TURİZM TARİHİ

Mezolitik dönemde buzullar Kuzeye doğru çekilmeye başlamış, boşalan alanları yeni bitki ve hayvan türleri doldurmuştur. İnsanların gıda kaynaklarının türü ve çeşitliliği de böylece artmıştır.

İlk insanlarda en önemli tatlı kaynakları arasında meyveler, böğürtlenler, bal, akçaağaç şurubu ve bitki özütleri sayılabilir (Freedman, 2007). Cevap E seçeneğidir.

Ateşin bulunması yemek kültürü açısından en önemli gelişme sayılabilir. Hikâyesi ise arkeolojik gelişmelere göre değişiklik göstermektedir. Ateşin kontrol altına alındığı tarih için yakın zamana kadar Chou-Kou-Ten Mağarası’nda 400.000-500.000 yıl öncesine ait kalıntılar gösterilirken 1988 yılında yapılan bir çalışmayla Güney Afrika’daki Swartkrans Mağarası’nda 1.5 milyon öncesine ait kalıntılar gösterilmiştir (Uhri, 2015). Pişirmek için ise ilk kullanılan gereçler ocağı oluşturan taşların kullanımı olabildiği gibi etin kazığa geçirilerek kızartılması şeklinde pişirme de gerçekleştirilmiştir (Gürsoy, 2004). Beslenme açısından önemli bir dönüm noktası olan bu dönemle birlikte beslenme alışkanlıkları değişmeye başlamış, beslenme alışkanlıkları Homo Erectus’un çene ve diş yapısında bile değişiklere yol açmıştır. Cevap D seçeneğidir.

İnsanların yerleşik hayata geçmesi, tarıma başlaması ve hayvanları evcilleştirmesi gibi önemli gelişmelerin yaşandığı dönem Neolitik dönem olarak adlandırılmaktadır. Neolitik Çağ’da ilk etapta kullanılan araç ve gereçler dayanıksız malzemelerden yapılmış, çanak çömlek kullanımı daha ileri tarihlerde gerçekleşmiştir. Bununla birlikte arkeobotanik ve arkeozoolojik çalışmalar ilk tarım bitkilerinin buğday, arpa, mercimek, bezelye, burçak, keten ve kenevir; ilk evcilleştirilen hayvanların da köpek, koyun, keçi ve domuz olduğunu göstermektedir (Uhri, 2015). Ancak burada bahsedilen buğday yabani einkorn ve emmer olarak bilinen yabani buğdaydır ve zamanla farklı tahıl melezlerinin oluşması sağlanmıştır. 2000 yılında Northern Horizan araştırma gemisindeki bilim adamları dünyada ilk çiftçilerin MÖ 7500 civarında Karadeniz civarında yaşadığını Der Spiegel dergisinde duyurmuştur (Gürsoy, 2004). Çiftçilik ve tahıl üretiminin artmasından dolayı bu dönemin beslenme alışkanlığı karbonhidrat ağırlıklı olarak değişmiştir (Freedman, 2007). Cevap C seçeneğidir.

Hititlerde yeme içme alışkanlıkları ve davranışları şu şekilde özetlenebilir (Solak, 2010; Doğdubay, 2015; Uhri, 2015): Tahıl tarımı yaygındır. Boğazköy’deki tahıl deposu en önemli kanıttır.  180’den fazla ekmek ya da unlu ürünü bulunmaktadır. Cevap A seçeneğidir.

Arkeolojik araştırmalar sonucunda profesyonel olarak erkek aşçıbaşıların mutfaklarda çalıştırıldığı ilk defa Sümerlerde görülmüştür. Cevap B seçeneğidir.

Romalılar döneminde şölenler convivium adıyla anılmış ve davetiye ile çağırma, döşeklere önem sırasına göre yerleşme gibi ritüeller gerçekleştirilmiştir. Bu etkinliklerde salatalar, soğuk yemekler, mantar, zeytin, salamura balık gibi başlangıçlardan sonra yedi çeşit ana yemek sunulmuştur. Yemek aralarında ise köleler konukların ellerine kokulu su dökerek temizliği sağlamıştır. Meyve ve tatlı ikramından sonra comissatio denilen içme merasimine geçilmiştir. Cevap D seçeneğidir.

