ULUSLARARASI İKTİSAT POLİTİKASI

Harcama kaydırıcı politikalar, toplam talebin yerli ve ithal mallar arasında kaydırılmasını sağlayan ithalat tarifeleri, ithalat kotaları, döviz kontrolleri, devalüasyon, revalüasyon, ithalat veya ihracat sübvansiyonları ya da vergileri
şeklinde doğrudan dış açıklar üzerinde etkili olan politika araçlarıdır.

Serbest dış ticaret politikasının yarattığı dinamik kazançlardan biri, ölçek
ekonomileridir.

Üretimde olumlu dışsallığın varlığı, X malının üretiminin arttırılması gereğine işaret etmektedir. X malının üretiminin arttırılması için ithalat tarifesine başvurulur.

İthal mal fiyatının yerli mal fiyatından daha düşük olması nedeniyle rekabeti bozmakta ve yerli üreticiler için bir tehdit oluşturmaktadır. Bu durumda haksız rekabeti ortadan kaldırmak üzere ithalat tarifesi uygulamasına gidilmekte; uygulanan ithalat tarifesi ise anti-damping vergisi olarak adlandırılmaktadır.

18 yüzyılın sonlarına doğru A. Hamilton ve F. List tarafından geliştirilmiş, 20 yüzyılda özellikle Latin Amerika ülkeleri tarafından benimsenmiştir. Tez, mevcut durumda ithalata dayalı bir endüstrinin uzun dönemde karşılaştırmalı üstünlük elde edeceği varsayımına dayanmaktadır.

A şıkkı gelişmekte olan ülkeler içindir,oysa  stratejik ticaret politikasının ise gelişmiş ülkeler için geçerlidir.

İthalat tarifeleri, ithal edilen mallar üzerinden tahsil edilecek vergileri belirleyen
listelerdir. İthalat tarifeleri literatürde ithal edilen mal üzerinden alınan vergiler
olarak da tanımlanmaktadır.Kısaca tarife dışı değil bizzat tarifenin kendisidir.

Gönüllü ihracat kısıtlamaları, genellikle gelişmiş ülkelerin tercih ettiği bir tarife dışı kısıtlamadır. 1960’lardan itibaren başta ABD olmak üzere çoğu gelişmiş
ülke, özellikle çelik ve otomobil endüstrilerine gönüllü ihracat kısıtlaması uygulamıştır

Stratejik ticaret politikası uygulamasına, Fransa’nın 1970’lerde Concorde ve Airbus uçaklarının geliştirilmesi için verdiği destekler de örnek olarak verilebilir.

Bir malı ithal eden ülke, ilgili mala üzerindeki sübvansiyon değerinde bir ithalat tarifesi uygulamakta; uygulanan ithalat tarifesi, telafi edici vergi olarak adlandırılmaktadır.

Korumacı dış ticaret politikası olarak ithalat tarifesi kullanıldığını varsaydığımızda, ilgili tarife ithal malın ihraç malı cinsinden nispi fiyatını düşürerek Px/Pm oranının artmasına neden olacak ve ülkenin dış ticaret haddini iyileştirecektir. Ancak burada unutulmaması gereken bir nokta vardır: Bu analiz sadece büyük ülke varsayımı altında geçerlidir.

Üretim sapma maliyeti: Üretim faktörlerinin karşılaştırmalı üstünlüğe sahip olunan malların üretiminden karşılaştırmalı üstünlüğe sahip olunmayan malların üretimine aktarılmasıyla ortaya çıkmaktadır.

Uluslararası ticaret politikası: Hükûmetlerin uluslararası ticaretin hacmine, yönüne ve kapsamına yönelik müdahalelerini içeren politikadır.

Otarşi: Uluslararası ticaretin olmadığı, kendi kendine yeten bir ekonomiyi tanımlamaktadır.

Dış ticaret dengesi: Ülkenin mal ihracatı ile ithalatı arasındaki farktır. Dış ticaret dengesi ödemeler dengesinin (bilançosunun) Cari İşlemler Hesabı içinde yer alır.

Dünya Ticaret Örgütü (DTÖ), ödemeler bilançosu açığı sorunu ile karşı karşıya kalan bir ülkenin, geçici olarak dış ticaretini kısıtlamasına olanak tanımaktadır.

Dünya Ticaret Örgütü (DTÖ): Uluslararası ticaretin serbestleşmesini amaçlayan ve bu amaç doğrultusunda düzenlemeler yapan uluslararası kuruluştur.

Üretimde dışsallık durumunda, ilave birim mal üretiminin topluma yüklediği maliyet (marjinal sosyal maliyet-MSC), ilave birim mal üretiminin üreticiye yüklediği maliyete (marjinal özel maliyet-MPC) eşit değildir. Aradaki fark, ilave birim mal üretiminin topluma yüklediği maliyet (marjinal dışsal maliyet-MEC) tir. Üretimde olumlu dışsallık durumunda; MSC < MPC olur.

İthalat ve ihracatın kısıtlanması korumacı dış ticaret politikası tezlerinden bir değildir.