TURİZM MEVZUATI

Turizm kavramı 1905 yılında Guyer - Feuler
tarafından ilk kez tanımlanmıştır. Guyer – Feuler’e
göre turizm; gittikçe artan hava değişimi ve dinlenme gereksinimlerine , doğa ve sanatla beslenen göz
alıcı güzellikleri tanıma isteğine; doğanın insanlara
mutluluk verdiği inancına dayanan ve özellikle ticaret ve sanayinin gelişmesi ve ulaşım araçlarının
kusursuz hâle gelmesinin bir sonucu olarak ulusların ve toplulukların birbirlerine daha çok yaklaşmasına olanak veren modern çağa özgü bir olay
şeklinde tanımlanmıştır.

En genel anlamda, gittiği yerde parasını harcayan kişi olarak tanımlanan turist, ekonomik anlamda ve hukuki açıdan tüketici olarak görülmektedir.
Dolayısıyla gerçekleştirilen faaliyetler neticesinde
elde edilmiş olan deneyimler, her ne kadar bizzat
turist tarafından gerçekleştirilmiş olsa da bunlar
turizmi süreç açısından etkilemektedir. Zira süreç
ne kadar uzarsa deneyim ve turizme ekonomik anlamda katkı da o oranda artacaktır.

Ogilvy turistin tanımını “sürekli oturduğu yerden en çok bir yıl süre ile ayrılan ve
geçici olarak gittiği yerlerde buralarda kazanmadığı parayı harcayan kimse” olarak
yapmaktadır.

1963 yılında Roma’da düzenlenen Uluslararası
Seyahat Konferansı’nda (IUOTO) farklı açılardan
ele alınan turist kavramına yönelik çeşitli tanımlar
yapılmıştır. Buna göre:
• Yerli turist, kendi ülkesi içerisinde turizm
tanımındaki özelliklere göre seyahat eden
ve gittiği yerde 24 saatten fazla konaklayan
kişidir.
• Yabancı turist, sürekli konutunun
(ikametgâh veya meskeninin) bulunduğu
ülkeden başka bir ülkeye giderek, gittiği ülkede konaklama süresi 24 saatten fazla olan
veya ülkenin konaklama tesislerinde en az
bir geceleme yapan kişidir.
• Günübirlikçi, bir ülkede 24 saatten az kalan
ve geceleme yapmayan ziyaretçidir.
• Yabancı ziyaretçi, bir ülkeye başka bir ülkeden gelen, konaklama süresi 24 saatten az
veya çok olan kişilerdir.
• Turizm istatistiklerinde yer almayan yabancılar, bir ülkede saat sınırlaması olmadan geçenlere transit denilmektedir. Bu
kişilerin o ülkeden geçiş süreleri 24 saati
geçebilir ancak bunlar turist ve günübirlikçi olarak kabul edilmezler. Örneğin; sıOgilvy, sürekli oturulan yere geri dönüşün
süresini bir yıl olarak belirtmekte, bireyin
gittiği yerde kalışı için ise kesin bir zaman dilimi belirtilmeden, geçici süre kalma ifadesini
kullanmaktadır.

işçileri, uluslararası göçebeler, yabancı
askerî birlik üyeleri, transit yolcular, mülteciler, konsolosluk temsilcileri, göçmenler
ve diplomatlar bu gruba girenler arasında
yer almaktadırlar.

Ayrıca o ülkede oturmayan yabancılar, yabancı ülkelerde oturan vatandaşlar, bakım ve onarım
amaçlı ülkeye gelen veya uğrayan gemi ve uçak
personeli de ülkenin konaklama tesislerinden yararlanırsa turist olarak kabul edilmektedirler. Uluslararası seyahat hareketlerine ve yaşlanan nüfusa
bağlı olarak, ortalama yaşam süresinin uzaması insanların beklentilerinde farklılıklara sebep olmaktadır. Emeklilerin, teknolojiyi iyi kullanabilen genç
nüfusun, bazı gezginlerin turist olarak ihtiyaçları ve
tercihleri turizm faaliyetlerine yön verici niteliktedir. Boş zaman kavramı ile birlikte bireylerin tatile daha fazla zaman ayırmaları, gelir düzeyi artan
kesimlerce turizm faaliyetlerine katılımın artması,
ülkeler, hatta kıtalar arasında gidiş geliş mesafelerindeki kolaylıklar, teknolojik gelişmeler ile birlikte dijitalleşmenin ön planda olması, insanların
gitmek isteyecekleri yerler ile ilgili bilgilere çok
çabuk biçimde ve oldukça kolay yollardan ulaşabilmesi turizmin gelişmesinde oldukça önemli rol
oynamıştır.

