TURİZM VE İLETİŞİM

Turizm endüstrisinde pazarlama iletişiminin amacı, herhangi bir turizm ürününe yönelik potansiyel talebi harekete geçirmek ve nihai satışları arttırmak üzere en uygun araçları, etkin bir şekilde kullanmak olarak ifade edilebilir. Böylece, hedef kitleler üzerinde olumlu bir imaj yaratmak ve sürdürülebilirliği sağlamak hedeflenmektedir.

İletişim, tüm iş ilişkilerinin kilit unsurudur. İletişim, güven, sadakat, memnuniyeti etkilemektedir. İletişim, iş ilişkisine yönelik duygusal bağlılığı artıran bir ilişkisel yönetim aracı olarak da hizmet etmektedir.

Tüketimi, belirli bir ihtiyacı tatmin karşılamak üzere bir ürün ya da hizmeti edinme, sahiplenme, kullanma ya da yok etme olarak tanımlamak mümkündür. Bu eylemi gerçekleştiren birey ise tüketici olarak adlandırılmaktadır.

Veblen, tüketimin acil bir gereklilik değil, tamamen statü ve gösterişe odaklandığını ileri sürdüğü “Gösteriş tüketimi” kavramı ile sembolik tüketim ile ilişkili bir tüketim yaklaşımını ifade etmiştir. Statü ve gösterişe odaklanan bu yaklaşım, tüketim toplumunun varoluş gerekçesi olarak ifade edilen ihtiyaç kavramının yerine gösteriş kavramını temel almıştır.

Günümüzde tüketim Postmodern kuram açısından ele alınmaktadır. Postmodernizme göre, bütün eylemler tüketim eylemi olarak kabul edilir. Üretim odaklı olan modernizmin yerini tüketim odaklı olan postmodernizm almıştır.

Turizm endüstrisi açısından tüketim toplumunu ele aldığımızda, birçok turizm türünün haz temelli olduğu görülmektedir. Turizm faaliyetlerinin yalnızca tüketim temelli, bilinçsiz olarak gerçekleştirilmesi durumunda doğal, kültürel, tarihi kaynaklar yok olma tehtidiyle karşı karşıya kalabilecektir.

Pazarlama karması kavramı, James Culliton tarafından 1948 yılında ilk olarak ortaya atılmış, pazarlama maliyetlerini ifade eden girdilerin bir karışımı olarak geliştirilmiştir.

Bilgiye erişim ve bilgi teknolojilerindeki gelişmeler ile birlikte iletişim faaliyetlerinin hız kazanması pazarlama karmasının müşteri tarafındaki anlamını farklı bileşenler ile ifade etme gerekliliği doğurmuştur. Böylece, 4C olarak ifade edilen karma “ürün”e karşılık “müşteri değeri (customer value)”, “fiyat”a karşılık “müşteriye uygun maliyet (customer cost)”, “yer”e karşılık “müşteriye uygunluk ve kolaylık (customer convenience)” ve “tutundurma”ya karşılık “müşteri iletişimi (customer comunication)” kavramları olarak ifade edilmiştir.

Tutundurma stratejisi ve pazarlama iletişimi karması kavramları, 1960’lı yıllarda başlangıçta ABD’de pazarlama yazınına girmiş, gelişim sürecinde bütünleşik pazarlama iletişimi kavramı ortaya çıkmıştır.

Kişisel satış, pazarlama örgütünün satışçısı ile mevcut ya da hedef tüketiciler arasında gerçekleşen doğrudan ya da sözlü satış çabalarının bütünü olarak tanımlanmaktadır.

Günümüz modern pazarlarındaki işletmeler, iletişimi pazarlama faaliyetlerinin merkezine yerleştirmişlerdir. İşletmelerin amacı, ürünü bir kez satmak değil, tüketiciyi sürekli olarak satın almaya yönlendirmek, sadakatli müşteri grubu oluşturmaktır. Bu amaca ulaşabilmek için tüketiciye kolaylıkla ve sürekli ulaşabilmek için doğru iletişim kanalı ya da kanalları belirlemek oldukça önemlidir.

