UYGARLIK TARİHİ II

Edirne’deki Adrianapolis Kalesi  Bizans yapısıdır.

Frank Devleti,Erken Ortaçağ’da Avrupa ana karasında barbarlığıyla ün salan devlettir.

İtalya'nın emperyalist amaçları,I. Dünya Savaşı’nın başlamasına sebep olan genel nedenler arasında yer almaz.

Latin (Roma) devlet geleneği ve hukuku-Grek kültürü-Hristiyanlık,Bizans uygarlığının kültür bileşenlerinin doğru ifadesidir.

Balkan arazisinin Macarlara kaybedilmesi, Makedonya hanı döneminde gerçekleşmiştir.

Muhacirûn, Hakem Olayı'ndan memnun olmayanların oluşturduğu gruptur.

Bizans terimi ilk olarak Rönesans döneminde Batı Avrupalı tarihçilerce kullanıldı

Bizans tarihi ve uygarlığı Erken Bizans Dönemi Geç Bizans Dönemi 11-15.
yüzyıllarda ortaya çıkmıştır.

Din özgürlüğü tanıyan ferman olarak bilinen Milano Fermanı isimli belge  İ.S. 313’de yayımlanmıştır.

Erken Hristiyanlıkta Tanrının tek olduğu düşünülse de birçok Hristiyan Teslis
kavramına da inanıyordu. Teslis: Kutsal üçleme: Baba,
Oğul ve Kutsal Ruh diye adlandırılıyordu.

Julianus, Constantinus'un İran’ a karşı çıktığı seferde ölümünden sonra Hristiyan Jovianus (İ.S.363-64) başa geçti.

Batı’daki I. Valentinianus ölünce, yerine oğlu Gratianus (İ.S. 375-383) geçti.

Eksarhlık: Askeri ve sivil yetkileri olan valilerin görev yaptığı Bizans eyalet idari
birimlerine verilen addır.

Roma ordusunda askeri hizmet etme taahhüdü karşılığında imparatorluk
topraklarına yerleştirilen yabancı bağlaşık güçlere Foederati denirdi.

Heracleius (610-641), Bizans tarihinin en büyük imparatorlarından biriydi

Sinod: Konsil gibi tüm Hristiyan cemaati bağlamayıp yerel düzeydeki dinî konuların tartışıldığı meclisin ismidir.

Bizans tarihi ve uygarlığı Erken Bizans Dönemi
(5- 6. yüzyıllar), Orta Bizans Dönemi 7- 9. yüzyıl) , Geç Bizans Dönemi (11-15.
yüzyıllar) olmak üzere zamansal olarak üç evreye ayrılır.

Constantinus, 337’de öldü. Üç oğlu onun yerine tahta geçti. İmparatorluğun
Constantinus’un oğulları arasında bölüşümü Tetrarşi idare prensibinin hala işlediğini göstermektedir. II. Constantinus ve Constans, II. Constantinus’un ölümüne kadar (İ.S.340) Batı’da idareyi paylaştılar. II. Constantius, Constantinus’un oğullarının en güçlüsüydü ve Doğu’ya hükmediyordu. Constans’ın İ.S. 350’de ölümünden sonra II. Constantius ölünceye kadar (İ.S.361) tek başına Doğu’nun ve Batı’nın imparatoru oldu. İran’a yaptığı bir sefer sırasında ölümü üzerine yerine yeğeni Julianus geçti (361-363).

Justinianus’un dönemi (527-565), Erken Bizans Dönemi’nin altın çağı olarak tanımlanmaktadır. İlk yıllardaki belirsizliklerin yerini antik ve Hristiyan toplumun
yeni bir sentezinin beraberinde getirdiği istikrar aldı.

Heracleius dönemi, siyasal ve kültürel bakımdan Bizans tarihinin bir dönüm
noktasıdır. Heracleius ile Geç Roma Dönemi sona ermiş ve asıl Bizans Devleti
başlamıştır. Heracleius dönemine kadar devlet dili olarak kabul edilen Latince
yerini Grekçe’ye (Eski Yunanca) bırakmış, böylece devlet batıdan koparak doğululaşmıştır. Kilisenin kullandığı dil, resmi devlet dili olmuştur Ayrıca Roma imparatorlarına verilen imparator, caesar, augustus ünvanları yerini Grekçe basileos ünvanına bırakmıştır.