ULUSLARARASI POLİTİKA I

Uluslararası ilişkiler tarihini antik Yunan uygarlığındanda, M.Ö. 4. yüzyılda Peloponnessian Savaşlarını yazan Thucydides’e kadar götüren düşünürler bulunmaktadır.

Grotius diplomatların akredite oldukları devletlerde yargı bağışıklığına sahip olmaları gerektiğini öne sürmüştür.

Latin Amerika’da kolonilerini kaybeden Avrupa’nın büyük güçleri
1840-1860 arası dönemde kayıplarını Uzakdoğu’yu sömürgeleştirerek kapatmaya çalıştılar.

ABD’nin Japon limanlarını ticarete açma baskısı da bu ülkede iki yüzyılı aşkın bir süredir devam eden Tokugawa Şogunluğu’nun yıkılmasına neden oldu.

Güç dengesi sisteminin bozulması ve geleneksel imparatorlukların liberalizmin öngördüğü serbest ticaret önünde bir engel olarak hâlen hayatta olmaları I.
Dünya Savaşının patlamasına neden oldu.

İnsan insanın kurdudur (Homo Homini Lupus) sözüyle tanınan Thomas Hobbes (1588-1679) René Descartes ve Galileo Galilei gibi önemli filozof ve bilim adamlarının çağdaşıdırr.

Uluslararası politikada idealizmin öncüsü sayılan Immanuel Kant 1724 yılında
doğdu ve 1804’te öldü.

On dokuzuncu yüzyılda politika biliminin giderek hukuk biliminden ayrı olarak geliştiğine tanık olmaktayız.

On dokuzuncu yüzyılda politika biliminin giderek hukuk biliminden ayrı olarak geliştiğine tanık olmaktayız.

Davranışçı ekolden David Singer 1961 yılında kaleme aldığı “Uluslararası ilişkilerde Analiz Düzeyi Sorunu” isimli makalesinde, oldukça geniş bir çalışma alanına sahip olan disiplininin nasıl incelenmesi gerektiği sorusunu gündeme getirmiştir.

Dünya barışının nasıl sağlanacağı konusunda en sistematik yaklaşım Immanuel Kant tarafından getirilmiştir.

Uygun davranışın, herkes için refahı ve mutluluğu arttıran davranış olduğunu savunan felsefi akım faydacılıktır.

Uluslararası sistemde işbirliğinin mümkün olması modern liberalizmin temel varsayımlarından biridir.

Devletlerin üzerinde anlaştıkları ve belli alanlardaki davranışlarını düzenleyen kurallar, normlar ve ilkelerin tümüne rejim adı verilir?

Üretim araçları üzerinde özel mülkiyetin olmadığı ekonomik düzen komünizmdir.

Sömürgeciliğin doğrudan işgaller yoluyla değil, siyasi, ekonomik ve kültürel araçlarla dolaylı olarak yürütüldü¤ünü anlatmak için kullanılan kavram neokolonyalizmdir.

Gelişmiş devletlerin, hammadde, ucuz işgücü ve pazar yaratmak amacıyla diğer ülkeleri sömürgeleştirme politikasına emperyalizm adı verilir.

Kolektif kimliklerin sistemik etkileşim yoluyla oluşabileceğini savunan yaklaşım inşacı yaklaşımdır.

Feminizm, uluslararası politikanın işleyişinde cinsiyetin önemli olduğunu ancak şimdiye kadar yapılan çalışmalarda göz ardı edildiğini savunmaktadır.

Kapitalist sınıfın yönetimini çalışan sınıfa fikirler ve ideolojiler yoluyla benimseterek devam ettirmesine hegemonya adı verilir.