Yeni Normal Düzende Aile ve Uzaktan Eğitim Uygulamaları

Uzaktan Eğitim kavramı 1728’li yıllara dayanan bir tarihe sahiptir.

Keegan (1998) Uzaktan Eğitimi üç farklı karakteristik özellikle tanımlamıştır. Bu karakteristik özellikler:
1. Öğrenme işlemi boyunca öğrenen ve öğretici arasındaki yarı kalıcı ayrım,
2. Bir eğitim kuruluşunun hem planlamada ve öğrenme materyallerinin hazırlanmasında hem de öğrenci destek hizmetlerinin sağlanmasındaki etkisi,
3. Teknik medyanın kullanımı: Dersin içeriğini gerçekleştirmek üzere öğretmeni ve öğrenciyi birleştirmek için bilgisayar baskı,ses, veya video.

Burge'ye göre uzaktan eğitimin bileşenleri şunlardır:

Kaynaklar
Ayarlar
Aktarım sistemleri
Program tasarımı

Saba ve Twitchell' göre uzaktan eğitimin bileşenleri:

Mevcut kaynaklar
Öğrenci Nüfusu ve Yıpranma
Yönetim
Öğretim Geliştirme
Öğretim Materyallerinin Üretimi
Yaygınlaştırma

UNESCO 2002 yılında Açık ve Uzaktan Öğrenme isimli bir rapor yayımlayarak UZE’nin geniş kapsamlı faydalarını listelemiştir.

UZE’nin güçlü yönlerinden uygunluk "herhangi bir takvim ya da süre sınırı olmadan sizin
eğitime ihtiyaç duyduğunuz anda ve sadece internet ağı olan bir bilgisayar ya da mobil cihaz kadar yakınınızda olması" olarak açıklanabilir.

UZE’nin güçlü yönlerinden farklı öğrenme biçemlerine daha iyi hitap etmesi " görsel ve işitsel hafızaya sahip ya da içe dönük kişiler gibi bazı öğrenenler için daha iyi olması" şeklinde açıklanabilir.

Öncelikle UZE katılımcılarının teknolojik yeterliliklerinin ve donanımlarının olması önemli bir ön koşuldur. Eğer temel teknolojik becerilere sahip değilseler, öğrenenlerin UZE ortamlarından sağlıklı ve verimli bir eğitim alması mümkün olmayabilir.

Boyd 2013 yılında uzaktan eğitimide başarıyı etkileyen faktörleri teknik faktörler, çevresel faktörler, kişisel karakteristikler ve öğrenme karakteristikleri diye kategorize etmiştir.

Teknik faktörler katılımcının uzaktan eğitime erişebileceği bir bilgisayar sisteminin olması ve bunun yanı sıra temel bilgisayar ve internet becerilerine sahip olmasıdır.

Çevresel faktörler, öğrenen başarısını zaman ve mekân gibi unsurlar açısından direk etkileyebilir. Özellikle katılımcıların farklı ülke ya da coğrafik bölgelerden katılıyor olması başarı etkileyebilen bir unsur olabilir.

Kişisel karakteristikler öğrenen başarısını doğrudan etkileyen bir başka faktördür. Öyle ki başarılı uzaktan öğrenenlere bakıldığında yüksek iç motivasyona ve öz disipline sahip oldukları görülmektedir.

Simonson, Smaldino ve Zvacek (2015) başarıyı etkileyen faktörleri tutum ve deneyim olarak iki
ana başlıkta ele almışlardır.

Simonson, Smaldino ve Zvacek (2015) başarıyı etkileyen faktörleri tutum ve deneyim olarak iki ana başlıkta ele almışlardır.

• Rahat ve iyi organize edilmiş bir çalışma ortamına sahip,
• Temel bilgisayar ve internet becerilerine hakim,
• Yüksek motivasyonlu ve eğitsel bir hedefi olan,
• Kendi öğrenme deneyimini şekillendirebilen,
• Sınıf kültürüne sahip,
• UZE ortamlarında doğru davranış becerilerini kazanmış,
• UZE ile öğrenme deneyimine sahip,
kişilerin UZE ortamlarında daha başarılı olabilecekleri söylenebilir.

Araştırmacılar tarafından önerilen önemli bir ipucu sınıf arkadaşlarıyla iletişim kurmaktır.
Yüz yüze eğitimde olduğu gibi uzaktan eğitim ortamlarında da akran öğrenmesi önemli bir etkendir. Bunu sağlamak için çevrim içi çalışma grupları kurabilir ya da açılan forum gibi tartışma ortamlarında fikirlerinizi paylaşarak bir çevrim içi topluluk kurulması başarı adına önemli olduğu kadar faydalıdır.

Croxall'a göre dijital pedagoji öğrenme deneyimini değiştirmek ya da zenginleştirmek için
elektronik elementlerin kullanımı olarak tanımlamıştır.

Dijital okuryazarlık dijital teknolojiler, iletişim araçları ve internetin bilgiyi bulmak, kullanmak ve oluşturmak için etkili bir şekilde kullanılabilmesi olarak tanımlanmıştır (Bawden, 2008).

Uzaktan Eğitim Türkiye’de ilk olarak 1920’li yıllarda tartışılmaya başlamıştır. Başlangıç tarihinden bugüne teknolojinin de katkısı ile çeşitli evrelerden geçmiş ve sürekli olarak gelişmeye devam etmiştir. Bozkurt (2017) bu evreleri 4’e ayırmıştır.
Bu evreler;
I. I. Dönem -Tartışma ve öneriler: Kavramsal (1923-1955).
II. II. Dönem -Yazışarak: Mektupla (1956-1975).
III. III. Dönem - Görsel-işitsel araçlarla: Radyo-Televizyon (1976-1995).
IV. IV. Dönem - Bilişim tabanlı: İnternet-Web (1996-...)

İlk dönem 1923-1955 yılları arasındadır.

Uzaktan Eğitim Türkiye’de ilk olarak 1920’li yıllarda tartışılmaya başlamıştır. Başlangıç tarihinden bugüne teknolojinin de katkısı ile çeşitli evrelerden geçmiş ve sürekli olarak gelişmeye devam etmiştir. Bozkurt (2017) bu evreleri 4’e ayırmıştır.
Bu evreler;
I. Dönem -Tartışma ve öneriler: Kavramsal (1923-1955).
II. Dönem -Yazışarak: Mektupla (1956-1975).
III. Dönem - Görsel-işitsel araçlarla: Radyo-Televizyon (1976-1995).
IV. Dönem - Bilişim tabanlı: İnternet-Web (1996-...)

Üçüncü dönem 1976-1995 yılları arasındadır.

Türkiye'de ilk Uzaktan Eğitim girişimleri gün geçtikçe güçlenmiş ve büyüyerek devam etmiştir. Bu büyüme 1982 yılında Yükseköğretimde ilk Uzaktan Eğitim modeli olan Eskişehir Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesini hayata geçirerek karşımıza çıkmıştır.

Anadolu üniversitesi bünyesinde AKADEMA isimli bir Kitlesel Açık Çevrim İçi Ders platformu bulunmaktadır. Yüzlerce çevrim içi ders imkânı sunan sistemde bir rehber öğretmen eşliğinde ya da bireysel olarak çalışmalarınızı tamamlayabilirsiniz.