TEMEL YEM BİLGİSİ VE HAYVAN BESLEME - Deneme Sınavı - 20

Yeşil bitkiler silolanmadan önce parçalanmalıdır. Bu amaçla bitkinin 0,8­2,5 cm boyutuna küçültülmesi yeterli olur.

Süt asidi bakterilerinin bir bölümü 40­-45 °C’de ürer. Bunlara sıcak süt asidi bak­ terileri denir. Bir bölümü de 8­-30 °C’de çoğalır. Bunlara da soğuk süt asidi bakterileri adı verilir.

En önemli ve en yaygın tatlandırıcı madde melastır. Bunu yanında bazı doğal ve sentetik tatlandırıcılar da vardır. Bunlar; vanilin, sakkarin, kalsiyum siklonat, Na-glutamat (Mono sodyum glutamat), anisoldehid (P-metoksi propenil benzol), eugenol ve birçok meyve ve esterleri şeklinde sıralanabilir.

A Vitamininin aktif provitamini b-karotendir ve bitkisel dokularda sentezlenir. b-karotenin vitamin A’ya dönüşme oranı civcivlerde 2:1, koyunlarda 6:1, sığırlarda ise 8:1 şeklindedir. Bu nedenle hayvanların vitamin A ihtiyacı hesaplanırken b-karotenin vitamin A’ya dönüşme oranı göz önüne alınır. Hayvan türlerine göre Vitamin A ihtiyacı farklılık gösterir. ise 8:1 şeklindedir. Bu nedenle hayvanların vitamin A ihtiyacı hesaplanırken b-karotenin vitamin A’ya dönüşme oranı göz önüne alınır. Hayvan türlerine göre Vitamin A ihtiyacı farklılık gösterir.

Kanatlırasyonlarının büyük bir kısmını oluşturan tahıllar fosfor bakımından zengin olmasına karşın kimyasal yapısından dolayı kanatlılar yeterince faydalanamamakta ve önemli bir kısmı gübreyle dışarı atılmaktadır. Tahıllarda bulunan fosfordan yararlanmayı artırmak amacıyla kanatlı karma yemlerinde fitaz enzimi kullanılmaktadır.

Buğdaygil tane yemlerinden buğday, arpa, yulaf, mısır, çavdar ve tritikalenin yansıra sorgum, darı ve pirinç de hayvan beslemede enerji yemleri olarak kullanılmaktadır.

Kabuk ve kavuz kısımları dışında, tane yemlerdeki başlıca karbonhidrat nişastadır. Nişastanın sindirilebilirlik hızı ve miktarı ise birçok faktöre bağlı olarak %40-90 arasında değişmektedir. Tane yemlerde nişasta sindirilebilirliği en hızlıdan en yavaşa doğru yulaf>buğday>arpa>mısır>darı şeklinde sıralanmaktadır.

Tritikale, buğday ile çavdarın melezlenmesi sonucu elde edilen bir tane yemdir. Bu melezleme buğdayın tane kalitesi, verimliliği ve hastalıklara karşı dayanıklılığı ile çavdarın tane sertliği ve lizin içeriğinin yüksek oluşunu kombine etmek amacı ile yapılmıştır.

Baklagil tane yemlerinden, bakla, bezelye, fiğ, burçak, mercimek, mürdümük, nohut, soya fasulyesi hayvan beslemede daha çok protein kaynağı olarak kullanılmaktadır.

Buğday ve mısır tanesi un elde etmek için en fazla kullanılan tahıl tanelerindendir. Bu sanayi dalında en fazla elde edilen ve kullanılan ise buğday kepeğidir.

Şeker pancarından şeker üretimi esnasında yan ürün olarak elde edilen pancar posası ve melas hayvan beslemede önem taşımaktadır. 100 kg pancardan ortalama olarak 40-60 kg yaş posa veya 4,5 kg kuru posa ve 3 kg melas elde edilir.

Bira endüstrisinde, 100 kg arpadan 3 kg kadar kuru malt çili elde edilmektedir. Malt çili, 1-1,5 cm uzunluğundaki kökcüklerdir.

Ekmek mayası üretiminde ham madde olarak başlıca karbon kaynağı olarak şeker endüstri yan ürünü olan melas, azot kaynağı olarak amonyak, amonyak tuzları ile fosfor kaynakları kullanılır.

Yağlı tohumların yağı alındıktan sonra geriye kalan proteince zengin ürüne küspe adı verilir.

Hayvansal kökenli yemler aşağıdaki gibi dört grupta sınıflandırılır:

Konsantre yemler enerji ya da protein bakımından zengin, hacimce fakir, selüloz düzeyi düşük yem maddelerine verilen genel addır. Konsantre yemler bu özellikleri nedeniyle tek mideli hayvanlarda rasyonun tamamı ya da önemli bir kısmını oluşturmaktadır.

Tane yemlerde nişasta sindirilebilirliği en hızlıdan en yavaşa doğru yulaf>buğday>arpa>mısır>darı şeklinde sıralanmaktadır.

Çavdar, esin madde bileşimi bakımından buğdaya benzer. Tahıl taneleri
arasında lezzeti en düşük olanıdır.

Doğru yanıt D'dir.

Doğru yanıt A'dır.