TURİST DAVRANIŞI - Deneme Sınavı - 3

Fiziksel Risk: Bu risk fiziksel iyi olma hâlinin zarar görmesini ifade eder. Afrika’da bir ülkeyi ziyaret edecek turistin sivrisinek ısırması sonucunda sıtmaya yakalanabileceğine ilişkin endişe duyması fiziksel riske örnek teşkil eder.

Birincil Grup: Sürekliliğe dayanan, sıcak, kişisel, yakın ve küçük ilişkilerdir. Birincil
grupların üyeleri birbirine duygusal olarak bağlıdır. Aile, komşuluk, çocukluk çağı oyun grupları, akrabalık, gençlik vb. gruplar birincil gruplardandır (Güney, 2018).

Algılanan değer, tüketicilerin satın alma sonrası tepkilerini ve davranışlarını etkileyen en önemli pazarlama yapılarından biri olarak kabul edilmektedir.

Tek boyutlu yaklaşıma göre algılanan değer, tüketicilerin maliyetlere karşı algıladıkları faydaların genel değerlendirmesi iken çok boyutlu yaklaşıma göre algılanan değer; işlevsel, duygusal, sosyal ve epistemik değer algılarını içeren çok boyutlu bir yapıdır.

Epistemik değer, turizm deneyimleri ilgili tüketimde son derece önemlidir ve turistlerin merakını ve tüketimdeki çeşitliliği öğrenme ve deneyimleme ihtiyacını yansıtır (Sheth ve diğerleri, 1991).

Deneyim değeri; bir ürün veya hizmetin işlevsel, faydacı veya fiziksel performansının fiyat, güvenilirlik ve dayanıklılık gibi bir dizi göze çarpan özellik üzerinden değerlendirilmesini ifade eden işlevsel değerden farklıdır. Deneyim değeri, müşterilerin doğrudan kullanım veya dolaylı gözlem yoluyla ürün veya hizmet algılarını ifade eder (Mathwick ve diğerleri, 2001).

Algılanan Hizmet Kalitesi: Tüketicilerin hizmet beklentileri ve hizmet sonrasında algıladıkları performans arasındaki tutarsızlık düzeyi olarak tanımlanmaktadır.

Algılanan Hizmet Kalitesinin Boyutları: Güvenirlik, yanıt verebilirlik, güvence, empati ve fiziksel özelliklerdir.

Genel olarak tatminle ilgili “süreç” yaklaşımları arasında, “beklenti-uyumsuzluk yaklaşımı” hâkimdir ve yukarıda da belirtildiği gibi turizm araştırmalarında kullanılan çok sayıda modelin temelini oluşturur. Beklenti-uyum paradigmasına göre ürünün kullanımı ile ortaya çıkan bir sonuç ve bu sonuçla karşılaştırma yapmak üzere alınacak bir
referans noktası bulunmaktadır (Oliver, 1997: 13).

Değerlendirmelerin ve tatminin sosyal olarak inşa edilme, müzakere edilme ve diğer üyelerle etkileşim içinde gerçekleştirilme şekli; performatif yaklaşımın odak noktasını oluşturur.

Bu farklı sadakat aşamaları; eş zamanlı olarak değil, birbirini izleyerek yani art arda ortaya çıkar. Spesifik olarak turistlerin sadakat düzeyi; sırasıyla bilişsel, duygusal, niyetsel (konatif) ve davranışsal/eylem aşamalarında artar. Her bir bağlılık aşamasında, turist sadakatinin gelişimi farklı faktörlerle ilgilidir (Oliver, 1997, 1999).

Bir müşteri sadakat programı en basit anlatımla müşteriyi tanımak ve ödüllendirmek için geliştirilmiş bir mekanizmadır. Sadakat programlarının temel amacı, müşteriyi ödüllendirmek ve dolayısıyla sadakat davranışını teşvik etmektir. Diğer yandan işletmenin satışları ve ürün kullanımını yükseltip karını arttırmak, müşteri verilerini toplamak ve en iyi müşterileri tanımlayarak rekabette bir adım öne geçmek gibi çeşitli amaçları da bulunmaktadır. Müşteri sadakat programlarının bir diğer avantajı da söz konusu programlar aracılığıyla müşterilerin satın alma davranışları izlenebilmekte ve dolayısıyla müşteriler işletme tarafından tanınmaktadırlar. Çoğunlukla işletmelerin satış ve pazarlama departmanları tarafından yürütülen bu programlar, yeni müşteriler bulmak yerine var olan müşteriyi tanı yarak onları kaybetmemek adına kullanılmaktadır (Özer, 2015).

