ULUSLARARASI İLETİŞİM - Deneme Sınavı - 18

Medyanın özgürlüğü ekonomik önceliklere ve toplumun gelişme ihtiyaçlarına uygun olarak
kısıtlamaya açık olmalıdır.
• Medya içeriklerinde toplumsal kültüre ve dile öncelik vermelidir.
• Gazeteciler ve diğer medya çalışanları bilgi toplama ve yaymada özgürlüğe olduğu kadar
sorumluluklara da sahiptir.
• Gelişme hedefleri konusunda devlet, medya operasyonlarına müdahale etme ve kısıtlama
hakkına sahiptir.
• Devlet medya üzerinde denetim cihazlarıyla sübvansiyon ve doğrudan kontrol yapabilir.

Kişilerarası iletişimin genel özellikleri:
1. Kişilerarası iletişim en az iki kişi arasında gerçekleşir.
2. Kişilerarası iletişim karşılıklı etkileşime dayanır, tek yönlü değildir.
3. İletişimin etkili olmasında kişiler arasında kullanılan ortak semboller önem taşır.
4. Kişilerarası iletişim, bir süreç içerir.
5. Kişilerarası iletişim çoğunlukla kendiliğinden gerçekleşir.
6. Kişilerarası iletişim farklı rolleri ve dolaysıyla farklı ilişkileri içerir. Bu süreçte bireylerin kaynak ve hedef olma konumları değişebildiğinden roller esnek olabilmektedir.
7. İletişimin başarılı olmasında bireylerin cinsiyet, yaş, eğitim, rol, statü, bilgi düzeyi, tutum ve davranışları ile kültürel özellikler etkilidir.

İnsanlar arasındaki eşitsizlikten kaynaklanan güç, eşitliğin olması halinde ortadan kalkmaktadır. Tabiatta var olan kaynaklar sınırlı olmayıp, herkese yetecek miktarda olsaydı haksızlık tartışması yaşanmaz ve insanların birbirleri üzerinde iktidar sahibi olmalarına gerek kalmazdı. Avcı ve toplayıcı toplumlarda ilkel el aletlerine sahip olanlar, bu aletlere ulaşamayanlara ve kullanma bilgisine sahip olmayanlara karşı nasıl güçlü idiyse, bugünde teknolojik bilgiye ve onu kullanma becerisin sahip olanlar karşılarındakilere karşı daha güçlüdür. Her iki dönem birbirinden yapısal ve teknik bilgi olarak ne kadar farklı olsa da, sahip olunan teknik bilgi sayesinde elde edilen güç, yeni bir sistemin ortaya çıkmasına neden olmaktadır. 

Gelişen teknolojiler insanların yaşama, düşünme ve algılama biçimleri gün geçtikçe değişmektedir. Günümüzde bilgi ve teknolojideki gelişim toplumsal-ekonomik gelişmeler içinde, kaldıraç görevi üstlenmektedir. Bugün sağlıktan eğitime, yönetimden eğlenceye teknolojiden bağımsız bir hayat düşünülememektedir. Yaşanan gelişmeler ile bir yerde gücün oluşmasına ve o zamana kadar gücü elinde bulunduranların kaybetmesine neden olan temel faktörler teknik bilgideki ve teknolojideki değişimlerdir. 

İnsanların teknik gelişmeler ile birlikte artan ihtiyaçlarını organize edebilmeleri için Russell’ın  belirttiği gibi buyruk verecek ve buyrukları yerine getirecek mekanizmaların ortaya çıkması gerekir. Güç ilişkilerinin kendini fazlasıyla hissettirdiği bu sistem içerisinde bilgi ve teknoloji gücüne sahip yöneticiler amaçlarına, güçlerini etkili kullandıkları oranda ulaşırlar. 

Yasal Güç; Bu güç kaynağını kişisel haklar ve görevlerden almaktadır. Bireylerin konumları, toplumsal rolleri, bilgi ve deneyimleri diğer bireylerle ilişki ve dolayısıyla iletişim kurma sürecinde güçlü olmalarına neden olur.  

Psiko-Sosyal Güç; Gücün ortaya çıkmasında etkin olan bir başka etken de psiko-sosyal faktörlerdir. Bu faktörlere bağlı olarak oluşan eşitsizlik hem bireysel, hem de toplumsal yapıda güç yapısının etkilenmesine yol açar. Kişilerin kendilerine ait karakteristik özellikleri, onları yönetmeye, buyurgan tavır göstermeye ve liderlik etmeye yönlendirir. Bazı kişiler ise itaat etmeye, emir almaya daha yatkındırlar. Dolayısıyla güç ilişkisinde yöneten ve yönetilen varlıklar oluşur. 

