TÜRK EĞİTİM SİSTEMİ VE OKUL YÖNETİMİ

Genel amaçlar okulun misyonunu, özel amaçlar ise okulun hedeflerini oluşturmaktadır.

Etkili bir öğretmenin beş yeterliğinden söz edilebilir. Bunlar, konu bilgisi, konu uygulaması, sınıf yönetimi, ölçme ve değerlendirme, mesleki gelişimdir. Üçüncü yeterlik alanı olan sınıf yönetimi sınıf içi dinamiklerin etkili öğretmeyi sağlayacak bir şekilde yönetilmesini içermektedir.

Üretim Alt Sistemi: Üretim alt sistemi okulun varoluş gerekçesine yanıt verir. Okul genel olarak öğrencinin davranışlarını değiştirir veya ona yeni davranışlar kazandırır. Davranışı değişen öğrencinin değeri artar.

Sistemdeki karışıklık ya da belirsizlikler sisteminin işleyişini olumsuz yönde etkilemekte ve önlem alınmaz ise durma noktasına getirmektedir. Buna güç yitimi denilmektedir. Niteliği ve gücü ne olursa olsun bütün sistemlerde var olan güç yitimi okullarda da vardır. Okullar güç yitimini bir miktar enerji depolayarak aşabilir. Yani kullandıklarından fazla öğretmen, harcadıklarından daha fazla para, malzeme v.b. alarak güç yitimini önleyebilir. Buna “olumsuz güç yitimi- olumsuz entropi” denilmektedir.

Her ne kadar okullarımızın süresi belli ise de belirlenen sürenin sonunda istenen davranışların kazandırılıp kazandırılmadığı bilinmemektedir.

Sistem kavramı, biyoloji alanında geliştirilmiş bir kavramdır. Yönetim kuramları içerisinde çağdaş kuramların bir alt başlığı olarak değerlendirilmekte ve kullanılmaktadır. Örgüt ve yönetim konusundaki modern kuramlar, 1950 - 1960 yılları arasında neoklasik kurama paralel olarak ortaya çıkmıştır. Bu kuramın temelinde sistem yaklaşımı ve durumsallık yaklaşımı yatmaktadır. 1970 yılından itibaren “sistem yaklaşımı” yerine sorunlara ayrıntılı bir biçimde yapılan araştırmalar ile çözüm arayan “durumsallık yaklaşımı” ı tercih edilir oldu.

Kavramsal Sistem: Belli önermelere göre sembolik olarak oluşturulmuş sistemler. Örneğin dil, mantık, matematik sistemleri gibi

Sinerji, bütünün parçalarının toplamından daha fazla olması anlamında kullanılmakta ve örgütlerdeki tüm kaynakların ortak bir amaca yöneltilmesini ifade etmektedir.

Sistem çevreden seçerek aldığı girdileri önceden belirlenmiş hedefleri doğrultusunda işlemlerden geçirerek istenilen nitelik ve sayıda çevrelerine çıktılar sunarlar. Bu anlatıma bakıldığında sistemlerin olmazsa olmaz beş temel ögesi vardır. Bunlar çevre, girdi, dönüşüm süreçleri, çıktı ve çıktıların istenilen niteliği taşıyıp taşımadıklarına ilişkin bilgiyi sisteme taşıyan dönüttür

Okulun sistem özellikleri eğitim örgütlerinin amaç, yapı, süreç ve işgörenlerin oluşturduğu örgütsel iklime göre açıklanabilir. Bu özellikler;

9. Okul sistemi içindeki baskın (dominant) öge tarafından yönetilir ve temsil olunur.

Okulun girdileri öğrenciler, yöneticiler, öğretmenler, okuldaki uzmanlar, yardımcı personel, araç gereçler, para donanım, eğitim-öğretim programları, mevzuat, eğitim teknolojileri vb. sayılabilir.

Alt sistemler birbirlerine dayalı olarak işlemek zorundadır. Sistem kavramı içerisinde hiçbir ögenin bağımsız hareketi söz konusu değildir. Okuldaki her bir ege, birbiri ile ilişkisinin kurulması ve istenen davranışları gerçekleştirecek şekilde harekete geçirilmesi gerekir.

Entropi; güç yitimi demektir. Olumlu ve olumsuz entropi diye ikiye ayrılır. Örgütlerin varlıklarını sürdürebilmeleri için olumsuz entropiye gereksinimleri vardır.

Yaşatma Alt Sistemi: Okula alınan girdileri okulda tutulması gerekir. Okuldaki insan kaynaklarının güdülenmesi, takdir edilmesi, ödüllendirilmesi ya da cezalandırılması yoluyla alınan girdiler okulda tutulabilir. Doğaldır ki okula uygun olmayan girdilerin okuldan atılması da yaşatma alt sistemiyle ilişkilidir. Okul kendisine yarayan girdileri sistemde tutarak işleyişini sürdürmek durumundadır.

Uyarlama Alt Sistemi: Okulu dinamik kılan, onun güncel olmasını sağlayan alt sistem uyarlama alt sistemidir. Okuldaki değişme ve gelişmelerin dışarıya, dışarıdaki gelişme ve değişmelerin okula taşınması da uyarlama alt sistemi aracılığıyla sağlanabilir. Uyarlama alt sistem bu görevini dönüt aracılığıyla yerine getirir.