ULUSLARARASI İLETİŞİM

İletişim, bireyler arasında anlamları ortak kılma sürecidir.

İletişim; psikoloji, toplumbilim, dilbilim, ekonomi, siyaset, felsefe, tarih, vb. alanları barındıran bir disiplindir. Dolayısıyla, herhangi bir toplumsal alanla (hükümet, eğitim, vb.), disiplinle ya da disiplin içindeki özel uzmanlık alanlarıyla sınırlı değildir. İletişim, insanın ve toplumun kendisini yansıtır. Bu nedenle, iletişim süreçlerini, içinde bulunduğu toplumsal, ekonomik, siyasal ve kültürel yapılardan ayırmak mümkün değildir.

Geleneksel medya iletilerini analog sinyaller kullanarak, yeni medya ise sayısal (dijital) sinyalleri kullanarak göndermektedir.

Yapısal tanımlarda, kültürün bütününden ayrılabilen özelliklerinin birbirlerine olan bağı esas alınır ve kültürün soyut yapısı ön plana çıkarılır.

Kültürleşme, iki ya da daha çok kültürün etkileşime girerek değişime uğraması ve yeni kültürel formlar meydana getirmesidir.

Kültür, değişir. Dinamik bir yapıya sahip olan kültür, zaman ve üyelerine sağladığı doyumun seviyesine göre değişir. Koşullara bağlı olarak artan veya azalan doyumlara çözüm bulabilmek için kültür, yeni yapılanmalara gider. Başka kültürlerle ilişkiler kurar. Günümüzde teknolojiye bağlı olarak gelişen kitle iletişimi, özelde kişileri genelde ise toplumu değiştirip dönüştürmektedir. Kültür, bu değişimin dışında kalamayacağından uyum sağlamak adına kurallarını yeniden düzenler.

Teknolojinin küresel boyutta yaygınlaşmasını sağlayan iletişim şekilleri; emperyalizm, göç, pratik bilgi ve çevresel etkilerdir.

Hindistan’ı yönettikleri iki yüz yıl boyunca (1740-1947) İngilizler maddi kültürlerinin hemen hemen hepsini Hindistan’a taşıdılar. Buharlı gemi, demiryolu ve elektrikli telgraf, vb. Başka yollarla gelmiş olsalardı bu icatların hiçbiri Hindistan’a yoğun biçimde gelmeyecekti. Bu iletişim şekli emperyalizmdir.

Küresel bağlamda düşündüğümüzde iletişimi zorlayan süreçler şu şekilde özetlenebilir: 1. Dil engelleri, 2. Dünya görüşü ve kültürel değerlerdeki öncelikler, 3. Uluslararası politikalar, 4. Küresel bağlamda tek bir topluluk kültürü oluşturmanın güçlüğü. Enformasyon bu süreçlerden biri değildir.

Özgül kültürlerde bireyler iş ve özel hayatı birbirinden ayırırlar. İlişkilerinde doğrudan, amaca yönelik ve şeffaftırlar. Yaygın kültürlerde ise kişisel ilişkiler iş ilişkilerinin her alanında geçerlidir. İlişkiler doğrudan gerçekleşmez, dolaylı yollarla gerçekleşir.

Genel olarak olumlu anlamlarla tanımlanan küreselleşme kavramı ülkeler arasındaki sınırların kalkması, ilişkilerin gelişmesi, metaya kolay ulaşım, kültürlerin serbest dolaşımı olarak ifade edilmektedir.

1. İnsanlar arasındaki duygu ve fikirlerin akışıdır.
2. Bir kimsenin düşüncelerini ve duygularını diğerlerine açık seçik olarak belirtmesidir.
3. Bireyler arasında anlamları ortak kılma sürecidir.
4. Bir kaynağın bir iletiyi bir kanal üzerinden bir alıcıya iletmesidir.
5. Seçilmiş bir haberin, bir haber kaynağından belli bir mesafeye iletilmesidir.

1. İletişim alanı araştırmaya elverişlidir, ancak kapsamlı bir araştırma için çok sayıda disipliner yaklaşıma gereksinim duyulmaktadır.
2. Her tür iletişim göstergeler ve kodlar içermektedir. Göstergeler, kendilerinden başka bir şeye gönderme yapan eylemler ya da yapılardır, yani anlamlandırma yapılarıdırlar. Kodlar, içinde göstergelerin düzenlendiği ve göstergelerin birbiri ile nasıl ilişkilendirilebileceğini belirleyen sistemlerdir. Bu gösterge ve kodlar başkalarına aktarılmakta ve başkaları için hazır hale getirilmektedir. Göstergeleri, kodları, iletişimi aktarma ya da alma bir toplumsal ilişkiler pratiğidir.
3. İletişim, kültürün yaşamasının temelinde yer alır, iletişim olmaksızın bir kültürün yaşaması düşünülemez.

