ULUSLARARASI EKONOMİK KURULUŞLAR - Deneme Sınavı - 9

Uluslararası Para Fonu’nun amaçları:

Bretton Woods Anlaşması ile yaratılan Uluslararası Para Fonu (IMF) ve Uluslararası İmar ve Kalkınma Bankası (IBRD) 27 Aralık 1945 tarihinde kurulmuştur.

Üye ülkelerin IMF’deki oy gücü, üye ülkenin toplam oy sayısının IMF’nin toplam oy sayısına bölünmesiyle bulunur.

IMF’de en fazla oy gücüne sahip ülke ABD'dir.

Uluslararası Para Fonu’nun ilk Başkanı Camille Gutt'tur.

Üye ülkenin Fon’daki parası kotasına eşit ise, Uluslararası Para Fonu’na kullanabileceği rezerv pozisyonu yoktur.

Tüm dünyayı etkileyen finansal krizden etkilenen gelişmekte olan ülkeler, Kısa Vadeli Finansman İmkânından Fon’daki kotalarının 5 katına kadar yararlanabilirler

Türkiye’nin IMF’den bugüne kadar kullanmış olduğu imkânlar:

Fon’un amaçları; uluslararası parasal işbirliğini geliştirmek, uluslararası ticaretin
dengeli bir şekilde büyümesini ve döviz kurlarında istikrarı sağlamak, çok taraflı
bir ödemeler sisteminin kurulmasına yardım etmek, ödemeler dengesi finansmanında
sorunlar yaşayan üye ülkeleri desteklemektir.

Fon kredileri genelde kısa vadelidir.

Üyelerin kotaları ile sınırlı kalarak kullandıkları Fon kaynaklarına çekme hakları denir.

Destekleme Düzenlemesi (Stand- By Arrangement) ile üye ülkeye, kısa vadeli ödemeler dengesi sorunlarını aşabilmesi için 36 ayı aşmayacak şekilde genellikle 12-24 aylık süre içinde kotasıyla ilişkilendirilen belli bir miktara kadar kaynak
kullanabilme imkânı sağlanmaktadır.

IMF üyelerine kredi verirken, bu kredilerin Fon’un amaçları doğrultusunda kullanılması ve ödemeler dengesi açıklarını gidermesi şartını arar. Fon’un öne sürdüğü şartlar, genel ekonomi politikası ile ilgilidir. Verilen kaynaklar ile belli bir süre içinde ödemeler dengesi sağlanmalı, ekonomik büyüme gerçekleştirilmeli, ticaret ve ödemeler dengesi kısıtlamaları kaldırılmalıdır.

Fon’un gözetim öncelikleri; küresel ekonomideki gelişmeler ışığında 30 Eylül 2009 tarihinde güncellenmiştir. Ekonomik öncelikler; finansal piyasalardaki stresi azaltmayı, küresel finansal sistemi güçlendirmeyi, mal fiyatlarındaki ani değişiklikleri dikkate almayı ve küresel dengesizlikleri azaltmayı teşvik etmektedir. Operasyonel öncelikler ise risk değerlendirmesi, finansal sektör gözetimi ve reel-finansal
bağlantılar, çok taraflı yaklaşım ve döviz kuru analizleri olarak belirlenmiştir.