Turizm ve Kültür İlişkisi

B. Tylor’ın tanımına göre, kültür; inanç, sanat, görenek ve insanın bir toplum üyesi olarak kazanabileceği tüm diğer yetenek ve alışkanlıkları içine alan karmaşık bir bütündür.

Durkheim’in de içinde bulunduğu kültüre yapısal işlevselci yaklaşım, kültürü verili olarak kabul eder ve bireyler kültürü değil kültür bireyleri
şekillendirmektedir.

Bilişsel kültür paylaşılan inançlardan oluşmaktadır.

Maddi kültür ögeleri, somuttur ve ticari faaliyetlere konu olmaktadır. Bu kültür şekline örnek olarak eserler, güzel sanatlar, tüketim maddeleri, evler ve kiliseler girmektedir. Maddi kültür, geniş bir açıdan bakıldığında iklim değişikliği, kalabalık, kirlilik, ormansızlaştırma gibi üzerinde olumsuz insan etkilerinin bulunduğu, insan ve doğa arasındaki tampon bir bölgedir.

Kültürün maddi olmayan ifadeleri (somut olmayan) olarak bilinen süreçler kültürün geleneksel pratiklerini ve ifadelerini içermektedir. Bunların arasına danslar, normlar, değerler, merasimler, inançlar ve kültürel kimlikler girmektedir.

Kültürün bilişsel özellikleri inançlar, değerler ve ideolojilerden oluşmaktadır.

Seküler (dinî olmayan) ideolojilere örnek olarak naziler, komünistler, feministler ve çevreciler verilebilir.

1. Entelektüel, ruhani ve estetik gelişim sürecini tanımlayan kültür,
2. İster genel genel ister özel anlamda kullanılsın, bir insanın, bir dönemin, bir
grubun ya da genel olarak insanlığın belirli bir yaşam biçimini ifade eden
kültür,
3. Özellikle entelektüel ve sanatsal bir aktivitenin ortaya koyduğu çalışmalar ve
pratikler.

Kültür, yerel gelişime üç yolla katkı sağlamaktadır:
• Paydaşlar arasında sinerji yaratır ve ortak girişim isteği oluşturur,
• Hem bölge sakinleri hem de ziyaretçi ve turistler için yaratıcı bir ortam oluşturur,
• Estetik ve kullanışlılık ile ilişkilendirilen ürünler yaratarak kaldıraç görevi görür.

“Kültürel homojenleşme”, toplum ya da grupların üzerindeki kapitalist baskının bir sonucu olarak beklenti ya da yorumlamaların küresel olarak aynılaşmasıdır.

Bu yaklaşım edebiyat eleştirmenlerinden doğmuştur. Bu yaklaşımda kültür, belirli anlamlar taşıyan bireysel aktivitelerin ya da grup aktivitelerinin bir ürünü olarak görülür. Bu nedenle, ‘yüksek kültür’ ünlü sanatçıların ürünlerine işaret ederken, ‘alçak kültür’ televizyon dizilerini içine alacak şekilde kullanılmaktadır.

Bourdieu, kültürel ürünleri anlamak ya da takdir etmek için insanların onları tanımasına ve yorumlamasına olanak tanıyan kültürel sermayeye ulaşmaları gerektiğini belirtmektedir.

Kültürel sermaye seviyesinin yükseltilmesindeki en etkili unsur eğitimdir.

“Kültür tarihi”, bir toplum ya da lokasyonun, sözlü ve yazılı tarihine verilen isimdir.

• Yerel halk kültürünün yeni etkiler karşısındaki gücü, tepkisi ve esnekliği,
• Kültürün homojenliği ve yerel halkın tüm bireyleri tarafından kabul görüşü,
• İletişim durumlarından ortaya çıkan sosyal etkileşimlerin türü,
• Yerel halk ve misafirler arasındaki ekonomik güç ilişkileri,
• Hem turist hem de misafirin motivasyonu,
• Turizm girişimcilerinin ve çalışanlarının rolü,
• Etki kaynaklarına maruz kalma derecesi.

Kültürleşme kuramına göre iki kültür uzun süreli iletişim hâlinde olduğunda fikir ve ürün değişimi meydana gelir. Ne var ki bu değişim süreci, eşit değildir. Bunun nedeni ise güçlü olan kültürün baskın olacağı ve daha zayıf olan kültürü ayna imajına dönüştürmeye başlayacağıdır. Kültürün görece gücü, sosyoekonomik durumuna, nüfus büyüklüğüne ve arayışında olduğu iletişimin türüne bağlı olarak değişiklik gösterir.

Page ve Connell’in ‘kültürel valiz’ terimi, turistlerin tatile beraberlerinde götürdükleri inanç, değer ve düşüncelerine işaret etmektedir.

Niş pazarlama: Tek bir pazarlama segmentinin seçilip, yalnızca bu segmentin ihtiyaç ve isteklerini hedef alacak stratejiler geliştirilerek pazarlama yapılmasıdır.

Otantik kelimesi, etimolojik olarak Yunan-Roma kökenlidir. En yalın anlamıyla, sahici, değiştirilmemiş ve gerçek olan anlamına gelmektedir.

Turizmin küresel çapta büyümesi postmodern kültürün güçlü bir şekilde yayılması ile ilişkilendirilmiştir.