TEMEL YANGIN GÜVENLİĞİ

İstanbul Yangını (14 Temmuz 1660): Eremya Çelebi’ye göre Ayazma Kapısından başlayan yangın Samatya ve Fatih’e kadar yayılmış ve o zaman ki şehrin yarısını küle çevirmiştir. Mehmet Halife’ye göre yangında 2.700 kişi yanmış, 120 saray, yüzden fazla mahzen, 360 camii, 40 hamam ve birçok bina harap olmuştur.

Acil durum asansörü (İtfaiye asansörü): Binalarda bulunan, kullanımı doğrudan yangın söndürme ve kurtarma ekiplerinin veya itfaiyenin denetimi altında bulunan ve ek korunum uygulanmış olan özel asansörlerdir.

Atrium İki veya daha çok sayıda katın içine açıldığı, merdiven yuvası, asansör kuyusu, yürüyen merdiven boşluğu veya su, elektrik, havalandırma, iklimlendirme, haberleşme tesisat bacaları ve şaftlar hariç, üstü kapalı geniş ve yüksek hacimdir.

Duman kontrolü: Yangın hâlinde duman ve sıcak gazların yapı içindeki hareketini veya yayılımını denetlemek için alınan tedbirlerin tamamıdır.

Giydirme cephe: Binanın taşıyıcı sistemine kendine ait bir konstrüksiyon yardımı ile asılı olarak yapının kabuğunu oluşturan, binanın yükünü almayan, önceden üretilmiş değişik malzemelerden oluşan dış duvarlarıdır.

Karşılaşılan yangın olaylarının nedenleri şu şekilde belirlenmiştir:

İhmal: Söndürülmeden atılan bir kibrit veya sigara izmariti, açık unutulan LPG tüpü, ateşi söndürülmemiş ocak, fişi prizde bırakılan her ütü gibi ihmallerden büyük yangınlar çıkabilir.

Flashover Evresi: Bu aşamada ortamda oluşan basınç etkisiyle pencereler, kapılar gibi zayıf yapı elemanları patlamaya başlar.

B Sınıfı Yangınlar: Yanabilen sıvıların sebep olduğu yangınlardır (örneğin; petrol ürünleri, boyalar, alkol, asfalt vs.).

Yangınla mücadelede kullanılan yöntemler soğutarak söndürme, havayı kesme,kum, köpük, yanıcı maddenin ortadan kalkması, su, karbondioksit gazı, kuru kimyasal tozlar,holokarbonlu yangın söndürme kimyasalları.

Yangınla mücadelede kullanılan yöntemler soğutarak söndürme, havayı kesme ve yanıcı maddenin ortadan kaldırılması olmak üzere üç grupta incelenebilir.