ULUSLARARASI POLİTİKA I

Realizm, Soğuk Savaş döneminde pek çok devletin özellikle de Amerika Birleşik Devletleri’nin dış politikasını derinden etkilemiş bir yaklaşımdır.

Morgenthau gücü, “bir aktörün diğer bir aktörün düşünce ve davranışını kontrol edebilme yeteneği” olarak tanımlamaktadır.

Askeri güce sert güç te denmektedir.

Bir devletin gücü ancak diğer devletlerin gücü ile kıyaslandığında ortaya çıkar. Buna göreceli güç adı verilmektedir.

Neorealistler, Soğuk Savaş dönemi istikrarından yola çıkarak iki
kutuplu sistemin daha istikrarlı olduğunu savunurlar.

Neorealistler, Soğuk Savaş dönemi istikrarından yola çıkarak iki
kutuplu sistemin daha istikrarlı olduğunu savunurlar.

Güvenlik ikilemi bir devletin kendi güvenliğini arttırmak için savunma amaçlı almış olduğu tedbirlerdir.

Klasik Realistler devlet adına hareket eden karar vericilerin rasyonel aktörler olduğunu varsaymaktadırlar.

Waltz, herhangi bir uluslararası politika teorisinin sadece devletler değil aynı zamanda da uluslararası sistem üzerinde yoğunlaşması gerektiğini savunmaktadır.

Neoklasik Realistlere göre, göreceli güç kapasiteleri bir ülkenin dış politika parametrelerini oluşturan en önemli faktörlerden birisidir.

Machiavelli'nin gücü kazanmanın, devam ettirmenin ve genişletmenin yollarını detaylı olarak açıkladığı Prens adlı eseri, günümüzde realist düşünürlerin en önemli başvuru kaynağıdır. İnsan doğası hakkında kötümser fikirlere sahip olan Machiavelli, güçlü liderlerin temel kaygılarının güç ve güvenlik olduğunu savunmuştur.

Realist düşünceyi etkileyen diğer önemli bir düşünür de İngiliz Thomas Hobbes’tur (1588-1679). İngilizce dilinde genel siyaset teorisi alanında yayınlanmış ilk eser olan Leviathan adlı eserinde Hobbes, yöneticilerin temel görevinin halkın güvenliğini sağlamak olduğunu belirtmiştir.

E. H. Carr (1892-1982) 1939 yılında yazmış olduğu The Twenty Year Crisis, 1919- 1939 (Yirmi Yıl Krizi, 1919-1939) adlı eserinde dünyanın tekrar bir savaşın eşiğine gelmesinde statükoyu korumak isteyen güçlerle, onu değiştirmek isteyen güçler arasındaki çıkar çatışması olduğunu savunmuş ve dünya barışından herkesin çıkarı olacağı varsayımını savunan İdealist yaklaşımı eleştirmiştir.

Realizm’e göre askeri güç en önemli güç öğesini oluşturmaktadır. Bir ülkenin askeri birliklerinin büyüklüğü, kompozisyonu ve savaşa hazır olup olmaması, kısa dönemde, diğer güç öğelerine nazaran daha önemli bir hâle gelmektedir.

Güç öğelerini, fiziki ve fiziki olmayan öğeler olarak da ayırmak mümkündür. Fiziki güç öğeleri, ekonomi, coğrafya, doğal kaynaklar, askeri güç, nüfus gibi somut öğeleri kapsamaktadır. Fiziki olmayan güç öğeleri ise ulusal özellikler, ulusal moral, diplomasi ve hükümetin kalitesi gibi soyut öğeleri içermektedir.

D

C

D

C

Neorealizme göre, en istikrarlı sistem İki kutuplu sistemdir.