TOPLUMSAL CİNSİYET ÇALIŞMALARI

Üçüncü dalga feminist hareket

I, II Doğrudur. Çünkü Temsil: Medyada insan, kurum, ülke veya bir değere dair kurulan anlamlara temsil denir. Buradaki anlam sadece metin ya da yazılı unsurları içermez görsel öğeler, ses, müzik, ışık veya renk kullanımı gibi anlamın üretiminde etkili olan tüm öğeler temsil olgusuyla ilgilidir. Temsiller, medya çalışmalarında önemli bir yere sahiptir çünkü modern toplumlarda içinde yaşanılan sosyal hayata dair haber ve bilgiler önemli oranda medya dolayımıyla edinilir. Bu nedenle medyada “ne”yin “nasıl” sunulduğu önemlidir.

Tümü doğrudur. çünkü ,İkinci dalga feminist hareketin öncü isimlerinden biri de gazeteci Betty Friedan’dır. Friedan, “Kadınlığın Gizemi” adlı kitabını ilk kez 1963 yılında yayınlar. medyadan,mutlu ev kadını kahramanlar” bir mit olarak sunulmaya başlanmıştır.İşte Friedan, kadınların toplumsal yaşamdaki değişim ve dönüşümlerini anlatma; erkeklerin kadınları “anlaşılmaz varlık” yapmaya çalışan mistikleştirilme çabalarına rasyonel bir analiz getirmektedir

Tümü  doğrudur. çünkü Friedan (1983) kadınların medyadaki temsiline değin üç temel tespitte bulunur:
• Medya kuruluşlarında çok az kadın gazeteci etkili pozisyonlardadır.
• Medya içerikleri toplumsal yaşamda kadınların statülerini tahrip eder; rol modeli
konumundaki kadınlara yer vermez.
• Kadın başarılarıyla medyada yer almaz; seks nesnesi veya iyi anne, fedakâr eş gibi geleneksel roller ile temsil edilir.

I,III doğrudur. Çünkü Reklamların kurgusal dünyasında kadınlar ev işi yapmaktan dolayı memnun, huzurlu ve tatminkârdırlar. Reklamlarda ideal bir dünya çizilir ki bu dünyada kadın her gün bir sürü işi aynı anda ve mükemmel yapar. İdeal dünyanın mükemmel kadın üzerindeki yük ve eşitsiz işbölümü görünmez kılınır. Bazı temizlik ürünlerinin rek­lamlarında daha iyi temizlik veya ev işi yapmak için kadınlar arasında kıyaslama yapılır ve kadın “daha mükemmel olana” öykünür. Kadın bu anlamda psikolojik bir baskıya maruz kalmaktadır. Sadece kadınların yer aldığı reklamlarda bile kadınlara “neyi nasıl yapmala­rı” gerektiğini arka fonda bir erkek söyler böylece erkek her alanda “otorite” olarak varlı­ğını gösterir.  Yakın dönemde reklamlarda erkekleri de geleneksel roller dışında ev işi yapan, çocuk bakan veya çikolata üretim ve servis eden erkek aktörler görmek mümkün ancak bu ka­rakterler de hala ayrıksı örnekler olarak kalmaya devam etmektedir

Tümü doğrudur. yakın tarihli yapılan çalışmalar hem Türkiye hem de global ölçekte kadınların medyada temsili ve kadın odaklı bakış açısında bir ilerleme olduğunu göstermektedir. Her ne kadar istenen boyutlarda olmasa da, Türkiye’de Hürriyet gazetesinin yönetim kurulun­da bir kadının olması ile arka sayfa güzelinin kaldırılması, aile içi şiddetle mücadeleye des­tek verilmesi ve özellikle kadın cinayetlerinde “erkek şiddeti”, “namus bahaneli cinayet” gibi dilde dönüşümler, bazı televizyon kanallarında kadın-erkek gazeteci dengesine dikkat edilmesi ana akım medyada olumlu gelişmelerdir

A doğrudur. çünkü,Aktif İzleyici olgusu, izleyicilerin kendi gereksinimlerine ve amaçlarına uygun bir şekilde iletişim araçlarını ve içeriklerini seçtikleri anlamına gelir.

