TOPLANTI VE SUNU TEKNİKLERİ

İkincil Gruplar: Birincil grubun dışında kalan gruplardır. Bu tür grup örnekleri özellikle sanayileşmiş, kentleşmiş toplumlarda görülmektedir. Grup üyeleri karşılıklı çıkarlara göre örgütlenmiştir. Üyeler arasında karşılıklı yükümlülük ve hakları belirleyen şeyler yazılı yasa, yönetmelik ve tüzüklerdir. Üyeler bizlik duygusuyla değil, bireysel olarak davranır. Üyelerin birbirlerini yakın yakından tanımadıkları, hatta görmedikleri gruplardır (Özkalp: 1998; 297). Özellikleri açısından birebir örtüşmese de birincil grupları informel, ikincil grupları formel gruplar olarak düşünmek mümkündür.

Grup, birbirleriyle etkileşim hâlinde bulunan iki veya daha fazla insanın, birbirlerini etkilemesi ve birbirlerinden etkilenmesi sonucunda oluşan birleşmelerdir.

Grubun gösterdiği özellikleri de şöyle sıralamak olanaklıdır :
• Sıkı bir bağlantı kurulmuştur.
• Kendilerini grubun üyesi olarak kabul ederler.
• Başkaları tarafmdan gruba ait olarak tanımlanırlar.
• Ortak ilgi konularına ilişkin normları paylaşırlar.
• Birbirine bağlı bir rol sistemine katılırlar.
• Aym model, obje veya üstbenliklerindeki idealleri kurmuş olmanın bir sonucu olarak kendilerini başkalarıyla bir tutarlar.
• Grubu ödüllendirici bulurlar.
• Karşılıklı bağımlı hedefleri destekleyici olarak alırlar.
• Birliklerinin kollektif bir algısına sahiptirler.
• Çevreye karşı bütüncül bir tutum içinde eylemde bulunmaya yönelirler

İkincil Gruplar: Birincil grubun dışında kalan gruplardır. Bu tür grup örnekleri özellikle sanayileşmiş, kentleşmiş toplumlarda görülmektedir. Grup üyeleri karşılıklı çıkarlara
göre örgütlenmiştir. Üyeler arasında karşılıklı yükümlülük ve hakları belirleyen şeyler yazılı yasa, yönetmelik ve tüzüklerdir. Üyeler bizlik duygusuyla değil, bireysel olarak davranır. Üyelerin birbirlerini yakın yakından tanımadıkları, hatta görmedikleri gruplardır

Belirginlik: İnsanlar kendilerini diğer gruplardan farklı gösteren kimlikleri daha kolay fark edebilirler. Örneğin diğer üyelerinin tamamının erkek olduğu bir çalışma grubunda
iki kadın farklılık yaratan bu özellikleri nedeniyle birbirlerine daha fazla bağlanacaktır.

III. Aşama Düzene Girme: Bu aşamada yakın ilişkiler gelişir ve grup bütünlük gösterir. İlk iki aşamada yaşanan hayal kırıklıkları bir kenara bırakılarak gerçek bir grup olurlar.
Diğer bir deyişle grup birliği oluşmaya başlar ve üyelerin gruba aidiyet ve bağlanma duygusu gelişir. Artık tüm üyelerin hedefi ortak amaca ulaşmak için gerekli düzenlemenin
yapılmasıdır.

Temel olarak normlar grup içinde dört amaca hizmet eder:
• Grubun devamlılığını ve hayatta kalmasını kolaylaştırır.
• Davranışları basitleştirir.
• Grup üyelerinin kendilerini utandıracak durumlardan kaçınmalarına yardımcı olur.
• Normlar ayrıca grubun temel değerlerini ifade etmelerine ve başka gruplardan ayrılan yönlerini bilmelerine yardımcı olur.

Görevsel Roller

Gruba aşırı güvenme ve grubun bilgisinin doğruluğuna inanma aşırı uyuma yol açar. Bu durumda birey kendi fikrinin yanlış, grubun sahip olduğu fikirlerin ise doğru olduğunu karar verir. Bu tür uymaya benimseme denir. Kişinin gruba güveni arttıkça, kendi inancına olan güveni sarsılacak ver gruba uyma eğilimi artacaktır.

