ULUSLARARASI SOSYAL POLİTİKA - Deneme Sınavı - 12

Uluslararası çalışma mevzuatına ilişkin resmi nitelikli ilk konferans, Kral II. Wilhem’in baskısıyla Almanya’nın yararına olacak şekilde 1890’da Berlin’de toplanmıştır. Konferansa Almanya, Avusturya-Macaristan, Belçika, Danimarka, Fransa, İngiltere, İtalya, Lüksemburg, Hollanda, Portekiz, İsveç, Norveç ve İsviçre katılmıştır. Yanıt A.

Yanıt A. Konferansta alınan kararların konular itibariyle dağılımı şu şekildedir. • Madenlerde çalışmanın düzenlenmesi, • Pazar çalışmasının düzenlenmesi, • Çocukların çalışmasının düzenlenmesi, • Genç işçilerin çalışmasının düzenlenmesi, • Kadınların çalışmasının düzenlenmesi, • Konferansın kabul ettiği kararların uygulanmasına ilişkin izleme mekanizması oluşturulması.

Yanıt E: Barış görüşmeleri başlar başlamaz, uluslararası çalışma mevzuatının düzenleyeceği sorunları değerlendirmek ve bu mevzuatın uygulanmasından sorumlu kurumsal yapının oluşturulmasına yönelik olarak onbeş üyeden oluşan “Uluslararası Çalışma Mevzuatı Komisyonu” kurulmuştur.

Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO), temel organlarında devlet temsilcilerinin yanı sıra, işçi ve işveren örgütlerinin temsilcilerinin de yer aldığı üçlü yapıda ve Milletler Cemiyeti’ne bağlı bir örgüt olarak kurulmuştur. Yanıt E.

Yanıt E. Uluslararası düzeyde çalışma mevzuatı oluşturma düşüncesi ILO’ya; • Çalışma yaşamıyla ilgili sorunlara yönelik araştırma, bilgi toplama ve yayma; bu sorunların üçlü yapıdaki Uluslararası Çalışma Konferansı ve Yönetim Konseyi’nde tartışılması, • Evrensel ölçekte kabul edilebilir çalışma standartların oluşumu ve bunların izlenmesi, • Diğer sorunlara ilişkin ortak politika oluşumu olarak üç temel görev yüklemiştir

Verilen tüm isimler uluslararası sosyal politikanın ortaya çıkış sürecinde yer alan öncü isimlerdendir. Yanıt E.

Verilenlerin tamamı ILO'nun kurulmasına yol açan etmenlerdendirler. Yanıt E.

Barış Antlaşması’nda işçi sınıfının rahatsızlık duyduğu konuların çözümü ve işçi sınıfının geleceğe daha güvenle bakması istendiği için acil çözüm gerektiren emeğin bir “mal” olarak görülmemesi; örgütlenme hakkı; uygun bir yaşam düzeyi sağlayan ücret hakkı; çalışma süreleri; hafta tatili; çocuk ve gençlerin çalışması; eşit değerde işe eşit ücret; göçmen işçilere eşit davranılması ve iş denetimi konularına yönelik somut ilkeler getirilmiştir. Yanıt E.

Barış görüşmeleri sırasında Uluslararası Çalışma Mevzuatı Komisyonu kurulmuş ve komisyonun çalışmaları Versay Barış Antlaşması’nın “Emek” başlıklı XIII.Bölümünü oluşturmuştur. Bu bölümde, uluslararası sosyal politikanın uygulanmasından sorumlu olacak Uluslararası Çalışma Örgütü’nün yapısı, amaçları, organları ve görevleri tanımlanarak, çözümü ivedilik taşıyan çalışma yaşamına ilişkin sorunlara yönelik ilkeler benimsenmiştir. 1919 yılında Milletler Cemiyeti’ne bağlı bir örgüt olarak Uluslararası Çalışma Örgütü’nün kuruluşu, uluslararası sosyal politikanın kurumsallaşmasına yol açarak yeni bir dönemi başlatmıştır. Yanıt A.

