TEMEL YANGIN GÜVENLİĞİ

Yeni planlanan kentsel alanlarda bitişik nizam olarak düzenlenen imar adalarının uzunluğu 75 m ile  sınırlandırılmıştır. Uzunluğu 75 m’ den fazla olan bitişik nizam yapı adalarında, yangına karşı güvenliğe ve erişim kontrolüne ilişkin ilave düzenlemeler yapılmak zorundadır.

Bu nedenle imar planları yapılırken; konut, ticaret, sanayi ve organize sanayi gibi farklı fonksiyon bölgeleri arasında oluşturulacak tampon bölgelerde yangın havuzları ve su ikmal noktalarının yapımına imkân verecek şekilde yeşil kuşaklar düzenlenmesi kesin hükme bağlanmıştır. Modern kent planlamasında yer alan ve “zoning” olarak adlandırılan bu yaklaşım, yangınların geniş alanlara yayılmasını engellemede önemli bir etkendir.

Ulaşım süresi, yangın olayının meydana gelebileceği binanın kent dokusu içerisindeki konumu, erişim mesafesi, ulaşım yollarının niteliği ve yeterliliği, trafik yoğunluğu gibi pek çok parametre dikkate alınarak değerlendirilmelidir.

Aşırı eğimli araziye kurulmuş yapılar: Aşırı eğime yerleşen yapılar özel önlemler gerektirmektedir
çünkü pek çok durumda yol seviyesinin altındaki ya da çok üstündeki katlara ulaşmak, itfaiye
personeli için büyük bir sorun olmaktadır. Doğu Karadeniz bölgesinde yapılanma dik dağ yamaçlarında olduğundan doğru cevap A'dır.

Büyük yüzey alanlarına sahip çok katlı yapılar başta olmak üzere, tüm bina cephelerinin yangına karşı güvenliğinin sağlanmasında dikkat gerektiren hususlar aşağıda sıralanmıştır:

• Cephe geometrisi
• Cephedeki doluluk/boşluk oranı (cephe yüzeyini oluşturan duvarlar üzerindeki kapı ve pencere açıklıkları)
• Seçilen taşıyıcı sistem
• Dış duvarların inşasında kullanılan yapı malzemeleri
• Yalıtım malzemeleri ve uygulama detayları

Binanın yaşı bu hususlar arasında değildir.

Risk bölgeleri 5 grupta toplanabilir [3]:
1. Risk Bölgesi (çok riskli): Büyük ticarethaneler, mağazalar, oteller, büyük bürolar ve idari yapılar,
kongre-fuar salonlarının bulunduğu şehir merkezleri, limanlar, antrepo bölgeleri, hava alanları ve
tüneller
2. Risk Bölgesi (riskli): Eski yapıların yoğun olduğu bölgeler, küçük endüstri ve imalat işletmeleri,
karışık toplu yerleşim yerleri, gökdelenler, bölgesel alışveriş merkezleri
3. Risk Bölgesi (orta riskli): Toplu yerleşim bölgeleri, mağaza grupları ve küçük alışveriş bölgeleri
4. Risk Bölgesi (az riskli): Seyrek düzenli konutlar ve ticari amaçlı yapılar, az katlı toplu konutlar
5. Risk Bölgesi (risksiz): Tarımda yararlanılan alanlar ve çok seyrek yapılaşmanın bulunduğu yerler

İstanbul Büyükşehir Belediyesi İtfaiye Dairesi Başkanlığı yaptığı bir çalışma ile İstanbul’un yangın risk
haritasını çıkarmıştır. Son 10 yılda çıkan yangınlar ile sanayi tesisleri, diğer iş yerleri ve dar sokaklar mahalle
bazında değerlendirilmiş ve kentin yangın açısından en riskli bölgeleri belirlenmiştir. Buna göre; kentte
yangın riski açısından 1.sırada patlayıcı maddeler, dolum tesisleri, sanayi tesisleri, fabrikalar, müzeler ve
saraylar; 2. ve 3.sırada ise insanların toplu hâlde yaşadıkları alan olan konutlar, alışveriş merkezleri, oteller
ve imalathaneler bulunmaktadır [4].

yangın) önemli bir şehircilik problemi olmuştur. Kentsel yerleşimlerde bazı belirgin özellikler “yaygın
yangın(conflagra1tion)” çıkma olasılığını etkilemektedir:
• Çok yoğun yerleşmeler (büyük ve kompleks yeni yerleşmeler, plansız gelişen gecekondu bölgeleri,
eski veya tarihî yerleşim bölgeleri)
• Yapılarda yanıcı malzeme kullanılması ve aralarında yeterli ayrım uzaklığı ya da yangının yayılmasını
önleyici engeller bulunmaması (Cephe yangınları açısından çok önemli!).
• Yapı çevresinin araç yaklaşımı açısından yeterliliği ve yapı dışına taşmış olan işlevlerin etkisi
• Trafiğe kapalı olarak planlanmış kent merkezleri ve sabit kent donatılarının trafik akışına olan etkisi