TOPLUMA HİZMET EĞİTİMİ - Deneme Sınavı - 12

Batı dillerinde din (religion) sözcüğü, köken itibariyle Latince ‘religio’dan gelmekte, “religio”da, Lucretius (M.Ö. 99 - M.Ö. 55) ve Cicero’nun (M.Ö. 106 - M.Ö. 43) verdikleri bilgilere göre “religare” veya “religere” kökünden gelmektedir. Religare anlamında (Lucretius) insanların din yoluyla Tanrı’ya ve birbirlerine bağlanmaları, ‘religere’ anlamında (Cicero) ise bir işi mükerreren ve dikkatlice yapmaları ve dolayısıyla sürekli yapılan ibâdet ve ayinler anlatılmak istenmektedir.

İbranice’de din karşılığı olarak kullanılan ‘dath’, kanun, hüküm ve yargı gibi anlamlara gelir.

İbn Haldun (1332-1406)

1858-1957

E. Norbeck dinin kültürel olarak evrensel olduğunu söylemektedir.

Sigmund Freud sosyolog değildir.

Bronislaw Malinowski (1884-1942)

Alfred R. Radcliffe Brown (1881-1955)

Latincede “civilis” sözcüğünden türetilen sivil; yurttaşa, yaşamına ve haklarına ilişkin bütüncül kazanımları ifade etmektedir.

Bu yaklaşımlar klasik, modern, liberal ve toplumcu, güncel ve postmodern yaklaşım biçimde sıralanabilir.

Antonio Gramsci ise sivil toplumun üst yapı kurumu olmayıp; bir sosyal grubun bütün toplum üzerinde hegemonyası olduğunu belirtir.

Liberal ve toplumcu dönemde sivil toplum James Madison tarafından “güç ilişkisi” açısından ele alınmıştır.

Toffler’ın betimlemeye çalıştığı sürekli dönüşüm sürecinde güncelde üç farklı sivil toplum kuruluşu ya da anlayışının ortaya çıktığını belirlemek olanaklıdır. Bunlar aktivist (etkinci) sivil toplum versiyonu, neo-liberallerin tanımladığı sivil toplum versiyonu ve postmodern sivil toplum versiyonudur.

Sivil toplum kuruluşlarının işlevleri Yıldırım (2004), Kabasakal (2008)’dan yararlanılarak siyasal, ekonomik, kültürel, bireysel ve toplumsal işlevler biçiminde beş alt başlıkta toplanmıştır.

Siyaset “seyis” sözcüğünden türetilmiştir.

Maslow’a göre bireyin gereksinimleri fizyolojik, güvenlik, aidiyet, kendine saygı ve kendini gerçekleştirme biçiminde sıralanmaktadır.

Türkiye’de vakıflar hukuksal dayanaklarını 5737 sayılı Vakıflar Kanunu’ndan alır.

Yapılan araştırmalara göre dinî inanç, insanın zorunlu bir boyutunu oluşturmaktadır. İnsan, tabiatıgereği dindar (din ve inanç sahibi, dine mensup) bir varlıktır. İnsan, yine İbn Haldun’un (1332-1406) ifade ettiği gibi tabiatı gereği sosyal bir varlıktır. O halde dinî inanç ve/veya din de tabiatı gereği toplumsal bir olgudur.

Dinî inancın topluma hizmetteki yeri ve etkisi, toplumdan topluma, dinden dine, kültürden kültüre değişir. Bu durum, kültür ve toplumun, inançlar üzerinde etkili olduğunu ve de dinî inancın topluma hizmetteki rolünde de toplumdan topluma farklılaşmalara yol açtığını göstermesi bakımından önemli bir husustur.

Dinin önemli işlevlerinden birisi, yapılandırma olarak belirlenebilir. Geleneksel Hint kast sistemi buna örnektir.Siyasi liderlere büyük avantajlar sağlayan bu kendine özgü ve son derece karmaşık yapı büyük birihtimalle Brahman ruhbanlığının bir ürünüdür. Din, toplumun sosyo-kültürel yapısında etkili olan bir olgu(fenomen) olup yapılandırma işleviyle de bağlantılı olarak aynı zamanda toplumu düzenleyici kurallar sistemidir.