TEMEL YEM BİLGİSİ VE HAYVAN BESLEME - Deneme Sınavı - 22

Tane yemlerin NOP içerikleri, selüloz, hemiselüloz, pentozanlar (arabinoksilan) ve beta glukanlardır.

Çavdar, besin madde bileşimi bakımından buğdaya benzer.

Mısır, tüm hayvan türleri için mükemmel bir yem maddesidir. Ham selüloz miktarı düşük (%2), sindirilebilir besin maddeleri ve enerji düzeyi çok yüksektir.

Mısır gluten unu kanatlı rasyonlarında %5, kuzu ve buzağılarda %5, süt ineği, besi sığırı ve koyunda %10 dolayında kullanılabilmektedir.

Bira endüstrisinde, 100 kg arpadan 3 kg kadar kuru malt çili elde edilmektedir.

Ekmek mayası (Saccharomyces cerevisiae) üretiminde ham madde olarak başlıca karbon kaynağı olarak şeker endüstri yan ürünü olan melas, azot kaynağı olarak amonyak, amonyak tuzları ile fosfor kaynakları kullanılır.

Kurutulmuş ekmek mayası (Saccharomyces cerevisiae) protein, fosfor, amino asitler ve B grubu vitaminler bakımından zengindir.

Yağlı tohumların yağı alındıktan sonra geriye kalan proteince zengin ürüne küspe adı verilir.

Atların, kedi ve köpeklerin tükürük salgılarında karbonhidratları parçalayacak enzimler bulunmaz. Bu hayvanlarda karbonhidratların sindirim yeri ince bağırsaklardır. İnce bağırsaklarda karbonhidratları sindiren enzimler pankreastan (amilaz) ve bağırsak villuslarından salgılanırlar (amilaz, maltaz, glikosidaz, laktaz ve sükraz ).

Basit proteinler (albuminler, globulinler, prolaminler, protaminler, histonlar, globinler): Bu proteinler sadece aminoasitlerden oluşmuşlardır.

Hayvan yemlerine katılan yağların enerji ve esansiyel yağ asitlerinin kaynağı
olmalarının yanı sıra daha pek çok avantajları vardır. Bu avantajları şu şekilde sıralamak mümkündür. Yağlar;
• Kolin kaynağıdırlar,
• Yağda eriyen (A, D, E, K) vitaminlerin taşıyıcısıdırlar ve bu vitaminlerin
bağırsaklardan emilmesinde rol alırlar,
• Yemin tozumasını önleyerek, hayvanların yemi tüketmesi esnasında solunum yollarının korunmasını sağlarlar,
• Yemden yararlanmayı artırırlar,
• Yemlerin lezzetini dolayısıyla yem tüketimini artırırlar,
• Pelet yem yapımını kolaylaştırırlar,
• Hayvanlar üzerinde çevre sıcaklığının yarattığı stresi azaltırlar

Hayvanların yaşamsal işlevlerini sürdürebilmeleri ve çeşitli verimlerde bulunabilmeleri için, vitaminlerin dengeli bir şekilde hazırlanan rasyonlarla düzenli olarak hayvanlara verilmesi gerekir. Ancak, geviş getiren hayvanların işkembesinde bulunan mikroorganizmalar B grubu vitaminleri, tavşanların ise kalın bağırsağındaki bakterilerin K vitaminini sentezleyebilme yetenekleri olduğu için bunların rasyonla verilmesine gerek yoktur

Premiks: Yemlere katılarak hayvanlara verilmek üzere hazırlanan yem katkı maddelerinin karışımı veya bir ya da daha fazla yem katkı maddesinin bir taşıyıcı madde ile karışımıdır.

Vitaminler genel özellikleri açısından;
• Yağda eriyen (A, D, E ve K vitamini)
• Suda eriyen (B grubu vitaminler ile C vitamini) olmak üzere iki grup altında toplanmaktadırlar.

Yağda ve suda eriyen vitaminleri birbirinden ayıran farklar Tablo 1.2’de kısaca
özetlenmiştir

Makromineraller: Vücut ağırlığının her kilogramında 50 miligramdan daha fazla bulunuyorsa makromineral olarak adlandırılır. Bunlar; kalsiyum, fosfor, magnezyum, sodyum, potasyum, klor ve kükürttür.

Tablo 1.4; Makro ve Mikrominerallerin Bulunduğu Kaynaklar, Görevleri ve Eksikliğinde Görülen Hastalıklar

Yemlerin değerliliği çeşitli yöntemler kullanılarak anlaşılabilir. Bu yöntemleri
şu şekilde açıklamak mümkündür: Fiziksel Değerlendirme, Kimyasal Değerlendirme, Biyolojik Değerlendirme, Mikrobiyolojik Değerlendirme.

Tahıl tane yemlerinde su miktarı %12-14, ham protein (HP) %8-14 arasındadır.

Tane yemlerde nişasta sindirilebilirliği en hızlıdan en yavaşa doğru yulaf>buğday>arpa>mısır>darı şeklinde sıralanmaktadır. Buğdaygil tane yemlerinde nişastanın yanı sıra, tanenin dış kısmında nişasta tabiatında olmayan polisakkaritler (NOP) de bulunmaktadır.