TÜRKİYE'NİN TOPLUMSAL YAPISI

Sosyalleştirme

Geniş aile: Anne, baba, çocuklar, kardeşler, akrabalar vb.nin birlikte yaşadığı aile yapısıdır.

Çekirdek aile: Anne, baba ve evlenmemiş çocuklardan oluşan aileyi tanımlar.

Monogami

Poligami

4 Ekim 1926 tarihinde yürürlüğe giren Medeni Kanun’da erkeklerin birden fazla kadınla evlenmesi yasaklanmıştır.

Türkiye'de 1934 yılında kadınlara milletvekili seçme ve seçilme hakkı tanındı.

Geleneksel değerlerin yükselişi

Dayanışma ve paylaşımın artması

Çocuk sahibi olma: Ailenin en önemli işlevleri arasında çocuk sahibi olma ve neslin devamlılığını sağlama yer almaktadır.

Toplumsal statü sağlama: Evliliğin açık işlevleri arasında olmasa da evlilik aile fertlerine toplumsal statü sağlama işlevi de görür. Siyaset, sivil toplum örgütleri ve kurumsal yapılara bakıldığında yönetici kademesinde olan kişilerin önemli bir bölümünün evli olduğu görülür. Türkiye’de de ailenin, toplumsal statü sağlama işlevi yaygındır. Evlilik; kadın ya da erkeğin farklı toplumsal çevrelere girmelerinde ve yükselmelerinde kolaylaştırıcı işlev sağlar.

Geniş aile: Anne, baba, çocuklar, kardeşler, akrabalar vb.nin birlikte yaşadığı aile yapısıdır

1980’li yıllardan itibaren kadınlar açısından değerlendirildiğinde aile ve evlilik ile ilgili olarak öne çıkan değişimlerden bazıları şunlardır:
• Evlenme yaşları yükseldi.
• Bekâr kalma tercihleri arttı.
• Kariyer-aile dengesinin sağlanması, çalışma hayatının önemli sorunlarından birisi hâline geldi.

• Çocuksuz aileler arttı.
• Boşanmalar arttı.
• Özellikle gelişmiş ülkelerde tek ebeveynli ailelerin sayısında önemli artışlar yaşandı.

Endogami: Benzerliklere dayalı olarak yapılan evliliklerdir.

Osmanlı İmparatorluğunda nüfusun büyük bir bölümü kırsal alanlarda yaşamaktadır. Hâkim aile yapısı olarak anne, baba, çocuklar ve evlenen çocuk varsa gelinin de birlikte kaldığı bir aile yapısı öne çıkmaktadır. Geniş aile yapısı ağırlıklı olarak yöneten kesimlerde yaygındır. Osmanlı İmparatorluğu’nda ataerkil bir aile yapısı hâkimdir.Ağırlıklı olarak patrilokal bir yerleşim tarzı hâkimdir. Osmanlı İmparatorluğu’nda tek eşlilik yaygın bir evlilik tarzıydı.

1934 yılında Türkiye'de kadınlara milletvekili seçme ve seçilme hakkı tanındı. Bu hak birçok ülkede çok daha geç tanınmıştır. Örneğin; kadınlara seçme ve seçilme hakkı Fransa’da 1944 yılında, İtalya’da 1945 yılında, Yunanistan’da 1949 yılında, İsviçre’de 1971 yılında tanınmıştır.

Boşanmanın meşrulaşması: 1960’lı ve 1970’li yıllarda bir erkeğin, eşinden boşanması hem ailesi hem de toplumsal çevresi tarafından ayıplanır, kınanırdı. Boşanmanın olması ya da artış göstermesi az çocuk tercih etmede bir etmen değildir.

Türkiye’de zaman zaman ebeveynler, çocuklarının evlilik süreçlerinde huzur bozucu bir etkide de bulunmaktadırlar. Türkiye, ağırlıklı olarak toplulukçu bir kültüre sahiptir. Yetişme sürecinde ailenin, çocuk üzerindeki etkisi çok fazladır.

Çocukların toplumsallaşması sürecinde aile kendi değerlerini çocuğa aktarır.