TÜRKİYE'NİN TOPLUMSAL YAPISI

İlmiye grubu, medrese eğitiminden geçmiş, yargı, öğretim ve yönetim alanlarında görevli kişilerdir.

Hızlı kentleşmeye yönelik çözüm arayışları, 1- Köy ve Kırsalın Şartlarının Düzenlenmesi; 2- Kentin İmkanlarının Geliştirmesi; 3- Yerel Yönetimlerin Güçlenmesi gibi alt başlıklarda ele alınır. Köy kooperatiflerinde imal edilen ürünlerin kentli alıcısına ulaştırma uygulaması, ilk alt başlık kapsamındadır.

Kentleşme süreci birçok türden sorunlar barındırır. En önemli sosyolojik sorunlarından biriyse köyden göç etmiş kişilerin kentli niteliklerine ulaşamamaları, uzun yılları kentte yaşamalarına rağmen kırsala özgü geleneklerini sürdürmeleridir.

Bu olgu, İtici nedenler sınıfına girer.

1927 yılındaki nüfus sayımı ile ilgili doğru ifade nüfusun %75 (yüzde yetmişbeş)'i köylerde yaşamasıdır.

Türkiye'de kentleşme değil metropolleşme söz konusudur. İnsanlar Artvin'in köyünden merkezine değil, İstanbul, Ankara gibi büyük kentlere gider.

Türkiye'de kentleşmenin nedenlerinden biri "Organik tarımın yaygınlaşarak katma değeri yüksek ürünlerin yetiştirilmesi" değildir.

Kentlere göç edenlerin herhangi bir mesleğe, beceriye vasfa sahip olmamalarının neden olduğu sorun; kayıt dışı ekonominin artışıdır.

Türkiye'de hızlı kentleşmeye yönelik arayışlarda "Yerel yönetimlerin çarpık kentleşme ile başa çıkabilecek gelirlerinin olmaması" nın çözümü yerel yönetimlere daha fazla yetki verilmesidir.

Ecevit'in köykent projesi Hükumetin göçün kaynaklandığı yer olarak köylerin şartlarını ekonomik/sportif/kültürel olarak geliştirmesini hedefleyen projelerden biridir

örgütlenme ve çeşitliliğin az olması

hayata tutunabilmek için büyük bir nüfus içerisinde uğraş vermek durumunda kalmaları

toplumsal kontrol

tarım

1980'li yıllarda

toplumsal baskı

her türlü eğitim olanağına ulaşmada çeşitlilik olması

haberleşme alanında yaşanan gelişmeler

Ankara

kentlere göç edenlerin çoğu kentte olmalarına rağmen kentli gibi yaşayamamışlardır