TOPLUM VE İLETİŞİM - Deneme Sınavı - 4

Kurumların pazarlama iletişimi çalışmalarının ele alınarak
incelenmesi pazarlama karmasını oluşturan dört öğe açısından incelenmesini
gerektirir. Bunlar ürün, fiyat, dağıtım, tutundurma, çalışmalarını içermektedir.
• Ürün: Bir ürünün nasıl pazarlanacağı henüz üretim aşamasında iken belirlenmek zorundadır. Bir şirket, bir ürünün üretimini planlarken, onu üretmek
için ne tür malzemeye ihtiyaç duyacağı, bunları nasıl temin edeceği,
maliyetinin ne kadar olacağından başlayarak, ambalaj tasarımı, hedef kitle
özelliklerinin belirlenmesi, taşıma nitelikleri, satış biçimleri, tanıtımın nasıl
gerçekleşeceğine kadar düşünmek ve planlamak zorundadır.

Kurumları reklam vermeye yönelten hedefleri şöyle sıralayabiliriz:
• Bilgilendirme: Yeni ürün ya da hizmet hakkında bilgi vermek.
• Marka imajı oluşturma: Ürün ya da hizmete yönelik olumlu imaj yaratmak.
• Marka bilinirliğini arttırma: Ürün ya da hizmete yönelik olumlu tutum oluşturmak.
• Ürün ya da hizmeti satın almak: Olumlu tutum sonrasında eyleme geçmek.

Bağlantılı metin: Bir bölüme ya da resme bir tıklamayla ulaşmayı sağlayan bağlantılarla donatılmış metinlere bağlantılı metin denilmektedir

Enformasyon (information) terimi genellikle bilgi (knowledge) ile eş anlamlı olarak kullanılmaktadır. Ancak enformasyon (ya da malumat) ile bilgi arasında
önemli bir farklılık söz konusudur. Enformasyon terimi ‘çiğ’, özgül ve pratik
olanı anlatmak için kullanılan bir terimdir. Bilgi ise ‘pişmiş’, işlenmiş ve düşünce ile sistemleştirilmiş olanı ifade etmektedir.

Gazete, televizyon ve radyo gibi ‘geleneksel’ medyadan farklı olarak dijital kodlama sistemine sahip olan ve kullanıcılarına etkileşim olanağı sağlayan cep
telefonları, tablet ve avuç içi bilgisayarlar, oyun konsolları vb internet erişimli iletişim araçları yeni medya olarak adlandırlmaktadır. Bu yeni medya internetin de etkisiyle etkileşimli bir hal almıştır.

Basit ve teknik bir tanımlamayla, internet, dünya üzerindeki yüz milyonlarca bilgisayar ağını birbirine bağlayan çok büyük bir bilgisayar ağıdır, yani, bir ağlar ağıdır. Kaynakları ve enformasyonu birbirleriyle paylaşmak üzere birleştirilmiş
bilgisayar (ya da donanımı) grubuna “ağ” adı verilmektedir.

İkinci nesil internet hizmetleri’nin, yani Web 2.0 tabanlı etkileşimli uygulamanın ortaya çıkmasıyla birlikte sosyal paylaşım ağları olağanüstü bir şekilde yaygınlaşmıştır. Henüz 2004 yılında geliştirilen Web 2.0 internet kullanıcılarının ortaklaşa ve paylaşarak yarattıkları bir mecrayı mümkün kılmıfltır. Kendisi de bir Web 2.0 olan Vikipedi’nin tanımı ile Web 2.0, “ikinci nesil internet hizmetlerini, toplumsal iletişim sitelerini, vikileri, iletişim araçlarını, folksonomileri yani internet kullanıcılarının ortaklaşa ve paylaşarak yarattığı sistemi tanımlar.” “Twitter, Facebook ve diğer sosyal paylaşım ağlarının kendi üreticilerini yine tüketicileri arasından oluşturabilmesine olanak sağlayan internet teknolojisinin temelinde Web 2.0 tabanlı, etkileşimli uygulama yatar. Web 2.0’ın etkileşimli
tabanı sosyal paylaşım ağlarında yer alan ziyaretçileri hem kullanıcı hem de
içeriği ve akışı oluşturan özneler olarak tek bir ağda toplar”

2011 yılı verilerine göre Dünya’da en çok internet kullanıcısnın olduğu 15 ülke sırasıyla Çin, ABD, Japonya, Hindistan, Brezilya, Almanya, Rusya, Britanya, Fransa, Nijerya, Kuzey Kore, Türkiye, İran Meksika, İtalya şeklindedir.

Diğer birçok iletişim teknolojisinde olduğu gibi internetin ortaya çıkışında da askeri hedefler ve amaçlar belirleyici olmuştur. Soğuk savaş döneminin bir ürünü
olan internet, ilk kez Amerika Birleflik Devletleri’nde ve esas olarak askeri amaçlar doğrultusunda kullanılmak üzere geliştirilmiş, 1969’da “İleri Araştırma Projeleri Yerel Ağı” (ARPANET) olarak bafllamıştır. ABD Savunma Bakanlığı’nca çeşitli askeri birimler ve üniversitelerin işbirliğiyle geliştirilen ve bugün ilkel bir iletişim ağı olarak hatırlanan bu yerel ağ, savaş ve hatta nükleer saldırı koşullarında yok olmayacak bir sistem oluşturma ihtiyacına yönelik  planlanmıştır.

