TÜRKİYE'NİN KÜLTÜREL MİRASI II - Deneme Sınavı - 1

Kahve ve çay uluslararası ticaretle bu topraklara girmiştir. Anavatanı Afrika’dan bir Sufî aracılığıyla Arap kültürüne, oradan da
Osmanlıya gelen kahve, İstanbul’da ilk olarak 1517’de içilmiş, 1600’lerde tüm imparatorluğa yayılmıştı

Tarihte Türklerin, değişik gıda
maddelerini mutfaklarına katarak günümüze kadar etkili olacak değişmeleri sağlayan dönem, 18.yy’dır. Osmanlıda Amerika kıtasından gelen meyve ve sebzelerin
(patates, mısır, çalı fasulyesi, yeşil ve kırmızı biber, karnabahar vb.) ekiminin yapılıp bir damak zevki geliştirecek şekilde kullanımına ancak 19.yy’da başlamıştır

İthalat
yapan yerel firmalar ya da uluslararası zincir marketler sayesinde farklı meyve
(ananas, kivi, avokado), yiyecek (peynir çeşitleri, tütsülenmiş balık ve kırmızı etler,
konserve ürünler, makarna sosları vb.) ve sebzeler (Brüksel lahanası, brokoli vb.)
özellikle 1980’lerin ikinci yarısından itibaren

Sıkça sözü edilen ve hakkında özel araştırmalar yapılan bazı sofralar şöyle sıralanabilir:
• Kahvaltı sofrası (bu konuda en ünlü sofra Van iline aittir)

...

...

2011 yılında UNESCO SOKÜM
Temsili Listesi’ne kabul edilen tören keşkeği, erkekler tarafından pişirilir. Bu, erkeklerin toplumsallaşma süresi içinde öğrendiği bir roldür.

Türkçe yemek kültürü ile ilgili ilk belgeler 11.yy’a, ilk
yemek kitabı ise 15.yy’a aittir. Ama Osmanlının zengin bir mutfağa sahip olması 18.yy boyunca yaşanan
gelişmelerle olmuştur. Dünya halklarının yemek kültürü çeşitli uluslararası kuruluş ve sözleşmelerle korunmaktadır

Yalnızca varsılların konutları düşünülerek değil de ortalama olarak bakıldığında Türkiye evlerinin ortak ilkelerini şöyle sıralanabilir:

Eski Türk boylarında başlıca spor türleri binicilik, cirit, okçuluk, avcılık, kılıç oyunları, ağırlık atma, koşu ve güreştir. Güreş, Hitit kabartmalarından anlaşıldığına göre, en az MÖ iki binden beri yapılıyor. Selçuklularda, Osmanlılarda sayılan bu sporların hemen hepsinin gelişmiş olduğu görülür. İstanbul’daki Atmeydanı, Okmeydanı, Okçular Tekkesi, Pehlivanlar Tekkesi gibi yerleşim bölgelerinin adları bunu gösterir.

Cumhuriyet Dönemi’nde, yüzme havuzları, tenis kortları, golf için yapılar, at yarışları (binicilik çalışmaları) için de hipodromlar (hippos=at, dromos=koşu) yapıldı. İstanbul’a 1912-13’te Veliefendi Hipodromu, Ankara’ya da 1934’te bir hipodrom yapıldı. Ankara Hipodromu’nun 12 m genişlikte 2400 m uzunlukta bir koşu yolu vardır. İzmir’deki Şirinyer Hipodromu ile Adana’daki hipodromun koşuyolu uzunlukları 1600 m genişlikleri 25 metredir. Çağımızda futbol yaygınlaştıkça her büyük ilde bir stadyum yapılmaya başlandı. Özellikle son yıllarda yeryüzündeki örneklerin de etkisiyle yurdumuzda da büyük, çağın yapım yöntemlerine uygun, başarılı stadyumlar yapıldı. Futbola ayrılmış alanın çevresinde de koşu yolu, öteki atletizm sporları (çekiç atma, üç adım atlama, yüksek atlama vb.) için alanlar yer aldı. Özellikle, uluslararası karşılaşmalar için olanaklar sağlandı.