TİPOGRAFİ

Fiziksel anlamda iki varlığın eşitlik durumu olarak tanımlanan denge, görsel tasarım bağlamında tasarım yüzeyi üzerinde yer alan elemanların görsel ağırlıklarının orantılı ve uyumlu bir biçimde düzenlenmesidir.

Diğer görsel tasarım elemanlarında olduğu gibi tipografik düzenlemelerde de şekil, renk, doku, büyük-küçük ilişkisi, konumlandırma ve düzenleme görsel ağırlığı belirleyen faktörlerdir. C şıkkı doğrudur.

Çoğunlukla simetrik bir yapıya sahip olan ambigramlar, bir veya daha fazla kelimenin yalnızca sunulduğu biçimde değil, aynı zamanda farklı yönlerden de okunabildiği tipografik düzenlemelerdir

Görsel hiyerarşi, verilmek istenen mesaj doğrultusunda, tasarım yüzeyi üzerinde yer alan görsel elemanların, baskınlık derecesine göre ölçülendirilerek düzenlenmesidir.

Görsel iletişimde kontrastlık, bir öğeyi görsel özellik bakımından kompozisyondaki diğer öğelerlerden ve arka plandan ayıran, algılanabilir farklılıktır.

Tipografide zıtlık yaratmak için dizgi yöntemi kullanılmaz.

Bir sayfanın tipografik düzenlemesinde, aynı yazı tipi, aynı ölçü ve satır aralığı ile devam eden uzun metinler "ritim" oluşturur.

Şekildeki kapak tasarımları "ritim" ilkesi kullanılarak oluşturulmuştur.

Görsel iletişimde tamamlama, görsel bir yanılsama olarak tanımlanabilir. Kapalılık olarak da bilinen tamamlama ilkesine göre bilişsel sistemimiz açık figürleri, kapalı figürler olarak algılama eğilimindedir. Bu nedenle ayrı parçalardan oluşan ya da dış hatları tamamen tamamlanmayan görsel elemanlar, bir bütün olarak algılanabilir.

Şekildeki Albert Camus için John Gall tarafından hazırlanan kitap kapakları serisinde, nokta, çizgi ve şekil gibi temel tasarım öğelerinin yanı sıra yalnızca siyah ve beyaz kullanımı ile yaratıcı bir şekil-zemin ilişkisi oluşturulmuştur.

Yazıyla ilgilenen ve yazının okunurluğunu arttırmaya yönelik araştırmalar yapan bir disiplin olarak tipografi, belirlenmiş bir sayfa üzerinde yer alan harf, sözcük, satır ve boşluklama için gerekli olan diğer elemanlar ile oluşturulan işlevsel ve görsel düzenlemelerdir.

Fiziksel anlamda iki varlığın eşitlik durumu olarak tanımlanan denge, görsel tasarım bağlamında tasarım yüzeyi üzerinde yer alan elemanların görsel ağırlıklarının orantılı ve uyumlu bir biçimde düzenlenmesidir.

Görsel tasarımda “ağırlık”, gerçek veya fiziksel bir yerçekimi kuvveti olarak değil, “görsel ağırlık” olarak tanımlanır. Diğer görsel tasarım elemanlarında olduğu gibi tipografik düzenlemelerde de şekil, renk, doku, büyük-küçük ilişkisi, konumlandırma ve düzenleme görsel ağırlığı belirleyen faktörlerdir.

Çoğunlukla simetrik bir yapıya sahip olan ambigram, bir veya daha fazla kelimenin yalnızca sunulduğu biçimde değil, aynı zamanda farklı yönlerden de okunabildiği tipografik düzenlemelerdir. Ambigramlar, tersten okunabilme özelliğine sahip olması nedeni ile tersine çevirme sanatı olarak da adlandırılmaktadır

Simetrik denge, bakışımlı denge, formal denge olarak; asimetrik denge ise bakışımsız denge, dinamik denge ya da optik denge olarak adlandırılabilir.

Görsel hiyerarşi, verilmek istenen mesaj doğrultusunda, tasarım yüzeyi üzerinde yer alan görsel elemanların, baskınlık derecesine göre ölçülendirilerek düzenlenmesidir. Görsel hiyerarşi ile karmaşık bir mesaj anlaşılır bir biçimde basitleştirilebilir.

Altın oran, bütün içerisinde bir dizi bölme sonucu elde edilen orantısal bir ilişkidir. Altın orana göre; bir bütün içerisindeki en küçük birimin, büyük birime olan oranı, büyük birimin ise bütüne olan oranına eşittir.

Yakınlık ilkesi doğrultusunda oluşturulan tasarımlarda izleyici ilk olarak büyük olan parçayı algılar, daha sonra küçük olan parçaları algılayarak parça-bütün ilişkisini kurar ve tasarımın bütüncül anlamına ulaşır.

Denge

Şekil-zemin ilkesine göre bilişsel sistemimiz görsel bir alanı, ön plan (şekil) ve arka plan (zemin) olmak üzere ikiye ayırır. Şekil olarak algılanan ön plan, tasarım yüzeyi üzerinde birincil olarak dikkatimizi çeken görsel eleman(lar)dır. Zemin olarak algılanan arka plan ise, ikincil olarak dikkatimizi çeken diğer unsur(lar)dır. Nesneler üst üste geldiğinde küçük olan nesne şekil, büyük olan nesne ise zemin olarak algılanır.