Çatışmaya giren grupların birbirleri ile olan ilişkilerinde aşağıdaki değişmeler beklenir :
a. Algılamaların sapması: Gruplararası çatışmanın ilk sonucu, grupların birbirlerini algılama süreçlerinin bozulması ve sapmasıdır. Grupların direk veya dolaylı olarak birbirlerine gönderdikleri mesajlar, değişik çerçeve içinde ve genellikle mesajı gönderenini düşündüğünden farklı bir şekilde algılanacaktır.
b. İletişimin azalması: Çatışan grupların yaptıkları ilk işlerden birisi aralarındaki iletişimi azaltmak olmaktadır. Taraflar birbirlerini dinleme arzusunu kaybetmekte, bazı mesaj alışverişi olsa bile, bunun da algılama sapması sonucu farklı yorumlanması nedeniyle iletişim azalmakta, bu da çatışmayı kuvvetlendirici bir rol oynamaktadır.
c. Olumsuz öntipleme: Çatışan gruplar en nihayetinde karşı tarafı belirli bir olumsuz kalıba dahil edecek, bu da hem algı sapmasını hem de haberleşmenin azalmasını  kuvvetlendirici bir rol oynayacaktır.

Delphi tekniğinin kullanılmasının karar verme sürecine sağladığı yararları aşağıdaki gibi sıralayabiliriz:

• Kişisel çatışma yoktur.
• Başkalarının karizmasından etkilenme yoktur.
• Fikir önermekten çekinme yoktur.
• Fikir sahiplerinin adları gizlidir.
• Fikrini değiştirmek ve geliştirmekten utanma yoktur.

• Tartışma yönetimi için aşırı uzmanlığa gerek yoktur.

Güvenlik: Genelde çalışanlar birlikte çalıştıkları arkadaşlarının da kendileriyle aynı sorunları, ilgileri ve acılar paylaştıklarını hissettiklerinde daha motive olurlar. Çalışanlar tek başına kaldıklarında ise kendilerini güçsüz, düşünceleri paylaşılmayan ve cezalandırma korkusu içinde bulurlar. Ne zaman ilgi ve sorunların başkaları tarafından paylaşıldığını hissetseler kendilerini pekiştirilmiş hissederek bunların çözümü için bir şeyler yapılması yolunda harekete geçerler.

Robbins ve Judge bireylerin sosyal kimlik oluşturma nedenlerinin dört tane olduğunu bize anlatmaktadır:

I. Aşama Oluşum: Oluşum ve biçimlenme birinci aşamadır. Bu aşamada belirsizlik mevcuttur. Bu belirsizlikler hem grubun amaçları hem de önderlik konularıyla ilgili olabilmektedir. Gruplar nelerle karşılaşacaklarını bilmeden oluşurlar. Bu aşamada grup üyeleri birbirleriyle tanışırlar. Üyeler diğer üyelerle aralarındaki benzerlik ve farklılıkları bulmaya çalışırlar bu nedenle tutumlar nazik ve yüzeyseldir. Tanışma aşamasında her üye orada bulunma nedeninin diğer üyelerin bulunma nedenleri ile ne kadar uyuştuğunu anlamaya çalışır. Bu aşamada üyelerin amacı etkileşim için güvenli yollar bulmaktır. Grubun konusu ise üyelik için temel ölçütlerin belirlenmesidir. Kişiler arası ilişkiler açısından, her kişi farklı yoğunluk düzeyinde çalışmaktadır. Gruplar için bebeklik süreci olan oluşum sürecinde üyeler kendilerine bazı sorular sorarlar. Bu sorular “bu gruba dâhil olmak istiyor muyum?, bu insanlarla birlikte olmak istiyor muyum? Diğer üyeler beni aralarına almak istiyor mu? Beni olduğum gibi kabul edecekler mi? Bunun bedeli ne olacak ve bu bedeli ödemeye hazır mıyım? gibi konulardır. İlk aşama önderlik açısından bağımlılığı yansıtır. Karışıklık, benzersizlik ve kaygı arttıkça üyeler grupta ortaya çıkan herhangi birinin önderliğine bağlılık gösterirler. Önderlik söz konusu olmazsa yazılı usul ya da görevlendirmeler yol gösterici olur. Bu aşama, üyelerin kendilerine grup üyesi olarak görmeleriyle sonuçlanır.

