TURİZM PAZARLAMASI - Deneme Sınavı - 15

Web 2.0 teknolojisi ise her bir İnternet kullanıcısını aynı zamanda bir içerik yaratıcısı hâline getirdi. Her tüketici yayın tekelini elinde bulunduran gruplardan bağımsız olarak özgürce kendi içeriğini oluşturabilir, yayınlayabilir, paylaşabilir hâle geldi. Böylelikle sayılı miktarda geleneksel medya aracının yanı sıra neredeyse sonsuz sayıda bireysel yayıncı tarafından sunulan içeriklerden istediğimizi seçme özgürlüğüne sahip olduk (Kahraman, 2014). Web 2.0 öncesi dönemde tüm medya malzemeleri tüketicilerin önüne hazır olarak sunulmuştur.

Kullanıcı tek tuş hareketi ile kendisini bir gruba, coğrafi lokasyona, hiç gitmediği bir yere, hatta bazen birden fazla siyasi/fikri cepheye, kanada, ideolojiye ait hissedebilmektedir. Dahası yine bir tık ile düşündüklerini inkâr edebilmektedir. Eskinin a-gorası, yeni insanın e-gorasıdır (Önkal ve Gündüzlü, 2015).

Web 2.0 teknolojisi medyanın sosyalleşmesi için gerekli altyapıyı sunmakta ve tüketicilerin içerik yaratmasına imkân vermektedir. Sosyal medya ile yaratıcı tüketiciler arasındaki fark ise odak noktalarıdır. Sosyal medya içeriğe odaklanır. Yaratıcı tüketiciler ise bu içeriği şekillendirenlerdir. Web 2.0 ile kullanıcıların faaliyetleri masa- üstlerinden webe kaymaktadır. Sosyal medya sayesinde ise pazardaki güç dengesi tüketici lehine bozulmaktadır. Yaratıcı tüketiciler sayesinde değer üretimi de işletmelerden tüketi- cilere kaymaktadır (Tuncer, 2013).

Destinasyon pazarlaması örgütlerinde sosyal medya pazarlaması;

İşletmelerin silahı olarak anılan pazarlama karması kavramı, 1948 yılında James Culliton’ın işletme yöneticilerini sanatkâr olarak tanımlamasıyla tartışılmaya başlanmıştır. Culliton, The Management of Marketing Costs adlı kitabında, üreticilerin pazarlama maliyetlerinden bahsederken; yöneticileri, zaman zaman kullanılmış ve başarılı olmuş yöntemlerden faydalanan, kimi zaman yeni yöntemler geliştiren, kimi zaman da ikisini birlikte kullanan karar vericiler ya da girdi karıştırıcıları olarak tanımlamıştır (Sümer ve Eser, 2006).

Pazarlama karması unsurları, tarihsel gelişim süreci içerisinde incelendiğinde kavramın ilk olarak 1964’te Borden tarafından kullanıldığı söylenebilir. Borden, pazarlama karması elemanları olarak 12 unsurdan bahsetmektedir (Çakıcı, Atay ve Harman, 2008). Borden’ın çalışmasında bahsettiği pazarlama karması elemanları ürün planlama, fiyatlandırma, markalama, dağıtım kanalları, kişisel satış, reklam, tutundurma, ambalajlama, sergileme, hizmet, fiziksel dağıtım, veri toplama ve analizdir (Sümer ve Eser, 2006).

Pazarlama karması unsurları, tarihsel gelişim süreci içerisinde incelendiğinde kavramın ilk olarak 1964’te Borden tarafından kullanıldığı söylenebilir. Borden, pazarlama karması elemanları olarak 12 unsurdan bahsetmektedir (Çakıcı, Atay ve Harman, 2008). Borden’ın çalışmasında bahsettiği pazarlama karması elemanları ürün planlama, fiyatlandırma, markalama, dağıtım kanalları, kişisel satış, reklam, tutundurma, ambalajlama, sergileme, hizmet, fiziksel dağıtım, veri toplama ve analizdir (Sümer ve Eser, 2006).

Son- rasında McCarthy tarafından daha yaygın kabul görmüş dört elemanlı pazarlama karması geliştirilmiştir. 1960’lardan bu yana pazarlama karması unsurları üzerine çok sayıda çalışma yapılmış ve karma elemanları sürekli güncellenmiştir. Buna karşılık hâlâ literatürde ürün, fiyat, tutundurma ve dağıtımdan oluşan dörtlü sınıflandırmanın en sık kullanılan pazarlama karması olduğu söylenebilir (Çakıcı, Atay ve Harman, 2008).

McCarthy’nin 4P’si sonraları alıcıyı “pasif”, satıcıyı aktif görmesi nedeniyle eleştirilere maruz kalmıştır. Kendisi modelin interaktif olduğunu savunmakla birlikte, esasında geliştirdiği model tartışmaya kapalı, statik bir modeldir (Sümer ve Eser, 2006).

Hizmet pazarlama karmasının son karma elemanı ise süreçtir. Hizmet, bir sürecin çıktısı olarak ortaya çıkmaktadır. Ancak üretim işletmelerinden farklı olarak süreç, üretim basamaklarını değil hizmetin kendisini ifade etmektedir. Hizmetler, yapıları gereği üretildikleri yerde tüketilmekte ve stoklanamamaktadır. Bu özellik aynı zamanda talep yönetiminin de üretim işletmelerindekinden güç olmasına sebep olmaktadır. Bu sebeple hizmetin üretildiği süreç, talep dengesizlikleriyle baş edebilmek için yönetilmektedir.

Dünya Seyahat ve Turizm Konseyi tahminlerine göre, turizm sektörünün 2017’ye kadar yıllık % 4,3’lük bir büyüme göstereceği öngörülmektedir. 2017’de bu sektör 13 trilyon dolarlık bir büyüklüğe sahip olacaktır. Dünya Turizm Örgütü’ne göre, 2020’de 100 milyon Çinli dünyanın en ünlü turistleri Amerikalıları, Japonları ve Almanları geçecek ve dünyanın dört bir yanını gezeceklerdir. Yine 2020’de, Çin, 130 milyon civarında ziyaret ile dünyanın en ünlü destinasyonu olacaktır.

Pazarlama Bilgi Sistemi, pazarlama karar vericileri için gerekli olan bilgilerin toplanması,ayrılması,analiz edilmesi,değerlendirilmesi ve ilgili kişilere ulaştırılması için insanlardan ve araçlardan oluşan süreçtir.

Pazarlama Çevresi;

Hedef pazarlar,Pazarlama kanalları,Rakipler,Toplum ve Makro pazarlama güçleridir.Dolayısıyla doğru cevap d) Kontroldur.

Pazarlama bilgi sistemi yöneticileri bilgilendirmek amacıyla tasarlanmıştır.

İç raporlama sistemi, muhasebe bilgi sistemi olarak adlandırılmaktadır.