ULUSLARARASI POLİTİKA II

Klaus Schwab

1971

1985

Robert Ménard

Almanya

1974

1995

komuta ve denetim

Sınırlılık

Bernard Kouchner

Max Weber, devleti belirli sınırlar dâhilinde meşru şiddet tekeline sahip kurum olarak tanımlamaktadır. Yanıt D'dir.

Fiziki haritalarda görebileceğimiz sınırlar okyanus, deniz, göl ve akarsu gibi sular ve karaların birbiriyle kesiştiği noktalardır. Bugünkü anlamda kullandığımız sınırlar, XIX. yüzyılda milliyetçiliğe paralel gelişen siyasi haritacılığın ana temasını oluşturmuştur. Öte yandan, bu kadar yatay ve dikey hareketliliğin yaşandığı bir dünyada “sınır” kavramının ne kadar anlamı kalabilir? Küreselleşmenin zaman ve mekanın fiziksel dayatmalarına meydan okuduğu bir dünyada “egemenlik,” “sınır” ve “teritoryalite” kavramları da dönüşmek durumundadır. Yanıt E'dir.

Realist paradigma çerçevesinde uluslararası politikanın icra edildiği uluslararası sistemin temel aktörü kabul edilen ulus-devlet, daha önceki devlet formlarından farklı olarak “sınır” kavramını adeta fetişleştirmiş, kutsamış hatta tabulaştırmıştır. Uluslararası politikanın amentüsünden bir cüze dönüşen “egemenlik” kavramı da ulus-devlete münhasır hasredilerek tekelleşmiş, tekilleşmiş ve tikelleşmiştir. Bu
bağlamda sınır, harita üzerindeki çizgilerden çok daha fazlasına tekabül ederken siyasi haritacılık ile milliyetçiliğin ulus-devletin omurgasını oluşturacak şekilde eşzamanlı ve birbirini destekleyerek gelişmesi anlaşılır hâle gelmektedir. Yanıt B'dir.

Ulus-aşırılaşma/ötesileşme (transnationalization), ulus-üstüleşme (supranationalization) ulus-altılaşma (subnationalization) ve yersiz-yurtsuzlaşma (deterritorialization), küreselleşmeyi oluştururken ulusun ve ulus-devletin sınırlarının ötesinde bir zihniyeti, bir toplum biçimini, ve siyasi formasyonu mümkün kılmaktadırlar. Hartmut Behr’e göre sınır aşan tehditlere karşı etkin karşı politikalar gerçekleştirmek için devletler, küresel yersiz-yurtsuzlaşma mantığına uygun olarak geleneksel devletin temel ilkelerini dönüştürmek zorundadırlar. Yanıt D'dir.

Yönetişim, Türkçe dilbilgisi bakımından birden fazla öznenin eşzamanlı, karşılıklı ve/ya topluca eylem(ler)ini anlatan işteş fiil grubundan olduğundan, yönetme eyleminin birden fazla özne tarafından gerçekleştirilmesini anlatmaktadır. Türk Dil Kurumunun (TDK) Güncel Türkçe Sözlük’ünde yönetmek “Bir kurum veya kuruluşun yasalara, kurallara ve belli şartlara uygun biçimde işlemesini sağlamak, idare etmek, tedvir etmek. 2. Birinin bir konudaki etkinliğine, çalışmasına yön vermek, birini yönlendirmek. 3. sin. ve tiy. Program ve oyunların yapımını, gerçekleşmesini sağlamak: Filmi yönetmek,” iken yönetim ise “[Y]önetme işi, çekip çevirme, idare” olup yönetişim ise “[R]esmî ve özel kuruluşlarda idari, ekonomik, politik otoritenin ortak kullanımı” olarak tanımlanmıştır. Böylece yönetişim, devlet dediğimiz politik toplumun içinden çıktığı ve parçası olduğu toplumu tek başına yönetmesi yerine toplumu oluşturan bireyler, ekonomik kuruluşlar, STK’ler ve hatta devletin üyesi olduğu uluslararası örgütlerin yönetme eylemine katılımıyla ortaya çıkmaktadır. Yanıt C'dir.

II. Dünya Savaşı sonrası görece barış ve refah döneminde artan uluslararası ekonomik entegrasyona başta televizyonun eşlik ettiği kültürel bütünleşme ile çeşitlenen ve derinleşen bağımlılık 1970’lerden itibaren Uİ disiplininde neo-liberalizmin ve neo-realizmin önünü açmıştır. Yanıt E'dir.

1980’lerin başlarında ABD’de başlayan resesyonun tüm dünyayı etkilemesi ve 1980’lerin sonlarından itibaren yeni kamu işletmeciliği (new public management) olarak ön plana çıkan anlayış, devlet bürokrasilerini verimsiz kılan sorunları özel sektör pratikleriyle iyileştirilmesini savunmaktadır. Bu bağlamda verimlilik, şeffaflık, katılım ve etkinlik ideallerini gerçekleştirmek anlamında yönetişim müşteri
odaklı, piyasa eğilimli, çıktı yönelimli yapısıyla yerinden yönetime önem vermektedir. Yanıt A'dır.

David Harvey’in küreselleşmeyi “zaman mekan sıkışması” olarak tanımlamasından hareketle küreselleşme, tabulaşmış sembollerin sıkışması hatta ortadan kalkması anlamına da gelmektedir. Örneğin, kamusal-özel alanlar arasındaki farazî ayrımın daha çok fark edilmesi, kamu-özel sektör arasındaki ayrımın gereksizliğini de belli etmiştir. Çünkü liberal ekonominin en başarılı şekilde uygulandığı ülkelerde bile devletin nerede bittiği özel sektörün nerede başladığını tespit etmek zordur. Bu zorluk en çok ekonomik kriz zamanlarında bazı fabrika, şirket ve bankaların devlet eliyle kurtarılması şeklinde ortaya çıkar veya bizatihi ulus-devletlerin küresel rekabette kendi ulusal sınırları içinde olan şirketleri korumak adına gümrük oranlarıyla oynamalarında belirir. Bu da klasik tasnifin özel veya kamu şeklinde yapılmasını giderek zorlaştırdıkça yönetişime kapı aralamaktadır. Yanıt D'dir.

Siyasetin temel öznesi insan olduğuna göre siyaset doğası gereği insanın olduğu her yerde olması bakımından zaten küreseldir. Yanıt B'dir.

Üslup anlamında ortak bir siyasal dil inşası bağlamında gerek uluslararası hukukun her şeye rağmen kat ettiği yol ve demokrasinin giderek Adam Przeworski’nin ifadesiyle “kasabadaki yegane oyun” (the only game in town) hâline gelmesi anlamlıdır. Yanıt A'dır.