Temel olarak normlar grup içinde dört amaca hizmet eder:

• Grubun devamlılığını ve hayatta kalmasını kolaylaştırır.

• Davranışları basitleştirir.

• Grup üyelerinin kendilerini utandıracak durumlardan kaçınmalarına yardımcı olur.

• Normlar ayrıca grubun temel değerlerini ifade etmelerine ve başka gruplardan ayrılan yönlerini bilmelerine yardımcı olur.

Çatışmayı farklı ele alış yöntemleri vardır. İlki kaçınmadır. Taraflar çatışmanın gerginliğinden kaçınmak isteyebilirler ya da çatışmayı kötü, gereksiz veya yıkıcı bulabilirler. Kaçınmada taraflar çatışmayı görmezden gelebilir, erteleyebilir, sessiz kalabilir veya konuyu değiştirebilir. Bu davranış çatışmayı başkalarının daha iyi çözeceği durumlarda ya da başarı olasılığının düşük olduğu durumlardan etkili olabilir.

Beyin fırtınası tekniğinin dört temel prensibi vardır. Bunlar:

a. Beyin fırtınasının uygulanması sürecinde öne sürülen fikirlerin eleştirilerine belirli bir süre müdahale edilmez.

b. Akıl yürütmeler desteklenir.

c. Öne sürülen fikir ne kadar çoksa sonuç da o kadar olumlu olur.

d. Fikirlerin geliştirilmesine ve birleştirilmesine bütün fikirler söylendikten sonra izin verilir.

Grubun gösterdiği özellikleri de şöyle sıralamak olanaklıdır (Zander ve Cartwright, 1970, 48): • Sıkı bir bağlantı kurulmuştur. • Kendilerini grubun üyesi olarak kabul ederler. • Başkaları tarafmdan gruba ait olarak tanımlanırlar. • Ortak ilgi konularına ilişkin normları paylaşırlar. • Birbirine bağlı bir rol sistemine katılırlar. • Aym model, obje veya üstbenliklerindeki idealleri kurmuş olmanın bir sonucu olarak kendilerini başkalarıyla bir tutarlar. • Grubu ödüllendirici bulurlar. • Karşılıklı bağımlı hedefleri destekleyici olarak alırlar. • Birliklerinin kollektif bir algısına sahiptirler. • Çevreye karşı bütüncül bir tutum içinde eylemde bulunmaya yönelirler (Aksu, 1996: 315).

Grup içinde çalışmanın faydalarını ise şöyle özetleyebiliriz (Mohrman vd. 1995): • İşletmelerin ürün ve hizmetleri kalitesini korurken hızlı ve uygun maliyetli olarak üretmesini sağlar. • Öğrenmeyi kolaylaştırır ve daha etkili kılar. • Çapraz fonksiyonel gruplar kalite yönetiminin gelişmesine katkıda bulunurlar. • Çapraz fonksiyonel tasarım grupları yeniden yapılanma işini üstlenirler. • İşletme çalışanları aynı zamanda gruplar içinde faaliyet gösteriyorlarsa üretim süresi azalabilir. • Gruplar arası verimin artması dolayısıyla işletme daha yenilikçi bir hâle gelir. • Hiyerarşik basamakları az olan basık yapılı işletmelerde eğer birimler değil de gruplar faaliyet gösteriyorsa daha etkili bir şekilde denetlenir, koordine edilir ve yönetilir. • Bireyler yerine grupların olduğu işletmelerde karmaşıklık daha az olacağı için bilgi yönetim süreci daha verimli gerçekleştirilir.

Statü: İnsanların kimlikleri kendilerini tanımlamak ve öz saygınlıklarını yükseltmek için kullanmaları nedeniyle kendilerini yüksek statüye sahip gruplarda ilişkilendirmeleri anlamlıdır