UYGUR TÜRKÇESİ

ig ‘hastalık’ +ke [yönelme durumu eki]
min ‘ben’ +te [bulunma-çıkma durumu eki]
ev ‘ev’ +(i)m [1.tekil kişi iyelik eki] +ni [belirtme durumu eki]
üsk ‘üst’ +i [3.tekil kişi iyelik eki] +n [zamir n’si] +de [bulunma-çıkma durumu eki]
birer ‘birer’ < bir ‘bir (1)’ +er [üleştirme sayı sıfatı eki]

kir- ‘girmek’ –eyin [1. tekil kişi emir eki] 

amraḳ ‘sevgili’ < amra- ‘sevmek, hoşa gitmek’ -ḳ [fiilden isim yapım eki]

ḳadġur- ‘kaygılanmak’ –ar men [1. tekil kişi geniş zaman] 

baġırsaḳ ‘merhametli’ +(ı)m [1.tekil kişi iyelik eki] 

yıdlıġ ‘(güzel) kokulu’ < yıd ‘koku’ +lıġ [isimden sıfat yapım eki] +(ı)m [1.tekil kişi iyelik eki]

men ‘ben’ +in͡g [ilgi durumu eki: Zamirler üzerine iyelik ekleri gelmez.] 

ḳaş ‘kaş’ +ı [3. tekil kişi iyelik eki] 

körtle ‘güzel’ +m [1.tekil kişi iyelik eki]

köz ‘göz’ +i [3. tekil iyelik eki] 

ana ‘anne’ +mız [1. çoğul kişi iyelik eki]

özkiye ‘cancağız’ < öz ‘kendi’ +kiye [isimden isim yapım eki, küçültme eki] +m [1.tekil kişi iyelik eki] , ḳuşḳıyalar ‘kuşçuklar’

yaḳış- ‘yaklaşmak’ –(ı)pan [zarf-fiil eki]

ö-: düşünmek
öz amraḳımın öyür men -> Öz sevgilimi düşünüyorum

yarlıḳa- ‘buyurmak’, kir- ‘girmek’ , evir- ‘evirmek, çevirmek’, bar- ‘varmak, gitmek’, olur- ‘oturmak’