - konunun her bükülmesi ve dönüşünü takip etmeyin. Zaman zaman canlının karenin dışına yüzmesine izin verin, fakat daha sonra kameranızın yerini değiştirin ve böylece nesne sık sık aynı taraftan (genellikle sol) tekrar görüntüye girsin ve tersi yönden (genellikle sağ) çıksın. Aynı metot resif (reef) üstü manzaralar için de kullanılabilir.

Her bir denizin kendine özgü bir flora (bitki topluluğu) ve faunası (hayvan topluluğu) mevcuttur.

Pelajik: Zeminden yüzeye kadar olan su kütlesine verilen isimdir. Yunanca “pelagos” sözcüğünden türemiştir.

Sinemanın gelişme yıllarında sualtına ilgisiz kalmayan yapımcılar 1916’daticari anlamda ilk sualtı filmi “Deniz Altında 20.000 Fersah”ı gösterime sokar. Kaptan Nemo’yu Alan Holubar’ın canlandırdığı bu siyah-beyaz filmin konusu, bir diğer Jules Verne romanı olan “Gizemli Ada”yla birleştirilmiş (Mysterious Island) oyuncular ve görevli ekip çekimler sırasında geliştirilmiş Fleus-Davis Solutucuları ile dalışlar yapmıştır.

Sualtı filmleriyle ilgili büyük patlama 1950’li yıllarda yaşanır. 1951’de “Kurbağaadamlar”, 1953’de “12 Mil Sığlığı Altında”, 1958’de “Sualtı Savaşçısı” ve 1954 yılında televizyon için yapılmış ilk sualtı belgesel dizisi “Deniz Krallığı (Kingdom Of e Sea)” yayınlanır.

Alan derinliği, ayarlanmış bir mesafedeki net odak noktasının önünde ve ötesinde uzanan ve görüntüde bulunan alandır. Bunu bir sayfa kenarı netliği gibi düşünebilirsiniz. Videoda bu oldukça önemli bir alandır. Fotoğraf makinelerinin aksine, video kameralar alan derinliği göstergesi içermezler, çünkü bu alanda çok önemli bir faktör değildir.

Örtücü hızı, görüntünün ne kadar süre pozlanacağını kontrol eden sistemdir. Bir video kamera için standart örtücü hızı değeri 1/50 saniyedir (filmden farklı olarak saniyede 25 kare). Amaca bağlı olarak bu hızın katları şeklinde örtücü hızını yükseltmek ve düşürmek mümkündür. Yüksek örtücü hızları, bazen hızlı hareket eden nesnelerde oluşabilecek “blur” görüntüyü engellemek amacıyla kullanılır.

4 m (13 ft)’nin altında, video ışıklarını kullanmadan kırmızı renk düzeltici filtre kullanılarak renk ve görüntü kalitesini arttırabilir, kaydedilmiş sahnelerin kalitesini önemli ölçüde geliştirebilirsiniz. Bu derinliğin altında renk düzeltici filtre kullanılması, beyaz denge yapay ışık ayarına getirilmediği sürece, istenmeyen genel bir kırmızımsılığa neden olur. Daha derinde, 20 m (65 ft)’in altında, filtre etkisini kaybeder ve kaldırılmalıdır.

Örtücü hızınızı arttırırsanız, bu durum otomatik poz kontrolünü güneş ışığının etkisinden korur. Manuel modda iris kontrolü diyaframı azalt modunda ayarlanırsa, genel parlaklığı da azaltmış olursunuz.

Video Çekim Teknikleri

Başarının yolu, profesyonel görünümlü bir sonuca ulaşmanızı sağlayacak dört teknikte ustalaşmaktan geçer:

• Çekim esnasında kameranızı sabit tutun.
• Kamera tutuş teknikleri üzerine alıştırma yapın.
• Profesyonel çekim tekniklerini kullanın.
• Çekimlerinizi kurgu tekniğine ve kurallarına uygun yapın.

Dar açılı sahneler çekmek, Gelişmiş çekim teknikleri arasında gösterilebilir.