Turizm ve Güvenlik İlişkisi

Boş zaman, eğitim ve eğlence amaçlı seyahat fikri, 18. Yüzyılın Aydınlanma Çağı ve Avrupa’da Büyük Tur’un gelişimiyle başlamıştır.

İnsanî atmosfer, yerel halkın turistlere karşı tutumu, işletmelerin hizmet kalitesi, fiyatlar vb. olarak sıralanabilecek çok sayıda unsurun yanı sıra bölgelerin ve ülkelerin güvenli olması önemli derecede etkilidir. Hatta barış ve güvenlik ortamı, bir destinasyonun, bölgenin veya ülkenin normal turizm gelişimi için birincil şartlardır ve bu nedenle sektörün büyümesinin temel belirleyicileridir.

İlk seyahatler, keyifli bir iş olmaktan ziyade zorunluluklardan kaynaklanmış, mevsimlerin çetin koşullarına karşı koymak ya da savaşmak amacıyla gerçekleşmiştir.

“Sefere çıkmak”, “savaşa hazırlanmak” anlamına gelen reisen (Alm. seyahate çıkmak) sözcüğü(Löshburg, 1998) ya da Latinceden türeyen çalışmak, zorlukları aşmak, acı çekmek anlamındaki travail kökünden türeyen travel (İng. seyahat etmek) sözcüğü (İçöz, 2003) yapılan ilk seyahatlerin kapsamını ortaya koymaktadır.

Guyer Freuler’e göre turizm; ticaret, endüstri ve küçük sanatların gelişmesi ve ulaştırmanın mükemmelleşmesi üzerine özellikle toplumsal sınıfların daha kolay kaynaşmasının sonucu olarak artan dinlenme, hava değişikliği gereksinimi ve doğanın güzelliğine yönelik ortaya çıkan eğilim, doğadan zevk almaya dayanan modern döneme özgü bir olaydır.

Bunlardan ilki; “doğa” unsuru; diğeri ise “modern dönem” vurgusudur.

Bir çalışma ve araştırma alanı olarak turizmin karmaşıklığı, turizmin sosyal bilimlerdeki birçok çalışma alanıyla yakın ilişkisi nedeniyledir.

Sosyoloji, ekonomi, psikoloji, antropoloji, politika, coğrafya, ekoloji, tarım, parklar ve rekreasyon, kırsal ve bölgesel planlama, pazarlama, hukuk, işletme, ulaşım, otel ve restoran yönetimi ve eğitim.

Gilbert (1990), turizmi tanımlamayı zorlaştıran şeyin kavramın oldukça geniş bir doğasının bulunması ve turizm alanında hizmet verebilmek için çok sayıda mal ve hizmet girdisine gereksinim olduğunu belirtir.

1910 yılında Avusturyalı ekonomist Herman Von Schullar tarafından yapılmıştır.

Başka bir ülkeden, şehir veya bölgeden yabancıların gelmeleri ve geçici süre kalmalarıyla ortaya çıkan hareketin ekonomik yönünü ilgilendiren faaliyetlerin tümü olarak tanımlamıştır.

Bu tanımda turizm kavramına zamansal boyutta geçicilik unsuru eklenmiştir.

Turizmle ilgili bilimsel bir tanımın geliştirilmesine yaptıkları katkılarla Hunziker ve Krapf (1942) da turizm etkinliğinde geçicilik unsuruna vurgu yapmıştır.

Bir yerde yerleşik olmayanların oradaki geçici kalışlarından kaynaklanan; sürekli kalışa dönüşmeden ve herhangi bir kazanç. Faaliyetiyle uğraşmadan sürdürdükleri ilişkilerin ve olguların tümüdür.

İnsanların devamlı yaşadıkları konutları dışında sürekli olarak yerleşmemek, sadece para kazanmak, politik veya askeri bir amaç gütmemek üzere; serbest bir ortam içinde, iş, merak, sağlık, spor, dinlenme, eğlence, kültür, deneyim kazanma, özenme gibi amaçlarla veya dost-akraba ziyareti, kongre, seminerlere katılmak gibi nedenlerle, kişisel veya toplu olarak yaptıkları seyahatlerden, gittikleri yerlerde 24 saati aşan veya o yerin konaklama tesislerinden en az bir gece konaklamalarından ortaya çıkan iş ve ilişkileri kapsayan, bir tüketim olayı, sosyal bir olay; ağır, bütünleşmiş bir hizmet ve kültür endüstrisidir.

Hasan Olalı’nın yaptığı tanım, turizmle ilgili daha önceki yıllarda yapılan tanımlardaki unsurları kapsamasına ilave olarak turizmin psikolojik ve sosyolojik yönlerini de içermektedir.

• Turizm, sürekli yaşanılan yerlerin dışına yapılan seyahatleri kapsar,
• Turizmde konaklama geçici bir süre içindir. Konaklamanın geçici olma özelliği, turizmin temel bir ögesidir,

• Turizm amaçlı seyahat eden kişiler, turizm işletmeleri tarafından üretilen mal ve hizmetleri tüketirler,

• Turizm, liberal bir atmosfer içinde yapılabilen bir faaliyettir,
• Turist, turizmin öznel bir elemanıdır,
• Turizm insanların iş, merak, din, sağlık, spor, dinlenme, kültür, özenme, aile ziyareti,kongre ve seminerlere katılma vb. Nedenlerle yaptıkları seyahat ve konaklamaları kapsar,

• Turizm, para kazanma amacına ya da ticari bir motife dayanmaz. Üretmeye ve kazanmaya değil tüketmeye dayalı bir faaliyettir,
• Turizm, sosyal ve kültürel bir olaydır.

Yerli turistin ülke içindeki turizm amaçlı hareketliliğini ifade eden iç turizm (domestic tourism); gittikleri ülkede yaşamayan turistlerin başka ülkelere turizm amaçlı seyahatlerini ifade eden içe yönelik turizm (inbound tourism) ve yabancı turistlerin ikamet ettikleri ülkeden başka bir ülkeye yönelik turizm amaçlı hareketliliğini ifade eden dışa yönelik turizm (outbound tourism).

Ulaştığı ekonomik ve toplumsal boyut nedeniyle turizm bacasız sanayi olarak nitelendirilmektedir.

Turizmin ekonomik büyümeyi teşvik etmedeki en büyük yararı, turistler için gerekli hizmetleri sunan şirketler içinde, doğrudan ve dolaylı olarak o turizm destinasyonundaki mevcut iş sayısındaki artış ile temsil edilmektedir.