Sosyo- Ekonomik Güç; Gücün ortaya çıkması ve yapılanmasında, etkili olan diğer bir unsur sosyo-ekonomik etkenlerdir. Ekonomik alanda kaynakların eşit dağılmaması, kaynakların belli kesimin elinde toplanmasına neden olur. Böylece bu gruptakilerin, kaynaklara ulaşamayanların üzerinde üstünlük kurmaları söz konusu olur. Zengin ile fakir arasındaki ekonomik ve sosyal gelişmişlik farklılığı, kendisini bu gelişmişlik farklılığına bağlı olarak toplumda sahip olacağı güç ilişkisinde de gösterir. 

Referans Gücü; Kaypakoğlu tarafından referans gücü olarak kabul edilen güç türünde, kişinin kendi referans  grubunda, özdeşleştirdiği kişilerden etkilenmesi söz konusudur. Kişi çok beğendiği, kendinde bulunduğuna inandığı özellikleri çekici bulduğu bu kişide görünce ona bağlanır. Böylece referans aldığı kişinin gücünden etkilenir.

Kişilerin içinde yaşadıkları toplumda güç ilişkilerine uyum sağlamaları, açık şartlandırma ve zımni şarlandırma yoluyla olabilir. Açık şartlandırmada, güce karşı boyun eğen olumlu bir tavır içinde yer alır. Zımni şartlandırmada ise etkin olan kültürel öğelerdir. Böylece boyun eğme eylemi, geleneğe uygun ve tabii bir hal alır. Fiziksel gücün bir güç kaynağı olarak ortaya çıkışında bu şartlandırmalar önemli rol oynar. Erkek, sahip olduğu fiziksel güç ile daha caydırıcı olabilmekte ve kadın üzerinde kendi iradesini kabul ettirebilmektedir. Bununla birlikte mücevher, elbise, araba gibi ödüllendirmeler yoluyla kadını kendi gücüne bağımlı hale getirebilmektedir. Bu tavrın doğal bir kanun olduğuna dair toplumda genel kabul gören düşünceler, cinsiyete dair güç ilişkilerinde eşitsizliğe yol açmaktadır. Dolayısıyla Weber’in ifade ettiği gibi yöneten-yönetilen arasındaki ilişki, zorunlu bir şartlanma çerçevesinde ana-babadan görülen geleneksel yapıyı yansıtmaktadır. Kadınların bu güce inanışları, toplum içinde  şartlandırılmalarından kaynaklanır. Geleneksel yapı etrafında oluşan eşitsizlik, gücün erkek tarafından elde edilmesine imkân sağlamıştır. Galbraith göre; Erkeklerin kendi cinsiyetlerini, fiziksel ve zihinsel  niteliklerin hükmetme yolunda kullanmalarını kolaylaştırmıştır.

Kişisel iletişim esnasında bireyin gücü ve güçlü olmayı nasıl tanımladığı ile kendisini nasıl tanımladığı, diğer bir ifade ile bireyin psiko-sosyal gücünün olup olmaması belirleyicidir. Bireyin kendisiyle kurduğu iletişim sürecinde kendisine ve güce ilişkin tanımlamalarını etkileyen belirleyici unsurlardan bazıları: cinsiyet, yaş, fiziksel özellikler, kişisel özellikler, toplumsal roller, eğitim-bilgi düzeyi, meslek-statü, gelir düzeyi, ödül-ceza ve içerisinde yaşadığı kültürün özellikleridir. Örneğin itaatkâr bir birey ile muhallf bireyin yasal güç karşısında kendisiyle kurduğu iletişim farklılığıdır. İtaatkâr olan birey, kendisine dayatılan herhangi bir şeyi sorgulamadan kabul ederken, aynı konuda kendi bilgi ve uzmanlık gücüne sahip olan birey direnme gösterebilir.
Kişinin kendisiyle iletişimi ve güç tanımlamaları sonucundaki eylemlerinde içinde yaşadığı çevrenin koşulları belirleyici veya engelleyici olabilmektedir. Kişinin elinde bulunan gücü kullanması toplumun dayattığı kurallar tarafından engellenebilir. Diğer bir ifadeyle bireyin sahip olduğu gücü kullanma  sürecinde tamamen bağımsız olduğunu söylemek mümkün değildir. Bu süreçte yaşanan çatışmada birey, egemen olana boyun eğebilir ya da karşı tepki gösterip mücadeleyi tercih edebilir.