Bilgi iletişim teknolojilerinin gelişimiyle birlikte bilgiye kolayca ulaşabilmektedir. Dolayısıyla doğru cevap B şıkkıdır.

İletilen mesajların tüketiciye yeni bir tutum kazandırmak veya tüketicinin mevcut tutumunda değişiklik gerçekleştirerek, gelecekteki satın alma kararını etkilemek amaçlanmaktadır. Dolayısıyla doğru cevap C şıkkıdır.

Faydacı tüketim, rasyonel bir tüketim yaklaşımıdır. Tüketicinin elde ettiği tüm bilgileri kullanarak, bir karar verme süreci sonunda tüketimi gerçekleştirdiği görüşüne dayanmaktadır. Dolayısıyla doğru cevap D şıkkıdır.

Postmodernizmde öne çıkan tüketim yaklaşımı sembolik tüketimdir. Postmodernizm özünde üretim kültüründen tüketim kültürüne geçişi, ürün kültüründen marka ve imaj kültürüne geçişi ve dönüşümü ifade etmektedir. Dolayısıyla postmodernizmde fonksiyonel tüketimden, sembolik tüketime doğru yönelim hakimdir. Doğru cevap E şıkkıdır.

Marshall (1999), tüketim toplumunun yapısını “zenginliğin artışı, burjuvalaşma, popüler kültürün kitlesel olarak ortaya çıkışı, toplumsal sınıfın yok oluşu, tüketim sektörlerinin odak noktası haline gelmesi ve bireyselciliğin artması vb.” gibi özellikler ile tanımlamaktadır. Dolayısıyla doğru cevap A şıkkıdır.

Pazarlama, çağdaş anlamıyla işletme ve tüketici arasındaki etkin iletişime dayanan bir kavramdır. Bir ürünü piyasaya çıkarmadan önce hedef pazar kitlesine uygunluğunu anlayabilmek ve ürün pazara sunulduktan sonra tüketicilerin ürüne yönelik tutumlarına ilişkin geri bildirimlerine almak ürünün pazarda başarılı bir yaşam eğrisine sahip olması açısından büyük önem taşımaktadır. Bu durum, ancak işletme ve hedef kitle arasında kurulacak etkin ve çift yönlü bilgi akışı ile mümkün olabilecektir. Dolayısıyla doğru cevap B şıkkıdır.

Bilgiye erişim ve bilgi teknolojilerindeki gelişmeler ile birlikte iletişim faaliyetlerinin hız kazanması pazarlama karmasının müşteri tarafındaki anlamını farklı bileşenler ile ifade etme gerekliliği doğurmuştur. Böylece, 4C olarak ifade edilen karma “ürün”e karşılık “müşteri değeri (customer value)”, “fiyat”a karşılık “müşteriye uygun maliyet (customer cost)”, “yer”e karşılık “müşteriye uygunluk ve kolaylık (customer convenience)” ve “tutundurma”ya karşılık “müşteri iletişimi (customer comunication)” kavramları olarak ifade edilmiştir. Dolayısıyla doğru cevap C şıkkıdır.

Sponsorluk, belirlenmiş olan amaçlara ulaşmak için destekleyen taraf ve desteklenen taraf arasında gerçekleştirilen ve karşılıklı yarar sağlamak için kurulan ilişkiler temelinde gelişmiş bir çeşit iş sözleşmesidir. Dolayısıyla doğru cevap D şıkkıdır.

Satış yerlerine yerleştirilen pankart, levha, çıkartma, vitrin, saat, manken, stand, paspas, gibi malzemeler bu tür iletişim araçlarının önde gelenlerindendir. Satış yerlerinde kullanılan satın alma noktası araçları kitle iletişim açısından önemli olmamakla birlikte, satış gerçekleştirmek açısından oldukça önemlidirler. Dolayısıyla doğru cevap E şıkkıdır.