Turizm endüstrisi yıllar içinde büyümüş, dünyanın en büyük ekonomik faaliyetlerinden biri hâline
dönüşmüştür. Ekonomik büyüme ve kalkınmanın itici gücü hâline gelen turizm, dünya ölçeğinde hizmet
ihracatının %30’unu oluşturur ve dünyada iş gücünün %7-8’inin istihdam edildiği bir sektördür. Seyahat
ve turizm, gelişmekte olan ülkelerin büyük çoğunluğu için başlıca döviz kaynağı ve en çeşitli endüstrisidir.
Turizmin sağladığı ekonomik yarar ne kadar büyük olursa, gerçekleştirilecek barış, işbirliği ve diyaloğun
sürdürülebilirliği için teşvik de o derece büyük olur.

Seyahat acentesi, tur operatörü ve turist arasındaki ilişkilerin temel dayanağını sözleşmeler oluşturmaktadır. Turizm işletmeleri paket tatil oluştururken hizmet veya turizm işletmesi sağlayıcısı ile turistlerin kendileri arasında veya turizm hizmet sağlayıcıları arasında yapılan sözleşmelerden oluşmaktadır. Bu sözleşmelerden şirketler arası konaklama rezervasyonu, seyahat yardım sigortası gibi hazırlık sözleşmeleridir.

yolcuların taşınması, paket tatiller, konaklama vb. ise tüketici sözleşmeleridir şeklinde yapılır. seyahat yardım sigortası ve  şirketler arası konaklama rezervasyonu tüketici değil hazırlık sözleşmesidir.

Dünyada yaşanan gelişmeler doğrultusunda bir
süredir sadece kamu hukuku ya da özel hukuk karakteri göstermeyen; hem kamu hukukunun, hem
de özel hukukun özelliklerini taşıyan bazı hukuk
dallarının da var olduğu ve gün geçtikçe sayılarının arttığı bilinmektedir. Geçişken bir yapıya sahip olan ve nispeten karmaşık özellikler taşıyan
bu hukuk dalı, karma hukuk olarak adlandırılır.
Karma hukuk olarak nitelendirilen hukuk dalları
ise şunlardır:
• İş hukuku
• Fikri mülkiyet hukuku
• Tüketici hukuku
• Sağlık hukuku
• Turizm Hukuku

Turizm hukukunun genel
özelliklerini ise şu şekilde sıralamak mümkündür:
• Kamu hukuku ve özel hukukun birlikte uygulandığı bir hukuk dalıdır.
• Turistleri ve turizm sektör kuruluşlarını
ilgilendirmektedir.
• Yabancı olsun yerli olsun, gelen veya giden
olsun tüm turistleri, kuruluşları ve devletleri ilgilendirdiği için evrenseldir.
• Kolay değiştirilebilir, güncellenebilir, dolayısıyla dinamik bir yapıya sahiptir.
• Ekonomik anlamda kurallarını piyasanın
belirlediği bir alandır.
• Turizm birçok ülkeden gelen ve başka ülkelere giden insanları ilgilendirmesi sebebiyle
uluslararası nitelik taşıyan bir hukuk dalıdır.

D şıkkında verilen Deniz turizmine hizmet veren araçların sınıflandırılması ve belgelerinin iptaline yönelik
mevzuat vardır ancak yetersizdir

Tarafların biri diğerinden üstün değil, eşitlik söz konusudur.

Turizm hukukunun yakın ilişki içinde bulunduğu özel hukuk alanlarından birisi de borçlar
hukukudur. Borçlar Kanunu, 22.11.2001 tarihli
ve 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun beşinci
kitabı ve onun tamamlayıcısıdır. Borçlar hukukunun temel düzenlemesi 6098 sayılı Türk Borçlar
Kanunu’dur. Günlük hayatta borç ilişkisinin temel
kaynaklarından olan sözleşmeler de borçlar hukukunun konusunu oluşturmaktadır.
Turizm sektöründe sıkça kullanılan sözleşme
türleri de bu kapsamdadır. Yapılan sözleşmeler
bazen turizm işletmeleri ile müşteriler (turistler)
arasında, bazen de rekabet hâlinde olunan diğer
işletmeler arasında gerçekleşebilmektedir

Doğru yanıt "C" şıkkı, "I, II ve IV"dür.

Doğru yanıt "A" şıkkı, "Destinasyonları"dır.

Doğru yanıt "E" şıkkı, "Seyahat"dir.

Doğru yanıt "B" şıkkı, "Yarar"dır.

Doğru yanıt "A" şıkkı, "Emredici nitelikte olup olmadığına"dır.

Doğru yanıt "E" şıkkı, "Sözleşme"dir.

Doğru yanıt "B" şıkkı, "Ulpianus"dur.

Doğru yanıt "A" şıkkı, "1982"dir.

Doğru yanıt "E" şıkkı, "I, II ve IV"dür.

Doğru yanıt "B" şıkkı, "Karma"dır.