UZAKTAN ALGILAMA

Doku, görüntüdeki ton değişiminin frekansıdır. Bu özellik, fark edilemeyecek kadar küçük olabilen bireysel objelerin bir araya gelmesiyle oluşur. Dokusuna göre objeler “ince” veya “kaba” olabilirler.

Spektrumun görünür ve kızıl ötesi bölgelerinde kullanılan pasif algılama sistemlerinde belirgin radyometrik düzeltme aşamaları; algılayıcı kalibrasyonu, atmosferik düzeltme, topoğrafik düzeltme ve Güneş’in açısal yüksekliği ve yeryüzüne olan uzaklığına bağlı düzeltme olarak dört adımda incelenebilir

En kolay ve en yaygın kullanılan atmosferik düzeltme yöntemi “koyu piksel çıkartımı” yöntemidir. Bu yöntemde herhangi bir spektral bant için bir minimum parlaklık değeri (DN) belirlenir ve bu değere göre görüntü histogramı ötelenir. Yani belirlenen değer görüntüdeki bütün piksellerin yansıtım değerlerinden çıkartılır.

Histogram Eşitleme yöntemi, çıktı görüntü histogramının uniform bir dağılımda olmasını yani her bir parlaklık seviyesi için yaklaşık aynı sayıda piksel bulunmasını amaçlar.

Normal (Gauss) yayma yönteminin histogram eşitleme yönteminde uygulanan işlemlerden tek farkı hedef histogramının uniform olması yerine Gauss dağılım eğrisine benzer şekilde oluşturulmasıdır.

Model parametrelerinin belirlenmesinde hem görüntü hem de harita koordinatları bilinen Yer Kontrol Noktaları (YKN) kullanılır. YKN’ler iyi tanımlanmış, mekânsal olarak küçük, olabildiğince aynı yükseklikte, zamanla değişmeyen yapay veya doğal yeryüzü noktalarıdır. Yol kesişimleri, tarımsal alanların köşeleri, dalgakıran ve limanlar örnek olarak verilebilir. Polinomun derecesi ölçülmesi gereken en az YKN sayısını belirler. Örneğin 1. dereceden polinom dönüşümü için toplam 6 bilinmeyen (a0, a1, a2, b0, b1, b2) ve 2. dereceden dönüşüm için toplam 12 bilinmeyen model parametresi vardır.

Oranlama yaklaşımı topoğrafik etkenlere bağlı olarak oluşan aydınlanma farklılıklarını da azaltır. Birçok oran uygulaması içinde en yaygın kullanılan bant oranlaması, bitki örtüsü indeksidir