1970’lerde özellikle elektronik posta, uzak veri tabanlarına erişim ya da dosya
transferi gibi çeşitli amaçlar için kullanılan internet, 1982 yılında bütün ağların bir araya gelerek bir “ağlarağı” inşa etmelerini öngören İletim Denetim Protokolü/İnternet Protokolünün (TCP/IP) imzalanmasıyla ana şeklini kazanmıştır. 1984’de Alan İsim Sistemi (DNS) kullanılmaya başlanmış, böylece dört rakam grubuyla değil, doğrudan isimle/adresle bağlantı kurulmuştur. 1992’de ise “Dünya Çapında Ağ” anlamındaki www ile birlikte internet bugünkü şeklini almış ve ticari şirketler ile kişisel kullanıcıları da içerecek şekilde milyonlarca insanın kullanımına açılmıştı r. Dünya Çapında Ağ sayesinde internetin hem kullanımı kolaylaşmıştır hem de gelişimi hızlanarak kullanıcı sayısı olağanüstü artmıştır.

2004 yılında Web 2.0 tabanlı etkileşimli uygulamaya geçilene kadar internet üzerinde kullanıcıların büyük çoğunluğunun yararlandığı hizmetler dört kategoride toplanmaktaydı.

Bu hizmetler kapsamında iletişim iki farklı şekilde gerçekleşmektedir:

a. Bir kişiden diğer bir kişiye/siteye ya da birden çok sayıdaki kişiye ileti göndermek şeklindeki eş zamanlı olmayan (asenkronik) iletişim (e-posta, egrup, haber grupları, blog vb). 

b. Bir kişi ile diğer bir kişi ya da kişiler arasında eş zamanlı (senkronik) olarak gerçekleşen iletişim.

İkinci nesil internet hizmetlerinin, yani Web 2.0’ın 2004 yılından itibaren yaygınlaşmasıyla, web hizmetlerinde sadece kullanıcıların katılımı sağlanmamış, aynı zamanda site ve kullanıcıların işbirliği yapması da mümkün hale gelmiştir. Facebook, Wikipedi, YouTube, Flickr, Ekşi Sözlük vb. siteler ikinci nesil internet hizmetlerine örnek oluşturur. Dolayısıyla, internet hem kişiler arası hem de kitle iletişimine imkân veren yeni medya ortamıdır ve bu özelliğiyle geleneksel medyadan önemli bir şekilde farklılaşmaktadır.

İnternet ortamında kişilerarası ilişkiler ağının yaratılması için yeterli sayıda insanın, tartışma gruplarında ya da sohbet odalarında olduğu gibi bir araya gelerek oluşturduğu sosyal gruplara sanal cemaat denilmektedir.

İnternetle birlikte meydana gelen oldukça önemli bir dizi sosyo-ekonomik etki söz konusudur. Bunlardan ilki ev ve işyeri arasındaki tarihsel ayrımın kimi işler açısından artık ortadan kalkıyor olması ve “tele-çalışma” olgusunun yavaş da olsa yaşama geçmeye başlamasıdır. Artık pek çok büro işi için iş yerinde bulunmak gerekmemektedir. Böylelikle, günümüzde giderek artan sayıda ücretli, iş yerine gitmeksizin, “işini” işverenin bilgisayarına doğrudan ya da ağ aracılığıyla bağlı bir kişisel bilgisayar sayesinde evden yürütebilmektedir. Bu durum, orta vadede ülke emek piyasalarını önemli ölçüde esnekleştirerek ülke ekonomilerinin işleyişini kayda değer düzeyde değiştirme potansiyeli içermektedir. Kaldı ki, kimi küresel ölçekli büyük şirketlerin rutin işlerini 3. dünya ülkelerindeki temsilcilikleri aracılığıyla bu ülkelerdeki ucuz emek piyasalarına havale etmeye başlamış olmaları sürpriz değildir. Diğer taraftan, ticaretin ve ekonominin niteliği önemli ölçüde değişmeye başlamıştır. Elektronik ticaret (e-ticaret) son yılların en gözde konularından biri olmuştur. Dünya’da ve Türkiye’de elektronik ortamda ticaret yapmak isteyen firma sayısı her geçen gün artmaktadır. Şirketler dünyanın her köşesinde bulunan tüketicilere, bir başka deyişle daha fazla tüketiciye ulaşabildikleri ve mevcut işletme maliyetlerinde dönem içinde belirgin bir şekilde düşüş elde edebildikleri için internet üzerinde yapılan ticaret yönünde yatırımlarını arttırmaktadırlar. Dünya’daki e-ticaret hacmi 2011 yılı itibarıyla 10 trilyon Doları geçmiştir.

Ses iletilerinin elektromanyetik sinyallere dönüştürülmesi radyonun bulunmasıyla birlikte başarılmıştır.

Amerika'da ilk renkli televizyon yayınları 1950'li yıllarda gerçekleştirilmiştir.

TRT Ankara Televizyonu 31 Aralık 1968'de resmi yayınlarına başlamıştır.

Türkiye'de renkli televizyon yayınlarına 1 temmuz 1984 tarihinde geçilebilmiştir.