TOPLUM VE İLETİŞİM

Televizyon teknolojisini kim keşfetti sorusunun yanıtı ise radyonun keşfinden
çok daha karmaşık. Çünkü farklı ülkelerde yaşayan farklı bilim adamlarının televizyon
teknolojisini geliştirmek için yaptıkları çalışmalar, bu keşfin gururunu
sadece bir kişiye vermeyi zorlaştırmakta. Fakat bu süreç içerisinde bazı gelişmeler
var ki, televizyon tarihinde bu gelişmeleri ortaya çıkaran bilim adamlarını göz ardı
etmek doğru olmayacaktır. Televizyon teknolojisinin ortaya çıkışında üç önemli
gelişme öne çıkar. Bunlardan ilki mekanik televizyon çalışmaları, diğeri katot ışın
tüplerinin keşfi ve sonuncusu ise elektronik televizyon üzerine çalışmalardır.

Televizyonun farklı ülkelerdeki bilim adamlarının eş zamanlı deneyleri ile bulunmasında olduğu gibi, ilk televizyon yayınları da, yine çok yakın zaman aralıklarıyla farklı ülkelerde gerçekleştirilmiştir. İlk denemelere 1935 yılının Mart ayında Almanlar tarafından başlandığı söylenmektedir.

Avrupa’da ise özel girişim televizyonlarından çok, devlet televizyonları gündemdedir ve tıpkı radyo yayınlarında olduğu gibi, televizyon yayınları da devletlerin kontrolü altında gelişmiştir. Devletçi bir anlayış içinde yapılanan Avrupa televizyon yayınları, bu nedenle ulusal model olarak adlandırılır. Ayrıca birçok Avrupa ülkesinde televizyon yayınlarında teknolojik gelişim Amerika Birleşik Devletleri’ndeki kadar hızlı olmamış, bunun yanında Amerika’da televizyon alıcılarının sayısında da hızlı bir artış yaşanmıştır. Örneğin, Amerika Birleşik Devletleri’nde 1956 yılında 450 kanal ülkenin neredeyse tamamına yayın yaparken, Fransa’da nüfusun sadece % 41’ine, İngiltere’de ise % 80’ine televizyon yayınları ulaşabilmektedir. Yine Amerika’da ilk renkli televizyon yayınları 1950’li yıllarda gerçekleştirilirken, birçok Avrupa ülkesi renkli yayına geçebilmek için 1960’lı yılların sonlarına dek beklemek durumunda kalmıştır.

Türkiye’de televizyon yayınları, Avrupa’dan da geç başlamıştır. Türkiye’de ilk televizyon çalışmaları 1953 yılında İstanbul Teknik Üniversitesinin Elektronik Laboratuarında gerçekleştirilmiştir. Henüz yeni bir teknolojinin denemeleri olarak nitelenebilecek bu çalışmaların, Türk televizyonculuk tarihi için önemli bir yeri vardır. O yıllarda sadece Beyoğlu bölgesinde izlenebilen ve 15 günde bir, 60 dakika süreyle yapılan bu yayınlar bir eğitim televizyonu niteliğindedir. Fakat kurumsal yayıncılığa geçiş süreci içerisinde, televizyon yayınlarını gerçekleştirecek personelin yetiştirilmesi açısından ciddi bir rol üstlenmiştir. Düzenli olarak televizyon yayınlarını gerçekleştirmesi amacıyla 1963 yılında Türkiye Radyo Televizyon Kurumu kurulmuş ve 2 Ocak 1964’te yayımlanan Türkiye Radyo Televizyon Kurumu Kanunu ile televizyon yayınlarını yapma yetkisi TRT’ye devredilmiştir.

