Turizmde Sosyolojik Yaklaşımlar

Karmaşık bir yapıya sahip toplumlarda okullardan dine ve yaptırıma yönelik konulmuş kanunlara kadar toplumun birçok alanı bireylere bu değer ve normları benimsetmek için öğretme ve dayatma gibi görevler üstlenir.

Normal, beklenen davranış.

İdeal ve orijinal haliyle homojen olan toplumların, zaman içinde nasıl heterojen ve farklılıkların hakim olduğu bir topuma dönüştüğünü araştırmak.

Toplum tarafından inşa edilen bir dizi davranış biçimi ve toplumsal hayatın bir parçasının incelenmesine konu olduğunda din, ekonomi, eğitim gibi temel sosyal yapılara işaret etmektedir.

Kurumsal olan yapı, toplum üyelerinin ortak bir paydada buluşması ve iletişim kurmasına hizmet eden ortak inançlar, değerler, semboller, fikir ve beklentileri içerir.

Somutlaştırmak, burada sosyologların genel bir kavramıdır; örneğin, toplumu madde formunda ya da gerçekmiş gibi yorumlamasını tarif eden bir kavramdır.

Belirli bir toplumdaki tüm insanların değerlerinin, inanç ve davranışlarının formülleştirilmiş olduğu ve daha da önemlisi o toplumun kuralları olarak tasvir edilebilecek olgu tarafından sınırlandırıldığıdır. Ancak her toplum kural ve sınırlaması kanunlar ile desteklenmiş değildir. Birçok toplum davranışı bireylerin kendi inanç ve değerleri doğrultusunda sınırlandırılmaktadır.

İşbölümü. Durkheim, iş bölümünün gerçek işlevinin bireyler arasında bir dayanışma duygusunun yaratılması olduğunu belirtmektedir.

Özellikle konsensüs kuramında birey toplumdan doğmaktadır. İki kuram da bireylerin toplumsal değişme üzerindeki etkisini reddetmektedir. Mantık ve düşünme gibi bireylerin sahip olduğu özellikler de topluma atfedilmiştir. Konsensüs kuramı, bireyleri, daha önceden belli olan belirli davranış kalıplarını gerçekleştiren pasif robotlar olarak ele almıştır.

4 tip: Amaçla ilgili akılcı davranış, akılcı davranış, duygusal davranış, geleneksel davranış.

İnsanlar arası etkileşimin gerçekleştiği anlık, durumsal karşılaşmalara odaklanma; bireysel seçim ve özgürlüklere odaklanma; anlamın, etkileşim anında ortaya çıkan anlık bir şey olarak konumlandırması.

Tam olarak değil. Giddens’a göre, bireysel eyleyenler ve kolektif yapılar iç içe geçmiştir. O, bu durumu fail ve yapının ikiliği olarak adlandırmaktadır. Bireyler, günlük yaşam pratiklerinin kurallarını ve kaynaklarını kullanmakta ve bunu yaparken de bu kural ve kaynakları ya değiştirmekte yahut sabit tutarak onların devamlılığını sağlamaktadır. Zamanla, bu pratikler sosyal kurumlara ve sosyal sistemlere nüfuz etmekte ve değişimi sağlamaktadır.

Göç sosyolojisi, boş zaman sosyolojisi ve seyahat odağından aşinalık – yabancılık düzlemi.

Turizm, yaşamın görünen ve görünmeyen tüm sektörlerini etkilemekte, farklı niteliklere sahip bireylerin sohbetlerine hatta hayallerine tesir etmektedir. Uluslararası turizmde yer alan daha az gelişmiş ülkelere yardım sağlayan kuruluşlar ortaya çıkmıştır. Bu çok uluslu kuruluşlar (UNESCO, Birleşmiş Milletler, IMF gibi) arz ve talebi oldukça sofistike bir teknoloji aracılığıyla buluşturmaktadır. Turizm yaratan toplumlar söz konusu olduğunda, bu toplumların vatandaşları gittikçe artan şekilde toplumsal kontrolün yeni şekillerinin etkisi altında kalmaktadır. Bu durum da tam da Durkheim’in bireyleri kontrol altına alan dış baskılar olarak açıkladığı ‘toplumsal olgu’ kavramına karşılık gelmektedir.

Durkheim, evrensel bir sosyal olgunun yaratılmasının başlıca nedenini araştırmış ve gerçek sosyal bir ihtiyaca cevaben ortaya çıktıklarını düşünmüştür. Bu doğrultuda, kolektif aktiviteler; ritüeller ve inançlara özel bir vurgu ile bireyi kendinin dışına çıkarır ve onu grubun gücü ile bütünleştirir. Bu yaklaşım, özellikle dini olmayan hacılık yaklaşımıyla turist faaliyetlerini ele alan çalışmalarda görülmektedir. Boş zaman faaliyetlerinden edinilen faydalar dinî adanmışlık ile sağlanan faydalar ile ilişkilendirilmiş ve aralarında benzerlikler olduğu savunulmuştur. Eyfel Kulesi’ni, MGM stüdyolarını ya da Disney Dünyası’nı görmek gibi aktiviteler kültürel bir değer olmalarının yanında Durkheim’in tartışmalarında yer alan toplumsal bütünlüğün sağlanmasındaki dinin rolü ile eşleştirilmektedir.

Bir etnik yapı unsuru olarak “öteki” ve “toplumsal cinsiyet”.

İtme ve çekme faktörü. İtme faktörü, bireyi harekete geçiren sosyal durumu, çekme faktörü ise destinasyonların çekiciliğini ifade etmektedir.

Weber’in rasyonelleşme terimi ile Ritzer’in McDonaldlaşma kavramı.

Yöntem şu üç adımdan oluşmaktadır: Toplumsal eylemleri gözlemleme, kayıt altına alma ve analiz etme. Sembolik etkileşim bu nedenle, turistik yer ve mekânlar, kimlik performansları ve yaşanan deneyimler gibi konuları ele almada oldukça verimli sonuçlar sağlamaktadır

Turizm çalışmalarında sembolik etkileşimci yaklaşım, bireylerin destinasyonları, etkileşim ve karşılaşmalar yoluyla nasıl yorumladıkları ve inşa ettiklerine ışık tutmaktadır. Söz konusu karşılaşmalar miras alanları, tema parklar ya da Öteki ile karşılaşmalar olabilir. Anlam, ayrıca turistik performans ve roller aracılığı ile de elde edilebilir.