Kitle iletişim araçları şu şekilde sınıflandırılabilir :
1. Basılı medya (15. Yüzyıl sonları)
2. Sinema (1900’lerden itibaren)
3. Radyo (1910’dan itibaren)
4. Televizyon (1950’den itibaren)
5. Internet (1990’dan itibaren)
6. Yeni medya (2000’lerden itibaren)

Yeni medyanı özelliklerini genel olarak şu şekilde sıralayabiliriz:
1. Kullanıcıların iletişim sürecinde yer almasıyla birlikte çift yönlü etkileşim sağlar.
2. Bilgiye hızlı erişim sayesinde zaman tasarrufu sağlar.
3. Farklı ortamların (metin, görüntü, ses) bir araya gelmesiyle birlikte çoklu ortam seçenekleri sağlar.

4. Kullanıcıların kendi içeriklerini kendilerinin üretmesine (sosyal ağlar, blog, vb.kullanarak) fırsat sağlar.
5. Farklı türden ortamların (video, resim, vb.) bir araya getirilmesi ile görsel zenginlik sağlar.
6. Herhangi bir zamanda, herhangi bir aygıt (mobil telefonlar, tablet bilgisayarlar, vb.) kullanarak her yerde iletişimi sağlar.

Yeni medyanı özelliklerini genel olarak şu şekilde sıralayabiliriz:
1. Kullanıcıların iletişim sürecinde yer almasıyla birlikte çift yönlü etkileşim sağlar.
2. Bilgiye hızlı erişim sayesinde zaman tasarrufu sağlar.
3. Farklı ortamların (metin, görüntü, ses) bir araya gelmesiyle birlikte çoklu ortam seçenekleri sağlar.

4. Kullanıcıların kendi içeriklerini kendilerinin üretmesine (sosyal ağlar, blog, vb.
kullanarak) fırsat sağlar.
5. Farklı türden ortamların (video, resim, vb.) bir araya getirilmesi ile görsel zenginlik sağlar.
6. Herhangi bir zamanda, herhangi bir aygıt (mobil telefonlar, tablet bilgisayarlar,
vb.) kullanarak her yerde iletişimi sağlar.

Kroeber ve Kluchhohn’un kültürün 6 temel anlamını ön plana çıkarttığını belirtmiştir.
Betimleyici Tanımlar: Kültür, sosyal hayatın tamamını oluşturan bir bütün olarak ele alınır.
Tarihsel Tanımlar: Kültürü, tarihi süreç içerisinde nesilden nesile aktarılan bir miras olarak görür.
Normatif Tanımlar: İki kola ayrılan bu tanımın ilkine göre kültür, eylemleri biçimlendiren, onları belli davranış kalıpları içerisinde gerçekleşmeye zorlayan kurallar veya yaşam biçimleridir. İkinci biçim ise davranıştan ziyade değerlerin önemini vurgular.
Psikolojik Tanımlar: Kültür, İnsanların iletişim kurmasına, beşeri ve manevi ihtiyaçlarının karşılanmasına olanak tanıyan bir araç olarak değerlendirilir.

Yapısal Tanımlar: Kültürün bütününden ayrılabilen özelliklerinin birbirlerine olan
bağını esas alır ve kültürün soyut yapısını ön plana çıkarır.
Genetik Tanımlar: Kültürü, nasıl varolduğu ve nasıl var olacağı açılarından ele alır. Bu yaklaşıma göre kültür, insanlararası iletişim yoluyla gelecek nesillere aktarılır

Antropoloji’ye göre kültür, toplumların düşünceleri, inançları, değerleri, yaşayış biçimleri olarak tanımlanır.

Kültürü bir toplumun tarihini, dinini, dilini,sanatını, düşünüşlerini, davranışlarını, ahlakasal kurallarını, kişinin kabiliyetlerini belirleyen ve içine alan, bu unsurlarla birlikte toplumsal yapıyı şekillendiren, aynı zamanda o toplumsal yapıdan etkilenen maddi ve manevi yapılar bütünü olarak tanımlayabiliriz.

Güvenç’in (1994: 96-97) özetlediği haliyle kültür:
a. Bilim alanında Uygarlık
b. İnsan merkezli olarak Eğitim
c. Estetik alanında ise Güzel Sanatlar
d. Üretim (tarım, ekin, yetiştirme) anlamlarına gelecek şekilde kullanılmaktadır.