tümü doğrudur. çünkü Lider veya genel müdür pozisyonunda kadınların
çok az olması yeni bir mesele veya herhangi bir coğrafyaya özgü bir sorun da
değildir. Endüstrileşmiş veya endüstrileşememiş tüm toplumları yatay kesen bir sorun olarak varlığını göstermektedir. Kadının en üst pozisyonu görmesi ve yasal bir engel de olmamasına rağmen erişememesi; görünmez bir engelle karşılaşması yönetim literatüründe cam tavan veya cam duvar olgusuyla açıklanmaktadır

Tümü doğrudur. Yatay ayrımcılık aynı mevki ve aynı eğitim düzeyine sa­hip durumlarda eşit işe eşit ücret ödenmemesi, aynı sorumluluk, benzer roller ve fırsat eşitliğinin adil paylaştırılmamasıdır. Böylelikle kadınlar açısından kariyer gelişimlerin­de yaşadıkları yatay ayrımcılık ilerlemeleri veya kendilerini yöneticiliğe hazırlamalarına engel oluşturmaktadır

Tümü doğrudur. Çünkü Medya sektöründe çalışan kadın sayısında artış Batı ülkelerinde de aynı zaman di­liminde görülmektedir; ikinci dünya savaşından sonra eğitim oranlarında artış; ekono­mik üretim kapasitesinin gelişimi ve kadınların kamusal alanda olma veya profesyonel işe sahip olma ısrarları sonucunda bir artış vardır.

Birinci dalga feminist hareket kadınların erkeklerle eşit eğitim haklarına sahip olması gerektiğini savunur.

Tuchman (1979) kadınların simgesel yok edilişinin ve böylesi sorunlu temsillerinin nedeni olarak haber kuruluşlarında üst düzey ve etkili pozisyonlarda kadın gazetecinin olmayışı ve medya kuruluşlarının örgütlenme tarzını öne sürer.

1980’lere kadar televizyonlarda görülen karakterlerin ancak %20 civarı kadınken,
1980’lerle birlikte -erkek egemenliği sürse de- kadınların sayısının arttığı görülmektedir.
Ama televizyon programlarında sayısı artan kadınlar daha çok ev, evlilik, aile gibi konularla ilişkilendirilmekte; daha pasif, zayıf, etkisiz, destekleyici, kurban, gülünç olarak yer
bulmaktadır.

Mulvey'e göre sinemada kadın imgeleri ve temsillerinin kurgulanmasında asıl amaç
kadının cinsel açıdan baskılanmasıdır.

Kadın ile erkek yöneticiler arasında farklılıktan daha çok benzerliklere sahiptir. Farklılığın artış gösterdiği yerlerde ise cinsiyet farklılığı değil kadın yöneticilerin oranının çok az olması, davranış değişikliği, önyargı, ayrımcılık veya yaşam tarzı farklılıkları gibi faktörler
belirleyici olmaktadır.

Cam tavan temel olarak ayrımcılık ve önyargıyı anlatmada kullanılan bir metafordur.

Kadın başarılarıyla medyada yer almaz; seks nesnesi veya iyi anne, fedakâr eş gibi
geleneksel roller ile temsil edilir.

Üçüncü dalga feminist hareket 1980’li yılların sonlarında başlar. Feminist hareketin kendi içerisinden bir eleştiri de içeren bu yönelim özellikle ikinci dalga feminist hareketi beyaz ve orta sınıf kadınların sorunlarına odaklanmakla eleştirir. Eşitlik mücadelesinin daha geniş bir yerden, etnik kimlik, sınıf, ırk ve cinsel yönelim olmak üzere daha geniş bir tabana yayılması gerektiği öne sürülür.

Friedan, “Kadınlığın Gizemi” adlı kitabını ilk kez 1963 yılında yayınlar.

Ne var ki, savaşın etkileri azalarak ekonomi toparlanmaya başladığında kadınlar tekrar evlerine dönmek durumunda kalmışlar; banliyölerde yaşayan orta sınıf veya yoksul kadınlara ev kadını olarak yaşamlarını sürdürmeleri gerektiği öğütlenmiştir. Bu “mutlu ev kadını kahramanlar” bir mit olarak medyadan sunulmaya başlanmış ve mutlu kadın imajı da toplum tarafından kabul görmeye devam etmiştir (Firestone, 1993: 37).