Avrupa’da 13. Louis’in zehirlenme korkusu nedeniyle mutfağa girip yemeklerini kendisinin yapması ve soylular tarafından bu hareketin taklit edilmesiyle soyluların mutfakla tanışması görülür. Cevap E seçeneğidir.

Yeni Dünya’dan eski dünyaya getirilmiş bitkiler, Fasulye (Yeşil fasulye, barbunya gibi tüm fasulye çeşitleri), biber (dolmalık biber, yeşil biber, kırmızı biber), mısır, patates, tatlı patates, bal kabağı, sakız kabağı, ay çiçeği, domates, yer elması, manyok, kinoa’dır. Lahana eski dünya bitkisidir. Cevap C seçeneğidir.

Yeni Mutfak manifestosu yayınlanmıştır. Bu anlayışın ‘babası’ olarak ise Fernand Point gösterilmiştir. Akımın temel prensiplerinin bir kısmı şu şekilde sıralanabilir (Samancı, 2015): • Karmaşık ve uzun yemek pişirme tekniklerinin reddedilmesi, • Et, balık, deniz ürünleri, kümes hayvanı, av eti, sebze yemeklerinin ve patelerin hazırlanma süresinin yiyeceklerin doğal tadını muhafaza etmesi için kısaltılması, • Buharda ve kağıtta pişirme tekniklerinin tercih edilmesi • Mutfakta bulunabilecek en taze ürünlerin kullanılması, • Uzun menüler yerine kısa ve sade menülerin hazırlanması. Cevap B seçeneğidir.

Saray mutfaklarında çalışan aşçılar usta (üstat), kalfa (halife) ve çırak (şakirt) olmak üzere üçe ayrılmıştır. Bütün aşçıların başında ise aşçıbaşı (ser-tabbahin) bulunmaktadır. Bu dönemde kar ve buz hizmeti gören buzcu, şifalı bitki toplayan aşşablar, buğdayı döven buğday dövücü, hamur karıcı (hamurger) ve elekçi gibi pek çok farklı iş kolu tespit edilmiştir (Bilgin, 2008). Cevap A seçeneğidir.

Verimliliği ve doğurganlığı simgeleyen Ana tanrıça kültünün gerileyerek evin içinde ocak fırın ve mutfakla ilintili olarak devam etmesi tarih çağlarından ''Erken Tunç Çağı''nın özelliğidir.

Ortaçağ'da yaşanan kıtlıklar insan hayatını derinden etkilemiştir. Bu durumda yeme içme alışkanlıklarının özellikle halk arasında ileri boyutlara taşınması
beklenemez. Bunun yerine karın doyurmak esastır ve din ön plana çıkmaktadır.

12. yüzyılda Paris’te Chaines des Rotisseurs’ın yani Izgaracılar Odası’nın kurulması yeme-içme kültüründe lonca sistemi ortaya çıktığını göstermektedir.

Osmanlı Büyük Elçisi Süleyman Ağa Türk kahvesi kültürünü Fransa soylularına öğretmiştir.

Avrupalılar Güney Amerika patatesini Endonezya'ya değil Kuzey Amerika'ya ekmek suretiyle iki dünya arasında bağlantı kurmuşlardır.

Protein, karbonhidrat, vitamin kavramlarının ortaya çıktığı dönem Endüstri Devrimi'nin olduğu dönemdir.

İlk buzdolabı 1913 yılında Chicago’da yapılmıştır. Diğer seçeneklerin tarihleri yanlıştır.

Orta Asya Türklerinde göçebe hayat tarzı yaygın olduğu için tarım ürünleri sınırlıdır. Ancak yerleşik hayata geçildiğinde bu ürünlerin oranı artmıştır.

İslam ile sentezlenen mutfakta sufilik geleneği ve yeni sofra adabı oluşmuştur. Buna göre temel felsefe “ancak ihtiyacın olduğu kadar ye iç ve doymadan sofradan kalk” olarak benimsenmiştir.