VERİMLİLİK YÖNETİMİ

Finansal okuryazarlık kavramı finansal bilgi, ürün ve uygulamaları içeren bu başlıklarda temel düzeyde bilgi sahibi olarak finansal kararlar almayı ifade etmekte kullanılmaktadır.

Finansal okuryazarlık bütçeleme, tasarruf, yatırım, ödünç alma, ödünç verme, sigortalama, çeşitlendirme ve gelir-gider eşleştirmesi ile ilgili uygulamalar hakkında bilgi sahibi olarak davranış geliştirmek ve bireysel finansal kaynakların verimliliğini artırmak becerisi şeklinde değerlendirilmektedir.

OECD bu kapsamda bireyin finansal kaynaklarını en verimli biçimde kullanmasını sağlayacak finansal okuryazarlık programlarını üç önemli başlıkta toplamaktadır. Bunlar;emeklilik yaşamı için yatırım ve birikim, kredi ve borçların üstesinden gelebilme, banka dışı kalanları (yastık altı para, kayıt dışı parasal işlemler) finansal sisteme bağlamadır.

Finansal okuryazarlığın gerekliliği üzerine çeşitli araştırmalar yapılmaktadır. Bu araştırmaların belirlediği ortak sonuçlar içinde finansal dağıtım kanallarının çoğalması, finansal piyasalarda yaşanan serbestleşme, yeni finansal ürünlerin gelişmesi ve bu ürünlerin gelişme dinamikleri son olarak da finansal piyasalarda giderek artan miktarda bilginin yer alması şeklinde belirlenebilmektedir

Anılan gelişmeler bireyin sahip olduğu finansal kaynakları verimli kullanabilmesi için finansal okuryazarlığın gerekliliğini ortaya koyan faktörler şeklinde aşağıdaki gibi de sıralanabilir:

Kurumsal yatırımcılar; Emeklilik Fonları, Sigorta Şirketleri, Yatırım Fonları, Yatırım Ortaklıkları, Yardım Fonları, Sosyal Güvenlik Kurumları, Portföy Yönetim Şirketleri olarak sınıflandırılmaktadır.

Büker (1976) bu faktörleri yatırımcının yaşı ve sağlık durumu, bakmakla yükümlü olduğu kişilerin sayısı ve yaşları, yatırımcının bilgisi ve zamanı ile yatırımcının ruhsal yapısı olarak sıralarken Reilly ve Brown (1997), toplama aşaması, birleştirme aşaması, harcama aşaması olarak; Aksoy (1988) ise yatırımcının ekonomik durumu, sosyal ve kültürel durum, yatırımcının risk karşısındaki tutumu şeklinde sıralamaktadır

Finansal varlık fiyatlarındaki ani düşüşler veya artışlar piyasada volatilite kavramıyla ifade edilmektedir.

Bireysel Finansal Plan Aşağıdaki Temel Bileşenlerden Oluşmaktadır:

• Bütçeleme ve Vergi Planlaması • Likiditenin Yönetilmesi • Büyük Satın Almaların Finansmanı • Sigorta Planlaması • Paranın Yatırımlarda Değerlendirilmesi • Emeklilik Planlaması

İşletmenin finansal sonuçlarının değerlendirilebilmesi, beklenen verimlilik tutarlı kararlar alınabilmesi için finans yöneticisinin elinde belirli analitik araçlar bulunmalıdır. Bu araçlar aşağıda listelenmektedir. Bunlar:

• Oranlar, • Karşılaştırmalı analiz, • Eğilim yüzdeleri hesaplanması, • Kara geçiş analizi, • Faaliyet kaldırıcı ve finansal kaldıraç, • Fon akım analizi-Fon kaynak ve kullanımları-, • Dağıtılabilir fon analizi, • Faaliyet sonucu yaratılan nakit akışı analizidir

Üretim planlaması yapabilmek finansal okuryazarların yapabilmesi gerekenler arasında yer almaz.

Yatırımcının psikolojik yapısı psikolojik faktörler arasında yer alır.

Kaza sigortası gelirin korunmasına yönelik sigortalar arasında yer alır.

Kredi yönetimi likiditenin yönetilmesinin temel unsurlarından biridir.

Para yönetimi likidite yönetiminin temel unsurlarından biridir.

Spekülatörler kurumsal yatırımcılar arasında yer almaz.

Eğitim harcamaları beşeri sermaye yatırımı olarak ele alınır.

Harcama aşaması dönemi ortalama 65 yaşa tekabül etmektedir.

Güvensizler daima onay arayışındadırlar.

3-6 aylık gelirin acil durum fonuna konulması uygundur.