TURİZM VE İLETİŞİM

Aberg’in örgütsel iletişim kuramına göre iletişimin; “temel iç ve dış faaliyetleri desteklemek”, “örgütleme ve ürün temelli konumlandırma”, “hedef kitleleri bilgilendirme” ve “bireyleri iyi bir örgüt vatandaşı olarak toplumsallaştırma” olmak üzere dört temel fonksiyonu bulunmaktadır.

Bütünleşik yaklaşımlar kuramlarında iletişim, sistem özelliğinde iletişimin etkililiği yalnızca örgüt içinde olup bitenlerle değil, aynı zamanda örgütün
çevresiyle, müşterileriyle ve örgütün topluluğuyla ilişkilendirilir.

Örgütsel iletişimin fonksiyonları ise; “bilgi sağlama”, “geri bildirimde bulunma”, “ikna etme”, “etkileme”, “emredici ve öğretici iletişim kurma”, “birleştirme ve eşgüdüm sağlama” başlıklarıyla gruplandırılabilir.

Çapraz iletişim, örgüt hiyerarşisi içinde departmanlar arası gerçekleştirilen iletişimdir.

Örgüt kültürü çeşitli öğelerden oluşmaktadır. Bunlar; “doğrudan gözlemlenebilen” (semboller, süreçler ve davranışlar), “gözlemlenebilen” (duygular, inançlar ve değerler) ve “doğrudan gözlemlenemeyen çekirdek değer” (temel varsayımlar) öğeleridir.

1930’lu yıllardan itibaren örgütsel imaj problemlerinin giderilmesi için, örgütsel iletişimin bütünleştirilmesi fikri ortaya atılmıştır.

Stohl (1995), örgütsel iletişimi; üyelerin kurduğu işletmecilik anlayışı içerisinde, sürdürülmesi, değiştirmesi gereken karmaşık ve sürekli bir süreç olduğunu vurgulamaktadır.

Örgüt içi iletişim ağ  modellerini “merkezileşme derecesi”, “haberleşme kanalı sayısı”, “liderlik tatmini”, “grup tatmini”, “kişisel tatmin”, “hız ve doğruluk” ölçütleri ile bir bütün olarak değerlendirmek mümkündür.

Sözsüz iletişimi; duyguları göstermede kullanılan, dili destekleyen ve ipuçları veren, dil yerine kullanılabilen, gizli mesajlar taşıyan, seremoni ve ritüelleri yerine getirmek amacıyla ses tonlanması, mimik ve jestler, fiziki duruş, hareketler, renkler gibi sembollerden yararlanılan bir iletişim olarak tanımlamak mümkündür.

Örgüt kültürü çeşitli öğelerden oluşmaktadır. Bunlar; “doğrudan gözlemlenebilen” (semboller, süreçler ve davranışlar), “gözlemlenebilen” (duygular, inançlar ve değerler) ve “doğrudan gözlemlenemeyen çekirdek değer” (temel varsayımlar) öğeleridir. Sembollerin içeriğinde örgüte ait “logo”, “slogan”, “ölçüt” ve uygulamalar” ve “ödüllendirme kriterleri” bulunmaktadır.

Günümüz koşullarında işler basitleşmekten ziyade, karmaşıklaşmakta ve gerekli bilgi beceri ve diğer iş süreçleriyle daha etkileşimi daha da artmaktadır. Bu durum iletişimin önemini arttırmaktadır.

Farklı iletişim türlerinden yararlanılması ve bazı durumlarda birlikte kullanılması, öncelikle yönetim işlevlerinin ilki olan planlamayı zorunlu kılar. İyi bir planlama ile bütün örgütsel iletişim süreci daha iyi yönetilebilir.

İşletmeler birer sosyal sistemdir. Sosyal yapının sürdürülmesi her şeyden önce, ne yapılacak, nasıl yapılacak, kim yapacak vb. sorularının yanıtlanmasını gerektirir. Bu durum herşeyden önce iyi bir iletişimin sürdürülmesini gerektirir.

Turizm özünde kültürlerarası bir niteliğe sahiptir. Farklı niteliklerde çalışanlar bir arada çalışabildiği gibi, müşteriler de çok farklı sosyo kültürel özellikler gösterebilir. Bu nedenle, turizmde kültürlerarası iletişime önem verilmelidir. Örgüt çapında bakıldığında, kilit çatışma noktaları belirlenmeli ve çatışmaların önlenmesine çalışılmalıdır.

Örgütsel iletişim farklı bakış açılarıyla değerlendirildiğinde dört aşamalı bir gelişim olduğu görülmektedir. İlk aşamada, örgütlerin kendi aralarında bütünleşmesi, hareket kabiliyetinin sağlanması ve böylelikle örgüte dinamiklik kazandırılması amaçlanmaktadır. İkinci aşamada, yapının sürekliliği, resmî/resmî olmayan amaçlara ulaşmak öngörülmektedir. Değişimlere ayak uydurulması olarak tanımlanan üçüncü aşamada olası farklıkların takibi söz konusudur. Dördüncü aşamada ise yönetim fonksiyonları dikkate alınarak örgütün etkin, verimli olarak yönetilmesine çalışılmaktadır.

Örgüt hiyerarşisinde öncelikle, yatay ve dikey iletişim türleri bulunur. Bunlar üst ve ast arasındaki iletişimleri oluşturur.

Verilen ifadeye göre, iletişim bir örgütte ilişki fonksiyonunu bir kenara koyarak daha çok emir-komuta sistemine odaklanmıştır. Klasik yönetim anlayışını yansıtan bu yaklaşımda, insan faktörü önemsizdir ve iletişim sadece işlerin yapılması ve hiyerarşinin korunması için gereklidir.

Değerler, bir örgütte neyi önemli ve önemsiz olduğunu, çalışanların tutum ve davranışlarına yön veren temel bileşenleri oluşturur.

Bir örgütte söylenti, sohbet, dedikodu vb. şekilde görülen iletişim biçimsel olmayan yani resmî olmayan iletişim türünü oluşturur. İş ortamında çalışanların aralarındaki olumlu ve olumsuz ilişkilerinden doğan bu iletişim genellikle, bilgilerin en hızlı aktarıldığı iletişim türüdür.

Verilen ifadede zincir modeli iletişim açıklanmaktadır. Bu model genellikle hat tipi üretim yapılan alanlarda kullanılır. Her çalışan sadece yanındaki ya da bir önceki ve sonraki üretim çalışanı ile iletişim kurar.