Turistler ve yerel halkın kültürel geçmişlerindeki benzerlik ve farklılıkların nitelik ve derecesine bağlı olarak üç tür sosyal temas tanımlanmıştır: 1) Ev sahiplerinin ve ziyaretçilerin kültürel geçmişlerinin aynı veya benzer olduğu; 2) Ev sahibi toplumun ve ziyaretçilerin kültürel geçmişlerinin farklı ancak bu farklılıkların tamamlayıcı veya bütünleştirici olduğu; 3) Ev sahiplerinin ve ziyaretçilerin kültürel geçmişlerinin farklı, tutarsız veya uyumsuz olduğu temaslar

Turist- yerel halk ilişkisi birtakım özellikler tarafından şekillenir (Tuna, 2012):
• Geçicidir, eşitsiz ve dengesizdir; mekânsal vegeçici kısıtlamalar tarafından sınırlanmıştır.
• Turist, gittiği yerde genellikle kısa süre kalırbu yüzden yüzeysel ilişkileri daha anlamlı
bir ilişki içinde geliştirme fırsatı yoktur.
• Geleneksel, kendiliğinden misafirperverlik, ticari aktiviteye dönüşür.
• Turistlerin görece yüksek olan refah düzeyi, yerel halk ile ilişkilerinde tahakkümcü ve sömürücü bir davranış biçimine yol açabilir.
• Yerel halkın davranışları turistlere benzemek için değiştirildiği zaman, turist yerel halk ilişkisinin etkileri yıkıcı olur. Dildeki değişim, alkolizmin, suçun, fuhuşun, kumarın artması ve kültürün maddi ve maddi olmayan formlarının dönüşümü, bu yıkımın görünümleridir.

Turist-görevli ilişkileri için bazı özellikler tanımlanmıştır. Buna göre yakınlık ile kurulan bir ilişki değil yabancı ile kurulan bir ilişkidir.

Güç Mesafesi: Aile gibi örgütlerin ve diğer kurumların hiyerarşik olarak altta (daha az güçlü) olan üyelerinin gücün eşitsiz bir şekilde dağılmasını ne ölçüde kabul ettiği ve içselleştirdiğini ifade eden bir kavramdır. Burada eşitsizlik; yukarıdan değil aşağıdan tanımlanır. Bir toplumdaki eşitsizliğin liderler kadar takipçiler tarafından da desteklendiğini gösterir. Güç ve eşitsizlik olguları elbette tüm toplumların gerçekliğidir. Tüm toplumlar eşitsizdir, ancak bazı toplumlar daha eşitsizdir (Hofstede, 2011).

Avusturya, İsrail, Danimarka, Yeni Zelanda, İrlanda, İsveç, Norveç, Finlandiya, İsviçre ve İngiltere gibi düşük güç mesafesi olan toplumlarda eşitsizliğin en aza indirilmesi gerektiği savunulmaktadır.

Yunanistan, Portekiz, Guatemala, Uruguay, Belçika, Salvador, Japonya, Yugoslavya, Peru ve İspanya gibi yüksek belirsizlikten kaçınma davranışı olan kültürlerde, hayattaki belirsizliğin
mücadele edilmesi gereken bir tehdit olduğu düşünülmektedir. Bu nedenle, çatışmadan kaçınarak, rekabeti onaylamayarak, tehlikeli kabul edilen sapkın davranışlara ve fikirlere tolerans göstermeyerek, az riskle daha fazla istikrar sağlayarak belirsizlikten kaçınmaya çalışırlar.

Guatemala, Ekvador, Panama, Venezuela, Kolombiya, Endonezya, Pakistan, Kosta Rika, Peru ve Tayvan gibi kolektivist kültürlerde ise toplumlar grup hedeflerini, haklarını, ihtiyaçlarını, kararlarını, fikir birliğini ve işbirliğini vurgular. Bireysel inisiyatif yerine, insanlar “biz” odaklıdır. Sosyal bağlar ve aile bağları sıkıdır.

İsveç, Norveç, Hollanda, Danimarka, Kosta Rika, Yugoslavya, Finlandiya, Şili, Portekiz ve Tayland gibi yüksek dişil kültürler insan odaklıdır. Vurgu; yaşam kalitesi, başkalarının refahı ve başarısızlara sempati üzerinedir (Reisinger ve Turner, 2003). Cinsiyet rolleri eşittir.