Çalışanları koruyucu yöndeki sosyal politika düzenlemeleri ilk olarak, Sanayi Devrimi’nin beşiği olan İngiltere’de ortaya çıkmıştır.

Sosyal Haklar: Temelde ekonomik yönden güçsüz olanların korunmasını ve öncelikle özel olarak korunmaya gereksinmesi bulunan sosyal sınıflar, elverişsiz konumdaki kişi grup ya da kesimleri ve toplumdan  dışlanan kişiler için ekonomik ve sosyal adaleti ve eşitliği gerçekleştirmeyi amaçlayan haklardır.

Versay Barış Antlaşması’nın 387-427.maddelerinin “Çalışma/Emek” başlıklı XIII. Bölümü, UÇÖ’nün Anayasası’nı oluşturdu.

Komisyon, çalışmalarında Büyük Britanya’nın önerisini / tasarısını temel aldı ve üç ay süren çalışmaları sonucunda, 11-28 Nisan 1919’da, “Çalışma/Emek” başlıklı bir metin hazırladı.

Türkiye, çağrı üzerine 18 Temmuz 1932 tarihinde Milletler Cemiyeti’ne üye olarak UÇÖ’ye üye oldu.

Avrupa’da faşizmin ve nazizmin yükselmesiyle birlikte, 1935’ten başlayarak MC’den ayrılmalar oldu. Almanya 1935’te, İtalya 1939’da UÇÖ’den çekilmek istediklerini belirterek, MC’den ve 1940’ta da UÇÖ’den ayrıldılar. Buna karşılık, Brezilya, Şili ve Macaristan gibi kimi devletler de, MC’den ayrılmakla birlikte UÇÖ üyeliğinden ayrılmak istemediklerini bildirdiler.

1934’te hem MC’ye ve hem de UÇÖ’ye üye olan Sovyetler Birliği (SSCB) ise, Finlandiya’yı istila etmesi nedeniyle 1939 yılında MC’den çıkarıldı ve böylece UÇÖ üyeliğini de yitirdi.

Konsey’in, ileri düzeyde sanayileşmiş ülkelere ayrılan ilk 8 seçimsiz üye kontenjanında şu devletler vardı: ABD, B. Krallık, Fransa, Almanya, İtalya, Belçika, Japonya ve İsviçre. Hükümet kanadının geri kalan seçimli 4 Konsey üyesi de Arjantin, Kanada, İspanya ve Polonya’dan seçilmişti.

Roosvelt, ABD’li Genel Müdür’ün sığınma önerisini kabul etmedi ve Kanada’yı önerdi. Kanada hükümeti de Ağustos 1940’ta, UÇB personelinin geçici olarak transferi için resmen izin verdi. 18 devletten 40 görevli Kanada’ya, Montréal kentine gönderildi. UÇÖ, 1948 yılına değin düşük yoğunluklu olarak sürdürdüğü çalışmalarını Montréal’den yönetti.

FB, Örgüt’ün genel felsefesinin temellerini oluşturan dört ilkeyi şöyle sıralar:
a) Emek bir mal değildir,
b) Düşünce (söz / ifade) ve dernek (örgütlenme) özgürlüğü, sürekli bir kalkınmanın kaçınılmaz bir koşuludur,
c) Yoksunluk, nerede olursa olsun, tüm insanların (herkesin) refahı için bir tehlike oluşturur,
d) İhtiyaca (yoksunluğa) karşı savaşım, her ulus bünyesinde yorulmak bilmez bir enerji ve sürekli ve ortak bir uluslararası çaba ile yürütülmelidir. Bu uluslararası ortak çabada, hükümet temsilcileriyle eşitlik temeline dayalı olarak işbirliği yapan çalışan ve işveren temsilcileri, kamunun iyiliğini geliştirmek amacıyla, özgür tartışmalara ve demokratik nitelikli kararlara katılırlar.

Uluslararası sosyal politika düşüncesinin öncü isimlerinden biri olan R. Owen, İngiltere’de kendi fabrikasında çalışma yaşı ve çalışma sürelerine ilişkin ilk sosyal politika önlemlerini alan kişidir.