UZAKTAN ALGILAMA

Algılayıcı sistemler kullanılan elektromanyetik spektrum bölgesine bağlı olarak

olarak gruplandırılır.

Optik/ısıl görüntüleme sistemleri kullanılan spektral bant sayısına göre gruplandırılmaktadır:

Uçak: 50km'den küçük (yüksek irtifalı uçaklar dahil) 

Uzay mekiği: 250-300 km

Uzay istasyonu: 300-400 km

Alçak yörüngeli uydular: 500-2000 km

Yüksek yörüngeli uydular: yaklaşık 36000 km

Uydu bazlı algılama sistemleri birim alan başına göreceli daha düşük maliyete sahipken uçak bazlı algılama sistemlerinde birim başına maliyet yüksektir.

1957 yılında uzaya ilk uydunun (SPUTNIK) gönderilmesi ile uzay çağı başlamış ve uydu sistemleri haberleşmenin yanı sıra birçok alanda kullanılmaya başlanmıştır.

Dünya’nın mükemmel bir küre olmayışının yörünge düzlemleri üzerinde oluşturduğu jiroskopik etki nedeniyle batıdan doğuya dönen (prograde) uyduların eğimli (0> i >90 derece) yörünge düzlemleri, fırlatıldıkları ilk yörünge düzlemlerine göre batıya doğru; doğudan batıya dönen (retrograde) uyduların eğimli yörünge düzlemleri ise, fırlatıldıkları ilk yörünge düzlemlerine göre doğuya doğru ilerlerler.

Alçak yörüngeye sahip olduklarından bu uyduların yörüngelerinde kalabilmesi için sık sık konumlandırılması ve dolayısı ile enerji harcamaları gerekmektedir. Bu nedenle bu tip uyduların ömrü genelde daha kısa (ortalama 4-7 yıl) dır.

Jeosenkronize uyduların dönüş periyodu Dünya'nın dönüş hızına eşittir.