ULUSLARARASI HUKUK I

30 Yıl Savaşları, 1648 tarihli Westphalia Barış Antlaşması’yla sonlandı.

15. yüzyıldan itibaren Avrupa devletlerinin Amerika, Afrika, Hindistan, Avustralya ve okyanuslardaki adaları hakimiyetlerine alma süreci sömürgecilik olarak ifade edilir.

Genel bir tanımla doğal hukuk düşüncesi, adına ‘hukuk’ denen şeyin beşerî bir ürün olmaktan ziyade onun temelinde, üzerinde veya ötesinde bulunan ideal bir düzene
işaret ettiğini söyler.

Tarihsel açıdan Antik Yunan felsefesine kadar götürebileceğimiz doğal hukuk düşüncesinin uluslararası hukuk alanındaki en önemli temsilcisi Hugo Grotius’tur.

Modern uluslararası hukuk kurumlarının ilk örneklerini bünyesinde barındıran Cemiyet, II. Dünya Savaşı’nın çıkmasını engelleyememiş olmasıyla 1946’da varlığını sona erdirmiştir

Nüremberg ve Tokyo’da kurulan uluslararası mahkemeler, savaş suçlularını yargılamıştır.

Normlar hiyerarşisi, hukuk düzeni içerisinde normların birbirinden türeyerek var olabildiğini söyleyen ve H. Kelsen’e atıfla meşhur olan anlayıştır.

Feminist yaklaşımlar, uluslararası hukukta kadınların korunması gereken grup olarak
tanınmasından uluslararası hukuk düzeninin saldırganlık ve rekabet temelinde kurulmuş eril bir düzen olduğunu iddia etmeye giden bir yol izlerler.

Feminist hareketin hukuka yaklaşımı kadınların erkeklerle eşit haklara sahip olmayı talep etmekten başlayan ve radikal eleştiriye uzanan bir yelpaze oluşturur.

Sınıraşan çok uluslu şirketlerin uluslararası siyasete hakim olmasıyla birlikte, uluslararası hukukun sermaye lehine çalışan bir kurum olduğu eskisinden çok daha açık
bir şekilde ortaya çıkmıştır. Bu gerçeklik karşısında klasik uluslararası hukuk yaklaşımlarının tamamı geçersiz ve yanıltıcıdır.