TURİZM EKONOMİSİ

Gayri Safi Yurt İçi Hâsıla: Ülke sınırları içerisinde kimin ürettiğine bakılmaksızın, belirli bir dönemde üretilen tüm mal ve hizmetlerin parasal değeridir.

A noktası girdi israfına yol açtığından dolayı teknolojik olarak etkin olmayan bir üretim tekniğidir.

Fırsat maliyeti: Bir maldan bir birim daha fazla üretmek için diğer maldan vazgeçilmesi gereken mal miktarıdır.

Üretim imkânları eğrisinin eğimi "Fırsat maliyetini" verir.

Taban fiyat: İşgücü piyasalarında ücret dağılımının asgari bir seviyeden yapılabilmesi amacıyla, devletin asgari fi­yat belirleyerek işçiyi koruma yoluna gitmesidir.

Sosyal refah kriterleri:

Turizmin çevre üzerindeki olumlu etkileri

Çevresel Kuznets Eğrisi: Ekonomik büyümenin artması ile çevresel tahribatın artacağını ve belirli bir gelir seviyesinin aşılmasıyla bu tahribatın azalmaya başlayacağını ifade eden eğridir.

Ekonomik büyüme; bir ülkede belirli bir dönemde mal ve hizmetlerin üretilen miktarlarında ortaya çıkan değişimlerdir.

Ekonomi tam istihdam iken yeni üretim faktörlerinin ilave edilmesi veya teknolojik gelişme ile var olan üretim kapasitesinin genişlemesi uzun
dönemli büyümeyi ifade eder.

Dönüşüm ve yüksek refah için nüfus artış hızı, doğal kaynakların etkin
kullanımı, nitelikli işgücü, sermaye birikimi ve mali kurumların güçlü bir yapıda olması önem taşır.

Refah ekonomisi, kaynakların optimal dağılımının nasıl tanımlandığını açıklayan ve kaynak dağılımının olası en iyi çözümünü kapsamaktadır.

Bir toplumda turizm faaliyetlerinin olması fakirliğin az olması, servetin ve gelirin adil dağılımı ile ilgilidir. Zira turist veya ziyaretçi gelirini turizm amacıyla gittiği bölgede tüketime yönelik harcamaktadır.

İnsanların sahip olduğu beceri veya bilgi düzeyi, beşeri sermayeyi oluşturmaktadır.

Belirli bir politikanın (örneğin turizm politikası) refahı artırıp artırmayacağını söyleyebilmek için çeşitli kriterler uygulanmaktadır. Bu kriterleri dört grup altında toplamak mümkündür. Bunlar; Pareto kriteri, Kaldor-Hicks Kriteri, Scitovsky Kriteri ve Bergson kriteridir.

Turizmin çevre üzerindeki olumlu etkileri:
• Yaban hayatının korunması,
• Tarihi eser ve mimarinin korunması,
• Çevre bilincinin oluşması,
• Doğal çevrenin yanı sıra suni çevrenin oluşturulması ile çekiciliğin artırılması,
• Altyapı imkanlarının artması,
• Kaliteli çevrenin oluşmasıdır.
Turizmin çevre üzerindeki olumsuz etkileri;
• Çevresel tahribatın oluşması (tarihi, arkeolojik vs.),
• Kaynaklara zarar verilmesi,
• Kirlilik (hava, su, görüntü, gürültü vs.),
• Metrekareye düşen insan yoğunluğun artması,
• Çevresel atık,
• Ekolojik denge kaybı,
• Kullanılabilir arazilerin azalması,
• Çevresel risk ve tehlikelerdir.

Çevresel turizm planlaması turizm arzının sürdürülebilirliğini sağlayan bir idare biçimidir. Bu
planlama içinde;
• Geleceğe yönelik beklentilerin tespiti,
• Paydaşlar arası işbirliği,
• Çekiciliği öne çıkaran projelerine odaklanma,
• İstihdam için işgücü planlaması,

• Sağlıklı bir ekonomik büyüme için uzun
dönem turizm stratejileri,
• Hedef pazarlarda farkındalık oluşturma,
• Turizm arzını koruma,
• Turizmin gelişmesine odaklanma vardır.

Sürdürülebilir turizm döngüsünü sağlayabilmek için bir takım eğilim ve sorumluluklar sıralanacak olursa;
• İhtiyaçları belirlemek,
• Zayıf noktaları geliştirmek,
• Metodolojik bir biçimde gelişmenin amaçlarını belirlemek,
• Turizm alanı ve arzı üzerindeki kontrolü sağlamak, alana ilişkin aktif bir politika
yürütmek,
• Malzeme politikası geliştirmek,
• Doğayı gözetmek,
• Tarım ve ormanlık alan kullanımını kuvvetlendirmek,
• Ekonomik aktiviteleri istikrarlı bir biçimde geliştirmek,
• Kültürel mirası korumak,
• Turizm pazarlamasını, özendirmesini geliştirmektir.