Turist Güdüleri

“Bireyin davranışlarını uyaran, yönlendiren ve bütünleştiren içsel bir faktör”, güdüyü tanımlar ve Murray'e aittir.

Güdü, “davranış için uyarılma”, güdüleme ise “güdüler ve durumlar arasındaki etkileşim” olarak tanımlamıştır. Güdüleme; ihtiyaçlar, ihtiyaçların üstesinden gelmeye yönelik davranış ve bu ihtiyaçların giderilmesi arasındaki ilişki olarak tanımlanabilir.

Fizyolojik güdüler açlık, susuzluk gibi bütün insanlar için ortaktır ancak bunları karşılama şekilleri toplumdan topluma göre değişiklik gösterebilir. Sosyolojik güdüler ise toplum kaynaklıdır.

1. Seyahat ederek giderebileceği birtakım ihtiyaçların yoksunluğunu hissetmesi.

2. Bu ihtiyacın tatmini hakkında bilgi ya da his

3. Seyahatinin bu ihtiyaçlarını karşılayacağına yönelik olumlu beklentiler

Maslow'un "İhtiyaçlar hiyerarşisi kuramı", tüm insanların temel ihtiyaç setine sahip olduğunu ve bu ihtiyaçların bireyin yaşam sürecinde iç itme ya da dürtüler olarak kendilerini belli ettiklerini ileri sürmektedir.

Maslow; insanların ihtiyaçlarını açlık ve uyku gibi fizyolojik ihtiyaçlardan başlayarak sırasıyla güvenlik ihtiyacı, sosyal ihtiyaçlar, saygınlık ihtiyacı ve kendini gerçekleştirme adı altında beş kategori altında sınıflamıştır.

Maslow’un ihtiyaçlar hiyerarşisi kuramı, kolay anlaşılır olması sebebiyle oldukça popüler olmuştur, ancak yine aynı nedenle kullanım alanı sınırlıdır.

Bir turistin, farklı ülkelerde yaşayan akrabalarını veya kendi kökenlerinin dayandığı ülkeyi ziyarete gitmesi, Maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisi kuramına göre "sosyal ihtiyaçların" karşılanması ile ilişkilidir.

1. Kuramın rolü

2. Kuramın sahipliği ve çekiciliği

3. İletişim kolaylığı

4. Seyahat güdüleri ölçebilmeli

5. Tek bir özellik yerine çok güdülü yaklaşım

6. Anlık olmak yerine dinamik bir yaklaşım

7. Dışsal ve içsel güdülerin rolleri

Gray’in Tutku Yaklaşımı'na göre insanların seyahat nedenleri “seyahat tutkunu” (wanderlust) ve “güneş tutkunu” (sunlust) olmak üzere iki temel tutkudur.

Kanadalıların kışın tatillerini Hawaii, Meksika, Karayip Adaları gibi yerlerde geçirmeleri; Gray'in Tutku Yaklaşımı'na göre güneş tutkusu ile ilişkilidir.

Genellikle, eğitimsel deneyimlerle ve daha çok uluslararası seyahatle ilgilenen turistler, Gray'in tutku yaklaşımına göre Seyahat Tutkusu grubuna dahildir.

İtme faktörleri seyahat isteğini yaratan güdüler, çekme faktörleri ise nereye seyahat edileceğini etkileyen güdülere karşılık gelmektedir.

Dann, turist güdüsü çalışmalarında sosyolojik bir yaklaşım benimseyerek anomi ve benlik yükseltmeyi iki önemli seyahat nedeni olarak tanımlar.

Crompton’un Sosyal ve Kültürel Etkiler Yaklaşımı'na göre çekme faktörleri, iki adet kültürel güdüden
oluşur. Bunlar yenilik ve eğitimden oluşan kültürel güdülerdir.

Crompton’nın turist güdüleri yaklaşımına yönelik en büyük eleştiri, insanların neden dengesiz hissettiklerini ve farklı yatkınlıklarının olduğunu açıklayamamasıdır. 

Turizmin çoğu durumda çoğu insan için arayıştan ziyade, daha çok kaçış odaklı bir faaliyet olduğunu ileri süren yaklaşım, Iso-Ahola’nın Sosyo-Psikolojik Turist Güdüleri Yaklaşımı'dır.

Seyahat Kariyeri Merdiveni, ihtiyaçlar yerine güdüleri ve hiyerarşi yerine merdiven kavramlarını kullanılır.

Leiper, eğlence ve dinlencenin üç işlevi olduğundan söz eder: Rahatlama (fiziksel veya zihinsel yorgunluktan arınma, gevşeme); Dinlenme (gerilimden arınma); Eğlenme (sıkıntıdan arınma).

Beard ve Ragheb’in Turist Güdüsü Yaklaşımı'na göre “Boş Zaman Güdüleri Ölçeği”nin temel grupları entelektüel güdüler, sosyal güdüler, başarı güdüleri ve uyarıcılardan kaçınma güdüleridir.