Televizyon yayınları, kendinden önceki ses, görüntü üretme ve aktarma sistemlerinin izlerini taşısa da televizyon görüntüsü, sinema ve fotoğraftan farklı bir şekilde oluşur. Fotoğraf ve sinema, bir yüzey üzerine ışık yansıtılmasıyla gerçekleşen kimyasal bir süreç sonucunda görüntü üretirken, televizyon teknolojisi görüntüyü ışıklı bir yüzeyde elektronik olarak oluşturur. Televizyon ekranı görüntüsü, farklı renk tonlarında yanıp sönebilen küçük piksellerin bir araya gelmesiyle görünebilir hal alır. Bu süreçteki en önemli ayrım, sadece televizyona özgü olan, görüntü ve sesi aynı anda üretebilme ve iletebilme özelliğidir. İşte bu özellik, televizyonun bir kitle iletişim aracı olarak diğer kitle iletişim araçlarından farklılığını ortaya çıkarır.

Televizyonun yayınları izleyicilere ulaştırabilmesi için bir televizyon alıcısı ve bir antene ihtiyaç bulunmaktadır.

Bir kitle iletişim aracı olarak televizyon, tüketim kültürüne yönelik eleştirilerin hedeflerinden biridir. Bu eleştiriler genelde, Frankfurt Okulu olarak anılan, Theodor W. Adorno, Herbert Marcuse, Erich Fromm, Max Horkheimer gibi kuramcıların temsil ettiği bakış açısına dayanır.

Karl Ferdinand Braun katot ışın tüplerinin temellerini atan Alman bilim adamıdır.

Televizyonun etkileri üzerine yapılan tartışmalar; haber programları, diziler, reklâmlar ve müzik videolarındaki şiddet ögelerini ve cinsel içerikli görüntüleri de kapsamaktadır. Bu tartışmalar 1950’li yıllarda başlamış olmasına rağmen, televizyonda yer alan şiddetin, izleyicileri nasıl etkilediği konusunda farklı yaklaşımlar hâlâ geçerlidir. Örneğin, televizyon üzerine ilk araştırmaları gerçekleştiren kişiler olarak bilinen E. E. Maccoby ve Paul Lazersfeld, 1955 yılında, Amerikan toplumunda artan şiddet olaylarının en önemli nedenlerinden birinin, televizyonda yayımlanan şiddet görüntüleri olduğunu savunmuşlardır.

Televizyonun canlı yayın ideolojisi, sadece anında iletilen salt enformasyon görüntüleri ile ilgili değildir. Bu ideoloji, aynı zamanda televizyonun biçimsel yapısını da içine alır. Canlı yayın izleyicileri, bir bakıma kendi yaşamlarının sürekliliğini televizyonun canlı yayınları sayesinde hisseder. Televizyondaki canlı yayınları izleyebildiği sürece, izleyici kendi varlığını kendisine kanıtlamış olur. Bu nedenle, televizyon yıldızlarının yaşamlarını kaybetmeleri,

Infotainment, haber bülteni formatının televizyonun eğlendirme işleviyle bir arada kullanıldığı yeni haber sunum biçimidir.

Ses iletilerinin elektromanyetik sinyallere dönüştürülmesi radyonun bulunmasıyla birlikte başarılmıştır.

Amerika'da ilk renkli televizyon yayınları 1950'li yıllarda gerçekleştirilmiştir.

TRT Ankara Televizyonu 31 Aralık 1968'de resmi yayınlarına başlamıştır.

Türkiye'de renkli televizyon yayınlarına 1 temmuz 1984 tarihinde geçilebilmiştir.

Televizyon ailece birlikte geçirilen zamanın artmasına değil, azalmasına neden olmuştur.

A şıkkında verilen Harold Laswell Frankfurt okulu ile anılan kuramcılardan biri değildir.

Postman'a göre dezenformasyon 'yanıltıcı (yersiz, ilgisiz, parçalı veya yüzeysel) enformasyon yani insanda birşey hakkında bilgi sahibi olma illüzyonu yaratan, oysa aslında insanı bilgilenmekten uzaklaştıran enformasyon demektir.

Farklı kanalların aynı ideolojik yaklaşımı yansıttığı durumlarda çok seslilik yanılsaması ortaya çıkmaktadır.

Arınma kuramı soru kökündeki tezi savunur.

Bu farklılığın temel sebebi kameramanın seçtiği açıdır. Kameraman seçtiği bu açı, onun yaşanan bu gerçekliğe kattığı yorum olarak kabul edilebilir.